Je suis sa Luna sans loup

Je suis sa Luna sans loup

Heidi Judith · Zakończone · 252.8k słów

652
Gorące
357.4k
Wyświetlenia
22.5k
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

Les doigts d'Ethan continuaient à frotter mon clitoris, tandis que son pénis bondissait en moi. Chaque articulation de mon corps est douloureuse et implore le prochain orgasme. Trop rapidement, je sens cette tension électrique se resserrer, une pression montante qui menace de me briser. Mes hanches se soulèvent involontairement, l'encourageant à continuer son exploration, suppliant en silence pour la libération que je suis si près de goûter.

Ethan émettait aussi des rugissements profonds à mon oreille : 'Putain... Je vais jouir... !!!' Son impact devenait plus intense et nos corps continuaient à produire des bruits de claquement.

"Je t'en prie !! Ethan !!"


En tant que guerrière la plus forte de ma meute, j'ai été trahie par ceux en qui j'avais le plus confiance, ma sœur et mon meilleur ami. J'ai été droguée, violée et bannie de ma famille et de ma meute. J'ai perdu mon loup, mon honneur et suis devenue une paria—portant un enfant que je n'avais jamais demandé.

Six années de survie acharnée m'ont transformée en combattante professionnelle, alimentée par la rage et le chagrin. Une convocation arrive de l'héritier Alpha redoutable, Ethan, me demandant de revenir en tant qu'instructrice de combat sans loup pour la même meute qui m'avait autrefois bannie.

Je pensais pouvoir ignorer leurs chuchotements et leurs regards, mais quand je vois les yeux vert émeraude d'Ethan—les mêmes que ceux de mon fils—mon monde bascule.

Rozdział 1

POV d'Aria

Le bruit rythmé de mes coups contre le mannequin d'entraînement résonnait dans l'arène d'entraînement de Silver Moon. Les rayons du soleil matinal traversaient les hautes fenêtres, dessinant des bandes dorées sur le sol en bois poli. En tant que fille de l'alpha de la meute, je passais la plupart de mes matins ici, me poussant plus loin que quiconque.

Ma mère, Olivia, avait été la guerrière la plus forte de Silver Moon. Il y a six ans, elle s'était sacrifiée pour sauver le fils de l'alpha de Shadow Fang lors d'une chasse aux loups sauvages. Certains appelaient cela une tragédie, mais je savais mieux. Ma mère était morte comme elle avait vécu - en protégeant les autres.

Je me suis arrêtée en plein coup, quelque chose n'allait pas. Mes mouvements étaient lents, manquant de leur précision habituelle. La pièce vacillait légèrement et je devais m'agripper au mannequin pour garder l'équilibre. Ce n'était pas normal. J'avais hérité du physique de guerrière de ma mère et de la force d'alpha de mon père – ce genre de faiblesse ne m'était pas habituel.

"Concentre-toi, Aria," murmurai-je, essayant de chasser le brouillard grandissant dans ma tête. Un autre coup de pied, mais ma jambe tremblait traîtreusement.

Ma bouteille d'eau reposait sur le banc à proximité – celle que Bella m'avait donnée au petit-déjeuner avec son sourire habituel et faux. Ma demi-sœur, toujours à jouer la parfaite fille devant notre père. "Tiens, sœur," avait-elle dit, sa voix dégoulinant de douceur artificielle. "Rester hydratée est si important pour notre guerrière championne." J'ai pris une autre gorgée, le liquide frais contre ma gorge. Il y avait quelque chose... de différent dans le goût.

"Tu es juste paranoïaque," me dis-je, mais les mots sortaient légèrement brouillés. Mon loup, habituellement une présence chaleureuse et constante dans mon esprit, était étrangement silencieux.

Le bourdonnement de mon téléphone m'a tellement surprise que j'ai failli le laisser tomber. Un message d'Emma, ma meilleure amie depuis l'enfance.

Le message illuminait l'écran de mon téléphone, chaque mot faisant battre mon cœur plus vite :

ARIA AIDE-MOI !! @ Mountain View Resort chambre 302

Quelque chose ne va pas - j'ai peur

DÉPÊCHE-TOI !!

Mes doigts se sont resserrés autour du téléphone. Les messages d'Emma étaient habituellement pleins d'emojis et de rires, pas de cette panique brute. Beaucoup de gens ne pouvaient pas supporter d'être amis avec la fille de l'alpha. Mais Emma était différente. Elle était là quand ma mère est morte.

"Tiens le coup," murmurai-je à moi-même, tâtonnant avec mes clés de voiture. La sortie de l'arène d'entraînement semblait à des kilomètres, le couloir s'étirant interminablement devant moi. Chaque pas ressemblait à une marche dans des sables mouvants, mais je me forçais à avancer.

Le silence dans ma tête devenait assourdissant à chaque pas. Là où Cassandra avait toujours été – mon loup – il n'y avait plus que le vide.

"Cassie ?" J'ai tendu la main à travers notre lien mental, comme je l'avais fait des milliers de fois auparavant. Rien. Pas même un écho.

