

Accouplée au père Lycan de mon ex
Aurora Starling · Zakończone · 469.2k słów
Wstęp
Le monde de Grace s'est effondré lorsque son compagnon en a choisi une autre, brisant leur lien et la marquant comme la première Alpha-Femme divorcée de l'histoire des loups-garous. Maintenant, elle navigue les eaux tumultueuses de la vie de célibataire, frôlant presque les bras du père de son ex-mari, le séduisant et énigmatique Roi Lycan, le jour de son 30e anniversaire!
Imaginez ceci : un déjeuner détendu avec le Roi Lycan interrompu par son ex méprisant exhibant sa nouvelle compagne. Ses mots sarcastiques résonnent encore, "Nous ne nous remettrons pas ensemble même si tu suppliais mon père de me parler."
Attachez vos ceintures pour un tourbillon d'émotions alors que le Roi Lycan, impassible et furieux, réplique, "Fils. Viens rencontrer ta mère." Intrigue. Drame. Passion. Le parcours de Grace a tout pour plaire. Peut-elle surmonter ses épreuves et trouver son chemin vers l'amour et l'acceptation dans cette saga palpitante d'une femme redéfinissant son destin?
Rozdział 1
Grace
Aujourd'hui, j'ai fêté mes 30 ans. J'étais divorcée, sans compagnon, survivante d'une infidélité et fauchée.
S'il y avait une femme dans la communauté des loups-garous ou des lycans qui vivait une situation pire que la mienne, j'aurais aimé la rencontrer. Peut-être pourrions-nous partager le coût de ce verre qui ne faisait rien pour apaiser la tristesse dans mon cœur ou la gravité de ma situation.
Le verre était un cocktail fruité, bien chargé en whisky et valait tout un paquet des couches les moins chères et probablement de la compote de pommes. J'aurais préféré acheter ces choses plutôt que ce verre. J'aurais préféré compter les pièces de monnaie cachées sous les sièges de ma voiture pour acheter une autre boîte de lait infantile que d'être ici. Mais Eason, mon frère, avait fourré une liasse de billets dans mes mains, m'avait forcée à enfiler cette robe qui moulait chaque courbe de mon corps et qui devait coûter une fortune, avait coiffé mes cheveux et m'avait dit que je n'avais pas le droit de rentrer à la maison ce soir sans avoir au moins un verre dans le sang ou avant minuit.
Je préférerais que tu ne rentres pas du tout, avait-il dit avec un clin d'œil. Va profiter de ta liberté avant de reprendre le rythme des choses.
J'avais dû puiser dans toutes mes forces pour ne pas lui dire que divorcer alors que j'étais fauchée n'était pas la liberté. Je ne savais toujours pas comment j'allais lui annoncer. Une partie de moi espérait ne pas avoir à le faire et que la crise financière que je redoutais n'était que dans ma tête. J'ai levé les yeux vers l'horloge et grimacé. Ce n'était même pas encore l'heure du coucher de ma fille. J'ai serré la mâchoire et siroté mon verre en pensant à Cecil. Que vais-je lui dire quand je ne pourrais pas lui offrir ses cadeaux de Noël comme d'habitude ? Que dirai-je à Richard quand il sera assez grand pour faire autre chose que pleurer, manger et dormir ?
Papa a trompé maman et est parti pour être heureux avec sa compagne prédestinée. C'est pour ça qu'on est fauchés.
J'ai résisté à l'envie de finir mon verre d'un trait et de disparaître dans la brume de l'alcool. Je n'avais l'intention de commander qu'un seul verre, puis de me cacher quelque part en ville avant de rentrer chez moi et de faire semblant d'avoir fait la fête jusqu'à épuisement.
D'habitude, je serais dans la cuisine à préparer le festin que j'avais commandé pour le festival de la Lune des Moissons pour la famille et à me préparer à ouvrir les cadeaux avec Cecil, Richard et Eason. Cette année, Cecil m'avait fait une carte. Richard avait bavé sur mon tablier. J'avais cuisiné en utilisant beaucoup de recettes simples et ce que nous avions dans le placard. J'avais essayé de sourire depuis le moment où les papiers définitifs du divorce étaient arrivés, mais c'était vide.
Qu'y avait-il à célébrer ?
J'ai pris une autre gorgée alors que mes yeux brûlaient et j'ai vérifié l'horloge à nouveau. À peine une minute s'était écoulée. J'ai fini mon verre, voulant garder le reste de l'argent. C'était tout ce qu'il me restait après que le divorce ait vidé les maigres économies que j'avais encore avant notre mariage, et je n'aurais pas accès aux comptes de la meute avant le début de la semaine prochaine. Bien que j'étais presque certaine que Devin, mon ex-mari, avait utilisé tout ce qu'il pouvait pour couvrir sa part du divorce. Il avait quitté notre mariage sans rien qui ne lui appartenait déjà avant, et m'avait laissée avec nos deux enfants et un cœur brisé.
