Miljonair Overnacht

"William, laten we uit elkaar gaan!"

"Waarom uit elkaar? Ik ben zo goed voor je geweest. Zijn vier jaar liefde niets waard?" William voelde zich erg ongemakkelijk toen hij de woorden van zijn vriendin hoorde.

Hij was net ontslagen bij zijn bedrijf en was al in een slecht humeur. Nu zijn vriendin het uitmaakte, voelde hij zich nog pijnlijker en wanhopiger.

Madison, Williams vriendin, hoorde zijn woorden en snoof: "Weet je niet waarom we uit elkaar gaan? Je arme sukkel, je kunt het geld en leven dat ik wil niet betalen. Val me niet meer lastig!"

William was geraakt door Madisons woorden. Hij had haar eigenlijk willen redden, maar ze vertrok zonder aarzeling.

Door het doorzichtige glazen raam van het café zag hij Madison met een jonge man in een BMW. Ze zag er heel vleiend en koket uit en nam zelfs het initiatief om de man te kussen.

William had niet verwacht dat Madison, die al zo lang bij hem was, niet met hem zou slapen maar wel intiem zou zijn met andere mannen. Hij was boos maar machteloos.

Hij wist dat deze wereld heel realistisch was. Geld kon alles krijgen: macht, een gelukkig leven en vrouwen!

William was erg verdrietig en kon niet anders dan denken, hoe goed zou het zijn geweest als hij geld had gehad? Als hij geld had, zou hij alles hebben!

William lachte zichzelf uit en dronk gefrustreerd de bittere koffie voor zich op.

Op dat moment ging zijn telefoon en William nam geïrriteerd op. Hij hoorde alleen een luide stem aan de andere kant. "William, je huur is twee maanden achterstallig. Als je niet snel betaalt, moet ik je spullen eruit zetten."

"Doe wat je wilt." Nadat hij dit had gezegd, hing William verdrietig de telefoon op.

Zijn baan en liefde verliezen en nu door de huisbaas uit huis gezet worden, het gevoel van falen in het leven vulde Williams hart in een oogwenk. Hij voelde zich als een verliezer in de legende.

's Avonds liep William door de drukke straat, kijkend naar de gehaaste voorbijgangers, met een onbeschrijfelijk gevoel van neerslachtigheid. Na zijn afstuderen aan de universiteit werkte hij drie jaar hard in deze grote stad, maar uiteindelijk bereikte hij niets. Hij kon niet eens de huur betalen. Kon er iets frustrerender zijn dan dit?

William liep naar een brug, met een blikje bier in zijn hand, leunend op de brugleuning en nam een paar slokken bier. Dit was al het vijfde blikje bier en hij was een beetje dronken.

Kijkend naar de woelige rivier onder de brug, wilde hij er echt in springen. Maar toen hij aan zijn ouders dacht, hield hij zich in.

"Ik vraag me af hoe het met mijn ouders gaat. Ik heb ze al drie jaar niet gezien. Ik ben zo'n ondankbare zoon," mompelde hij.

Na zijn afstuderen had William hard gewerkt in deze grote stad, zelfs tijdens de feestdagen overuren gemaakt om geld te verdienen. Hij wilde hier een huis kopen en met zijn vriendin trouwen, maar nu leek dat belachelijk.

Hij pakte zijn telefoon en wilde zijn ouders op het platteland bellen. Maar zodra hij de telefoon oppakte, zag hij zijn moeder bellen. William stelde snel zijn humeur bij en nam de telefoon op.

Al snel kwam er een vertrouwde en vriendelijke stem van de andere kant. "William, hoe gaat het met je? Heb je het moeilijk?"

"Het gaat best goed met me. Mijn baas zei dat ik volgende maand gepromoveerd word tot directeur en dat mijn salaris verdubbeld wordt." William loog gemakkelijk.

"Eigenlijk hoef je niet zo hard te werken. We hebben iets voor je verborgen gehouden en nu is het tijd om het je te vertellen," klonk de stem van zijn moeder weer.

"Wat is er aan de hand?" Williams hart trok samen toen hij het zei.

"Eigenlijk is onze familie erg rijk en ben jij een superrijke tweede generatie!" De woorden van mijn moeder waren vol diepe bezorgdheid.

"Maak je geen grapjes, mam, ik hang nu op. Ik moet later overwerken!" William glimlachte, terwijl hij de woorden van zijn moeder totaal niet serieus nam.

Tenslotte waren zijn ouders boeren. Misschien beschouwden ze in hun ogen duizend euro als rijk.

"William, wat ik zei is waar," klonk de bezorgde stem van zijn moeder aan de telefoon.

"Het is makkelijk om je te geloven; stort gewoon een miljoen euro op mijn bankrekening. Goed, ik ga werken en jullie moeten vroeg rusten. Tot ziens." William zei het en hing direct de telefoon op. Toen de koude wind waaide, voelde het nog kouder aan.

Hij wist dat zijn ouders nooit een miljoen euro zouden kunnen opbrengen, zelfs niet als ze het huis in hun geboortedorp verkochten, dus nam hij de woorden van zijn moeder totaal niet serieus.

Maar kort daarna ontving William plotseling een sms-bericht op zijn telefoon. Hij opende het onbewust en het was een sms-bericht van zijn bankrekening, waaruit bleek dat er een miljoen euro op zijn bankrekening was gestort!