"Allez, Cassandra, ne me fais pas ça." Ma voix mentale devenait plus désespérée. "J'ai besoin de toi."

Mais il n'y avait que du silence. Le genre de silence qui vous fait réaliser à quel point vous vous étiez habitué au bruit. Celui qui ressemblait à une perte.

Le trajet jusqu'au Mountain View Resort était flou. Mes mains glissaient sans cesse sur le volant, et la route semblait onduler comme un mirage de chaleur. Quand je me suis garée, tout mon corps semblait alourdi par du plomb.

La porte de la chambre 302 n'était pas seulement déverrouillée – elle était légèrement entrouverte.

"Em ?" Ma voix était brouillée. "Tu es là ?"

La pièce tournait alors que je franchissais le seuil. Mon loup – mon compagnon constant depuis l'enfance – était complètement silencieux. Pas seulement calme, mais disparu, comme si quelqu'un avait creusé un morceau de mon âme.

"Non..." Je me suis agrippée au mur alors que mes genoux cédaient. "Quoi...?"

Des pas lourds se rapprochaient derrière moi. J'ai essayé de me tourner, de me battre, mais mon corps ne répondait pas. La dernière chose que j'ai vue était le tapis se précipitant vers moi alors que l'obscurité envahissait ma vision.

Mon corps essayait de résister, mes membres bougeaient faiblement contre le tissu, mais l'obscurité était trop forte, m'entraînant comme une marée. Je ne pouvais pas dire si j'avais crié ou si c'était juste dans ma tête. Tout s'est estompé dans un vide noir, je suis tombée dans le coma.

La conscience est revenue comme du verre brisé, chaque éclat apportant de nouvelles vagues de douleur. La lumière du soleil perçant à travers les rideaux bon marché de l'hôtel était trop vive, trop dure contre ma tête battante. Tout mon corps se sentait lourd, anormal.

Chaque tentative de mouvement envoyait des flammes à travers mes muscles. La couverture rugueuse frottait contre ma peau alors que je bougeais, et la réalisation m'a frappée comme de l'eau glacée - j'étais complètement nue. Où étaient mes vêtements ? Pourquoi ne pouvais-je pas me souvenir ?

Quelque chose de froid pressait contre ma paume - une chaîne en argent, chère et complexe, mais inconnue. La pièce tournait paresseusement alors que j'essayais de me concentrer dessus, le motif se brouillant devant mes yeux. La dernière chose dont je me souvenais était d'être entrée dans cette pièce, puis plus rien que l'obscurité.

Enroulant la couverture autour de mon corps tremblant, je me dirigeai en titubant vers la salle de bain. La lumière fluorescente s'alluma avec un bourdonnement furieux, révélant mon reflet dans le miroir. Mon souffle se bloqua dans ma gorge.

Des marques violettes profondes ornaient mon cou, contrastant fortement avec ma peau pâle. Mon regard descendit plus bas, vers la constellation de marques de morsures éparpillées sur mes clavicules, ma poitrine et même ma taille. La vue me donna la nausée. Cela ne pouvait pas être réel.

Je fis un autre pas chancelant en avant, la couverture glissant autour de mes jambes. Le mouvement apporta une nouvelle prise de conscience - une sensation humide entre mes cuisses, la sensation indubitable de quelque chose de chaud coulant. Mes genoux faillirent céder sous le choc des implications.

La pièce basculait dangereusement alors que je m'accrochais au bord du lavabo, fixant mon reflet aux yeux écarquillés. Que s'était-il passé la nuit dernière ? Pourquoi ne pouvais-je pas me souvenir ?

Mon cerveau commença à fonctionner. Emma. Le message. Elle avait des ennuis.

"Emma !" Ma voix sortit en un râle. Oh mon dieu, si quelque chose lui était arrivé pendant que j'étais... pendant que j'étais...

Je ne pouvais pas finir la pensée. Je ne pouvais pas traiter les implications de mon état actuel, la douleur dans mon corps, les vêtements éparpillés sur le sol. Emma avait besoin de moi.

La couverture de l'hôtel était rugueuse contre ma peau sensibilisée alors que je l'enroulais autour de moi. Mes jambes me soutenaient à peine alors que je titubais vers la porte, la chaîne en argent toujours serrée dans ma main tremblante.

"Eh bien, regarde ça."

La voix me figea sur place. Bella se tenait dans le couloir, appuyée contre le mur avec une grâce décontractée. Et à côté d'elle, mon amie Emma laissa échapper un ricanement.

La voix de Bella dégoulinait de moquerie alors que je serrais la couverture de l'hôtel plus fort autour de mon corps. Elle tenait son téléphone, la caméra pointée directement sur moi. "La grande princesse guerrière de Silver Moon, prise dans une position si... compromettante."

Mes jambes tremblaient alors que je luttais pour rester debout. "Je viens pour Emma. Ton message—"

"Message ?" Le rire d'Emma était aigu et froid, si différent de l'amie chaleureuse que je pensais connaître. "Je ne t'ai jamais envoyé de message, Aria."

