La compagne humaine mariée de l'Alpha

La compagne humaine mariée de l'Alpha

Heidi galea · Zakończone · 122.1k słów

303
Gorące
40.2k
Wyświetlenia
1.8k
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

Je suis déjà mariée, mais un père célibataire Alpha a dit que je suis sa compagne

Je suis Salara, une femme au foyer qui subit des abus mentaux de la part de mon mari Henry depuis 5 ans. J'ai failli le quitter une fois il y a quatre ans, mais j'ai découvert que j'étais enceinte et je me suis sentie piégée dans un mariage où je suis malheureuse.

Ce soir, je préparais le dîner pour le partenaire d'affaires d'Henry, Derrick.

Il est au moins une demi-tête plus grand qu'Henry et ses traits sombres sont plus attirants pour moi que ceux plus clairs d'Henry. Ses cheveux noirs sont coupés courts sur les côtés avec des boucles gracieuses sur le dessus de la tête, d'une manière des plus séduisantes.

Et ses yeux... jamais je n'ai vu cette teinte de vert dans les yeux de quelqu'un. Je me perds dans leur profondeur alors qu'il me regarde avec avidité. Son torse bien défini tend parfaitement son t-shirt noir sur son corps musclé, me faisant saliver alors que je le fixe.

"Derrick-" Henry interrompt notre évaluation silencieuse, la désapprobation dans la voix. "Voici ma femme Sa-" Un grondement sort de la poitrine de Derrick, interrompant Henry alors qu'il me présente à notre invité.

Je regarde avec une fascination avide son visage commencer à se contorsionner, sa bouche et son nez se fusionnant jusqu'à ce qu'un museau prenne leur place, de grandes canines dépassant de ses lèvres alors qu'il grogne vers Henry. L'horreur envahit le visage d'Henry alors qu'il fixe Derrick, essayant de comprendre ce qui se passe.

"Compagne," grogne Derrick à Henry, avançant d'un pas vers lui, ce qui pousse Henry à reculer de peur.

Rozdział 1

POV de Salara

« Salara. » La voix d'Henry parvient jusqu'à moi dans la cuisine depuis le canapé du salon. « Derrick sera bientôt là. » Henry continue sans attendre de réponse de ma part. « Est-ce que le dîner est presque prêt ? »

Inspirant profondément, je me mords la langue pour m'empêcher de répondre avec les mots que je voudrais vraiment dire. « Le dîner serait prêt beaucoup plus vite si tu étais ici pour m'aider. » Mais bien sûr, je ne pouvais pas dire cela, car les épouses sont censées obéir à leurs maris et cacher tout sentiment de mécontentement qu'elles ressentent.

Si j'avais su que ce serait ma vie il y a cinq ans quand Henry m'a demandé de l'épouser, je n'aurais jamais dit oui. J'aurais dû le quitter après cette première nuit où il m'a crié dessus parce que le dîner n'était pas prêt quand il est rentré du travail. J'avais déjà vu son genre et j'avais le sentiment que ce n'était pas une chose unique.

La folie de la jeunesse n'excuse pas d'avoir enduré cinq ans de maltraitance émotionnelle jusqu'à ce que je ne sois plus qu'une coquille de la femme que j'étais autrefois. J'ai failli le quitter une fois il y a quatre ans, mais ensuite j'ai découvert que j'étais enceinte et je me suis sentie piégée dans un mariage dans lequel je suis misérable.

Notre fille a maintenant trois ans et est la seule source de bonheur que je trouve dans ma vie ces jours-ci. Si ce n'était pas pour elle, j'aurais abandonné depuis longtemps. Je suppose que c'est une chose pour laquelle je peux remercier mon mari. S'il n'avait pas secrètement remplacé mes pilules contraceptives par des pilules de sucre, je ne l'aurais jamais eue.

« SALARA ! » La voix en colère d'Henry coupe mes pensées, me rappelant que je n'ai toujours pas répondu à sa question. « Je t'ai posé une question, femme ! » crie-t-il avec colère. J'entends le bruit de pieds traînants se dirigeant vers moi dans la cuisine.

Inspirant profondément, je me prépare à l'abus émotionnel que je suis sur le point de recevoir de la part de mon mari, qui est censé m'aimer jusqu'à ce que la mort nous sépare. Mes yeux se dirigent vers l'arcade qui mène à la cuisine depuis le couloir qui relie le salon. Bientôt, la vue de mon mari très en colère rencontre mes yeux depuis l'entrée.