Où tout avait-il mal tourné ?
Il me semblait qu'un jour nous étions heureux, et qu'il était celui qui resterait toujours à mes côtés. Le lendemain, j'étais ici, à siroter un verre et à écouter l'équipe de rugby de la Meute de Lavande se faire écraser par celle du Clan des Séquoias.
"Tu en veux un autre ?" Le barman a demandé en désignant mon verre vide.
J'ai secoué la tête. "Non, mais merci."
Il a hoché la tête. "Fais-moi signe si tu veux autre chose."
Il s'est éloigné alors qu'un autre poussait un cri de colère lorsque le tableau de score ajoutait un autre point en faveur des Séquoias.
"Pourquoi ils se donnent la peine ?" Quelqu'un à côté a demandé. "Aucune équipe de loups-garous n'a jamais battu une équipe de lycans."
"L'argent est dans les billets. Tu sais que ces lycans adorent ça. Quelqu'un doit bien se sacrifier pour le monde des loups-garous."
"Au moins, ils sont payés pour ça."
Les hommes éclatèrent de rire. Je faillis ricaner lorsqu'un lycan en maillot rouge se jeta sur un loup-garou en maillot lavande, les plaquant au sol et probablement en cassant quelque chose. Les lycans avaient toujours été plus forts que les loups-garous, mais nous coopérions pour la plupart pour notre bien commun. Le reste du monde nous craignait tous les deux, donc il était dans notre intérêt de nous unir autant que possible. Il y avait toujours des tensions persistantes entre nos communautés, et cela se manifestait souvent de manière évidente lors des événements sportifs.
J'avais pensé que mon mariage avec Devin serait le début d'une nouvelle ère. Un lycan à la tête d'une meute de loups-garous ? C'était quelque chose qu'Eason avait dit qui ouvrirait la voie à une meilleure coopération entre les lycans et les loups-garous. Je me souvenais de l'avoir empêché d'en faire tout un plat quand nous nous sommes mariés. Il n'avait pas fallu beaucoup de persuasion une fois qu'Eason avait rencontré Devin, mais il n'avait rien dit à l'époque.
Je souhaitais presque qu'il l'ait fait. Je ne savais pas si j'échangerais mes deux enfants contre la tranquillité d'esprit de ne jamais laisser Devin entrer dans ma vie ou dans la meute de mon père, mais je devais faire la paix avec mes décisions et toutes les conséquences à venir.
Je grimaçai à l'idée de ce qui se passerait lorsque les gens découvriraient notre divorce. Après cinq ans de mariage à dire que tout allait bien, je serais la risée de toute la communauté des loups-garous, et ce n'était qu'une question de temps.
Je connaissais bien Devin : impulsif, imprudent et insensible. Il allait probablement faire une grande démonstration de notre relation. Une conférence de presse ou une annonce aux actualités qui conduirait les journalistes à affluer à Mooncrest pour prendre des photos de mes enfants, pleurant notre famille brisée et moi. Les tabloïds s'en délecteraient, et il y aurait probablement un groupe de lycans dans un bar comme celui-ci riant de ma douleur.
Je soupirai encore et me demandai ce que mon père dirait en me voyant maintenant. Il avait été l'ancien alpha et m'avait cédé la place un an après que j'avais commencé le programme pharmaceutique à l'Académie Élite des Loups-Garous. J'avais vingt-cinq ans, en deuil et déterminée lorsque j'avais rencontré Devin. Il avait dix-neuf ans à l'époque et était là en tant qu'étudiant d'échange pour son programme de commerce.
Il m'avait poursuivie sans relâche. Je me souvenais d'avoir été agacée au début, puis flattée qu'il s'intéresse autant à moi. Il y avait quelque chose en lui qui m'attirait. On disait que les alpha lycans dégageaient un attrait sexuel naturel, mais je n'avais jamais pensé y être sensible. J'avais rencontré des alpha lycans auparavant. Ils étaient différents des alpha loups-garous, mais un homme plein de lui-même était le même quelle que soit l'espèce.
J'avais pensé que Devin était différent. Bien que nous ne soyons pas des âmes sœurs, je croyais avoir trouvé le véritable amour, car être avec lui me faisait sentir que mon chagrin ne m'écrasait plus. J'étais heureuse. Il me rendait heureuse. Notre différence d'âge était sans importance. Les loups-garous ne vivaient pas des vies extraordinairement longues. D'une certaine manière, j'étais déjà d'âge moyen et la vie était trop courte pour passer à côté d'une vraie chance d'amour.