Le sourire de Bella s'élargit alors qu'elle faisait défiler son téléphone. "Oh, ces photos intéresseront sûrement Père. Que dira la meute en voyant leur future femelle alpha sortir d'une chambre d'hôtel, visiblement après avoir passé la nuit avec... eh bien, qui sait qui ?"

Quand je suis enfin arrivée à la maison de la meute, le poison commençait à se dissiper, mais le mal était fait. Les sols en marbre de la grande salle résonnaient sous chacun de mes pas chancelants. Des dizaines de membres de la meute se tenaient le long des murs, leurs visages flous de jugement et de murmures. À la tête de la salle, mon père Marcus était assis raide dans son fauteuil d'alpha, ses yeux marron habituellement chaleureux maintenant durs comme la pierre. À côté de lui, Aurora – ma belle-mère – arborait une expression de préoccupation parfaitement feinte qui ne touchait pas ses yeux froids.

"Les preuves sont indéniables, Marcus." La voix d'Aurora dégoulinait de fausse sympathie. "Les marques de morsure, son... état. Que penseront les autres meutes ?"

Je voulais crier, expliquer que j'avais été droguée, piégée, violée. L'espace dans mon esprit où mon loup aurait dû être ressemblait à une plaie ouverte, me laissant désespérément seule quand j'avais le plus besoin de sa force.

"Père, s'il te plaît." Ma voix sortit en un murmure. "Tu sais que je ne ferais jamais—"

"Silence." L'ordre alpha dans sa voix me fit tressaillir.

Bella s'avança, ses talons de créateur claquant contre le sol. "Vraiment, sœur, pas besoin de faire des excuses. Nous savons tous ce que tu as fait." Son sourire était tranchant comme un rasoir. "La grande princesse guerrière, écartant les jambes pour n'importe quel homme qui voudra bien d'elle."

"Ce n'est pas—" La pièce tourna alors que j'essayais de faire un pas en avant. Sans mon loup, sans ma force, je pouvais à peine me tenir debout.

"Assez." La voix de Marcus claqua comme un fouet. "Tu as apporté la honte à cette meute. À la mémoire de ta mère." La mention de ma mère fit se serrer mon cœur. "Tu n'es plus digne du nom de Silver Moon."

Les mots formels de bannissement tombèrent comme des pierres : "Moi, Marcus Reynolds, Alpha de la Meute de la Lune d'Argent, te retire ton statut de membre de la meute et te bannis de nos territoires. Tu as jusqu'au coucher du soleil pour partir."

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Gra Przeznaczenia

Gra Przeznaczenia

925.4k Wyświetlenia · Zakończone · Dripping Creativity
Wilczyca Amie jeszcze się nie ujawniła. Ale kogo to obchodzi? Ma dobrą watahę, najlepszych przyjaciół i rodzinę, która ją kocha. Wszyscy, włącznie z Alfą, mówią jej, że jest idealna taka, jaka jest. Aż do momentu, gdy znajduje swojego partnera, a on ją odrzuca. Załamana Amie ucieka od wszystkiego i zaczyna od nowa. Żadnych wilkołaków, żadnych watah.

Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.

Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.

Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia

Król Podziemia

1.6m Wyświetlenia · Zakończone · RJ Kane
W moim życiu jako kelnerka, ja, Sephie - zwykła osoba - znosiłam lodowate spojrzenia i obelgi klientów, starając się zarobić na życie. Wierzyłam, że taki będzie mój los na zawsze.

Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"

Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."


Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.

Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca

Pieśń serca

2.4m Wyświetlenia · Zakończone · DizzyIzzyN
Na ekranie LCD w arenie wyświetlono zdjęcia siedmiu wojowników z Klasy Alfa. Tam byłam ja, z moim nowym imieniem.
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

539.4k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

674.1k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

473.7k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna

Nietykalna

353.4k Wyświetlenia · Zakończone · Marii Solaria
„N-nie! To nie tak!” błagałam, łzy spływały po mojej twarzy. „Nie chcę tego! Musisz mi uwierzyć, proszę!”

Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.

Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.

„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.

„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.

Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.

„I tym samym skazuję cię na śmierć.”


Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...

Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...

Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.

Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

356.3k Wyświetlenia · Zakończone · T.S
Wszyscy wiedzieli, że jestem w ciąży – z wyjątkiem mojego męża, Seana.
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nie Drażnij Lunę

Nie Drażnij Lunę

495.1k Wyświetlenia · W trakcie · Elowen Kim
Wszyscy boją się mojego temperamentu. Niewielu wie o mojej geniuszowej inteligencji czy wyjątkowych umiejętnościach mechanicznych. Mając zaledwie siedemnaście lat, prowadzę odnoszący sukcesy warsztat zajmujący się modyfikacją motocykli – mój bilet do ucieczki z toksycznego domu rządzonego przez przemocową macochę i ojca, który przymyka na to oko.

Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.

Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

389.2k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.