Quand j'ai rencontré mon mari pendant ma première année d'université, université que je n'ai pas pu terminer à cause de lui, il était l'homme de rêve de toutes les filles sur le campus. J'étais tellement ravie qu'il s'intéresse à moi que j'ai complètement ignoré les nombreux signaux d'alarme à son sujet.

Avec ses airs de jeune premier, il était facile de passer outre les petites choses qui déclenchaient des alarmes dans mon cerveau. Parce que comment quelqu'un d'aussi beau pouvait-il être si méchant ? Comme j'étais naïve et stupide à l'âge tendre de dix-neuf ans.

Henry mesure un mètre quatre-vingt, soit une bonne trentaine de centimètres de plus que mes propres un mètre cinquante-huit. Ses cheveux blonds sont courts sur les côtés avec plus de longueur sur le dessus qu'il coiffe parfaitement tous les jours, car Dieu nous en préserve qu'un cheveu soit jamais en désordre.

Son corps est plus mince que beaucoup d'hommes musclés que j'ai vus à la télévision, mais il n'y a pas une once de graisse sur lui, ce qui rend les filles folles. Ajoutez à cela ses yeux bleu clair et il est le fantasme de toutes les filles. Quelque chose qu'il me rappelle constamment lorsqu'il critique le poids de grossesse restant que je n'ai pas réussi à perdre.

Ce n'est pas comme si j'étais grosse ou quoi que ce soit, je ne pèse que soixante kilos, ce qui est un poids normal pour mon âge et ma taille, du moins c'est ce que les médecins me disent... mais essayez de dire ça à Henry. Il me critique constamment de ne pas être revenue à mes cinquante-trois kilos d'avant la naissance de Hayden.

« Tu vas rester là à avoir l'air stupide ? Ou tu vas répondre à ma question ? » Henry me lance avec mépris. Il s'appuie contre le cadre de l'entrée, les bras croisés sur la poitrine, faisant ressortir les muscles de ses bras. Il est vraiment agréable à regarder, tant qu'il ne parle pas.

En soupirant, je me détourne de Henry et me concentre sur le dîner qu'il faut sortir du four. « Le dîner sera prêt dans quelques minutes. » Ma voix sort dans un murmure doux. Des années à craindre sa colère m'ont menée à ce point de ma vie.

Ce n'est pas que je crains qu'il me frappe, il n'a jamais levé la main sur moi ou notre fille, mais les abus émotionnels peuvent être bien plus dévastateurs que les abus physiques.

Sentant Henry toujours derrière moi, je me retourne pour lui faire face, mon corps se raidissant à la vue de son regard sévère. « C'est vraiment ce que tu vas porter ? » demande-t-il en me regardant de haut en bas.

Baissant les yeux, j'observe ma robe d'été noire couverte de tournesols. C'est ma robe préférée et il le sait, c'est pourquoi il essaie de me faire sentir mal à l'aise dedans. Je me tortille sous son regard scrutateur, incapable de combattre ce moment de haine de soi qui traverse mon esprit en me regardant.

À ce moment-là, la sonnette retentit, signalant l'arrivée du partenaire d'affaires de Henry qu'il a invité à dîner dans le but de le faire signer les contrats rapidement. Henry pousse un soupir de dépit en détournant enfin les yeux de moi. « Il n'y a plus de temps pour se changer maintenant, alors ça devra faire l'affaire. »

Sur ces mots, il se retourne et me laisse seule dans la cuisine, redoutant le faux spectacle d'amour et d'affection que Henry me témoignera pendant ce dîner, juste pour me dire plus tard de ne pas croire un mot de ce qu'il a dit. C'est ce qui se passe à chaque fois que nous avons l'un de ses associés à dîner.

Bientôt, des voix se font entendre dans le couloir. Le son rauque de la voix de notre invité glisse sur mon corps comme une caresse de l'amant, éveillant en moi des sentiments que même Henry n'est pas capable de susciter lors de nos accouplements hebdomadaires.

« Je vois que tu as amené ton fils avec toi, Derrick. » dit Henry, prenant cette voix fausse que je déteste tant.

Un rire grave résonne en moi, éveillant encore plus ces délicieuses sensations dans tout mon corps. L'anticipation envahit mon esprit alors que le bruit des pas se rapproche de la cuisine. « Quelque chose sent délicieusement bon. » dit la voix, provoquant un rougissement sur mes joues.