Il m'avait dit qu'il s'occuperait de tout. Il m'avait dit que nous serions heureux ensemble pour le reste de ma vie. Il m'avait dit qu'il m'aimait.
"Stupide," marmonnai-je, secouant la tête alors que mon regard se perdait au loin. Stupide de le croire. Stupide de me laisser aveugler par mes émotions.
Je fronçai les sourcils en pensant à tout cela et en le détestant de plus en plus chaque seconde. Chaque seconde de notre relation avait été un mensonge. Les sons des gens heureux dans le bar s'estompaient alors que je repensais à toutes les erreurs que j'avais commises en commençant par céder aux avances de Devin. Mon téléphone vibra dans mon sac. Je l'ouvris et grimaçai en voyant le message de ma banque m'informant que la dernière transaction avait été refusée pour insuffisance de fonds.
C'était le paiement de ma carte de crédit au maximum. Super. Une autre facture à ajouter à la pile. Je savais que la meute manquait d'argent, l'économie de la ville n'allait pas bien et l'entreprise de ma meute, Wolfe Medical, ne faisait pas beaucoup mieux. Je ne savais pas à quel point c'était mauvais. Je ne le saurais pas avant d'arriver au bureau lundi, mais je n'avais pas hâte.
Que ne ferais-je pas pour au moins une distraction momentanée.
"Excusez-moi." Une voix riche et profonde dit derrière moi. Je pouvais presque sentir la chaleur du corps de l'homme sur mon dos nu. "Ce siège est-il pris ?"
Ostatnie Rozdziały
#282 Chapitre 282
Ostatnia Aktualizacja: 3/21/2025#281 Chapitre 281
Ostatnia Aktualizacja: 3/21/2025#280 Chapitre 280
Ostatnia Aktualizacja: 3/21/2025#279 Chapitre 279
Ostatnia Aktualizacja: 3/21/2025#278 Chapitre 278
Ostatnia Aktualizacja: 3/21/2025#277 Chapitre 277
Ostatnia Aktualizacja: 3/21/2025#276 Chapitre 276
Ostatnia Aktualizacja: 3/21/2025#275 Chapitre 275
Ostatnia Aktualizacja: 3/21/2025#274 Chapitre 274
Ostatnia Aktualizacja: 3/21/2025#273 Chapitre 273
Ostatnia Aktualizacja: 3/21/2025
Może Ci się spodobać 😍
Rozwiedź się ze mną, zanim śmierć mnie zabierze, CEO
Moja ręka instynktownie powędrowała do brzucha. "Więc... naprawdę go nie ma?"
"Twoje osłabione przez raka ciało nie jest w stanie utrzymać ciąży. Musimy ją zakończyć, i to szybko," powiedział lekarz.
Po operacji ON się pojawił. "Audrey Sinclair! Jak śmiesz podejmować taką decyzję bez konsultacji ze mną?"
Chciałam wylać swój ból, poczuć jego objęcia. Ale kiedy zobaczyłam KOBIETĘ obok niego, zrezygnowałam.
Bez wahania odszedł z tą "delikatną" kobietą. Takiej czułości nigdy nie zaznałam.
Jednak już mi to nie przeszkadza, bo nie mam nic - mojego dziecka, mojej miłości, a nawet... mojego życia.
Audrey Sinclair, biedna kobieta, zakochała się w mężczyźnie, w którym nie powinna. Blake Parker, najpotężniejszy miliarder w Nowym Jorku, ma wszystko, o czym mężczyzna może marzyć - pieniądze, władzę, wpływy - ale jednej rzeczy nie ma: nie kocha jej.
Pięć lat jednostronnej miłości. Trzy lata potajemnego małżeństwa. Diagnoza, która pozostawia jej trzy miesiące życia.
Kiedy hollywoodzka gwiazda wraca z Europy, Audrey Sinclair wie, że nadszedł czas, by zakończyć swoje bezmiłosne małżeństwo. Ale nie rozumie - skoro jej nie kocha, dlaczego odmówił, gdy zaproponowała rozwód? Dlaczego torturuje ją w ostatnich trzech miesiącach jej życia?
Czas ucieka jak piasek przez klepsydrę, a Audrey musi wybrać: umrzeć jako pani Parker, czy przeżyć swoje ostatnie dni w wolności.
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Pułapka Asa
Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.
Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.
Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.
Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...
Pułapka Asa.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Blizny
Amelie zawsze pragnęła prowadzić proste życie, z dala od blasku reflektorów związanych z jej alfą rodowodem. Czuła, że to osiągnęła, gdy znalazła swojego pierwszego partnera. Po latach razem, jej partner okazał się nie być tym, za kogo się podawał. Amelie jest zmuszona przeprowadzić Rytuał Odrzucenia, aby poczuć się wolna. Jej wolność ma swoją cenę, jedną z nich jest brzydka czarna blizna.
"Nic! Nic nie ma! Przywróćcie ją!" krzyczę z całych sił. Wiedziałam, zanim cokolwiek powiedział. Czułam, jak w moim sercu mówiła do widzenia i odchodziła. W tym momencie niewyobrażalny ból promieniował do mojego rdzenia.
Alpha Gideon Alios traci swoją partnerkę w dniu, który powinien być najszczęśliwszym w jego życiu, narodzinach jego bliźniaczek. Gideon nie ma czasu na żałobę, pozostawiony bez partnerki, samotny, i jako nowo upieczony ojciec dwóch niemowląt. Gideon nigdy nie pokazuje swojego smutku, ponieważ byłoby to oznaką słabości, a on jest Alfą Straży Durit, armii i ramienia śledczego Rady; nie ma czasu na słabość.
Amelie Ashwood i Gideon Alios to dwoje złamanych wilkołaków, których los połączył. Czy to ich druga szansa na miłość, czy może pierwsza? Gdy ci dwaj przeznaczeni partnerzy zbliżają się do siebie, wokół nich ożywają złowrogie intrygi. Jak zjednoczą się, aby chronić to, co uważają za najcenniejsze?
Odkupienie Byłej Żony: Odrodzona Miłość
Ból mojej nieślubnej ciąży jest raną, o której nigdy nie mogę mówić, ponieważ ojciec dziecka zniknął bez śladu. Kiedy byłam na skraju życia, Henry pojawił się, oferując mi dom i obiecując, że będzie traktował moje dziecko bez ojca jak swoje własne.
Zawsze byłam mu wdzięczna za uratowanie mnie tamtego dnia, dlatego znosiłam upokorzenie tego nierównego małżeństwa tak długo.
Ale wszystko zmieniło się, gdy jego dawna miłość, Isabella Scott, wróciła.
Teraz jestem gotowa podpisać papiery rozwodowe, ale Henry żąda dziesięciu milionów dolarów jako cenę za moją wolność - sumę, której nigdy nie uda mi się zebrać.
Spojrzałam mu w oczy i powiedziałam zimno: "Dziesięć milionów dolarów za zakup twojego serca."
Henry, najpotężniejszy spadkobierca na Wall Street, jest byłym pacjentem kardiologicznym. Nigdy nie podejrzewałby, że jego tak zwana haniebna eks-żona zorganizowała bijące serce w jego piersi.
Zrujnowana: Zawsze będziesz moja.
"Kurwa", nie mogłam powstrzymać krzyku.
"Musisz nauczyć się być posłuszna" - powiedział, ciągle się we mnie wbijając. Gdy poczułam jego ręce na moim łechtaczce, moje ciało zadrżało.
"Asher, proszę, to za dużo".
"Nie. Gdybym naprawdę chciał cię ukarać, dałbym ci całego siebie" - powiedział do mojego ucha, a całe moje ciało zamarło. Nagle się poruszył i znów stałam. Ten człowiek był szalony.
Poczułam go za sobą. "Dziesięć batów za nieposłuszeństwo" - powiedział.
"Asher, proszę".
"Nie". Jego głos był zimny i pozbawiony emocji.
Asher był tym, czego chciałam, czego naprawdę pragnęłam, aż było za późno. Sierota nigdy nie powinna zakochiwać się w kimś poza swoim zasięgiem. Myślałam, że kochanie go było właściwą rzeczą, dopóki nie ujawnił swojej prawdziwej tożsamości i mnie zrujnował. Byłam zrujnowana dla wszystkich innych. Nadal czułam jego dotyk, jakby był wyryty w mojej skórze. Starałam się go unikać, ale los nie pozwalał na to.
Sterlingowie byli najpotężniejsi w Havenwood, a Dorian Sterling był poza zasięgiem.
Jako sierota trudno jest przyjąć, że ktoś się tobą interesuje, ale gdy okazuje się, że są to ludzie bogaci i wpływowi, wybrałam inną drogę i uciekłam, ale ucieczka doprowadziła mnie z powrotem do miejsca, które unikałam, i osoby, którą unikałam.
Asher i Dorian Sterling, jedno i to samo. Gdy pojawiła się jego pierwsza miłość, wraz ze wszystkimi, którzy chcieli mnie zniszczyć, modliłam się, żeby mógł mnie ochronić.
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.