Henry me dit toujours à quel point ma cuisine est terrible quand il est de mauvaise humeur, et ne me complimente jamais quand il ne l'est pas, ce qui n'arrive pas très souvent ces derniers temps.

Mes yeux se fixent sur l'entrée, ne voulant pas manquer l'instant où l'invité de Henry fait son entrée dans la cuisine, mon lasagne dans le four complètement oublié. Soudain, un homme apparaît dans l'entrée, coupant mon souffle alors que je reste là, le regardant avec admiration.

Il est au moins une demi-tête plus grand que Henry et ses traits sombres sont plus attirants pour moi que ceux plus clairs de Henry. Ses cheveux noirs sont coupés court sur les côtés avec des boucles gracieuses sur le dessus de la tête, dans un style des plus séduisants.

Et ses yeux... jamais je n'ai vu une telle nuance de vert dans les yeux de quelqu'un. Je me perds dans leur profondeur alors qu'il me regarde avec avidité. Son torse bien défini tend son t-shirt noir parfaitement sur son corps musclé, me faisant saliver en le regardant.

« Derrick- » Henry interrompt notre évaluation silencieuse, désapprobation dans la voix. « Voici ma femme Sa- » Un grondement sort de la poitrine de Derrick, interrompant Henry alors qu'il me présente à notre invité.

Je regarde avec fascination son visage commencer à se contorsionner, sa bouche et son nez se fusionnant jusqu'à ce qu'un museau prenne leur place, de grandes canines dépassant de ses lèvres alors qu'il grogne vers Henry. L'horreur envahit le visage de Henry alors qu'il regarde Derrick, essayant de comprendre ce qui se passe.

« Compagne. » grogne Derrick à Henry, faisant un pas vers lui, ce qui pousse Henry à reculer de peur.

À ce moment-là, le bruit du minuteur de mon four attire l'attention de tout le monde vers moi.

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

1.7m Wyświetlenia · W trakcie · Rayna Quinn
„Słuchaj uważnie, Thea. Jesteś nikim i zawsze będziesz nikim. Prawda jest taka, że pieprzyłem cię tylko dlatego, że było to wygodne.” Zbliżył się do mnie, uderzając mnie mocno o ścianę, zamykając mnie swoim ciałem.

„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.

„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”

Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.


Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.

Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.

Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Pułapka Asa

Pułapka Asa

3.4m Wyświetlenia · Zakończone · Eva Zahan
Siedem lat temu Emerald Hutton opuściła swoją rodzinę i przyjaciół, aby uczęszczać do liceum w Nowym Jorku, trzymając w dłoniach swoje złamane serce, by uciec przed jedną osobą. Najlepszym przyjacielem jej brata, którego kochała od dnia, gdy uratował ją przed prześladowcami, gdy miała siedem lat. Złamana przez chłopaka swoich marzeń i zdradzona przez bliskich, Emerald nauczyła się zakopywać kawałki swojego serca w najgłębszym zakątku swoich wspomnień.

Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.

Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.

Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.

Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...

Pułapka Asa.
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

900.1k Wyświetlenia · Zakończone · Jane Above Story
Hazel była gotowa na oświadczyny w Las Vegas, ale przeżyła szok życia, gdy jej chłopak wyznał miłość jej siostrze.
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Gra Przeznaczenia

Gra Przeznaczenia

925.9k Wyświetlenia · Zakończone · Dripping Creativity
Wilczyca Amie jeszcze się nie ujawniła. Ale kogo to obchodzi? Ma dobrą watahę, najlepszych przyjaciół i rodzinę, która ją kocha. Wszyscy, włącznie z Alfą, mówią jej, że jest idealna taka, jaka jest. Aż do momentu, gdy znajduje swojego partnera, a on ją odrzuca. Załamana Amie ucieka od wszystkiego i zaczyna od nowa. Żadnych wilkołaków, żadnych watah.

Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.

Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.

Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia

Król Podziemia

1.6m Wyświetlenia · Zakończone · RJ Kane
W moim życiu jako kelnerka, ja, Sephie - zwykła osoba - znosiłam lodowate spojrzenia i obelgi klientów, starając się zarobić na życie. Wierzyłam, że taki będzie mój los na zawsze.

Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"

Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."


Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.

Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca

Pieśń serca

2.4m Wyświetlenia · Zakończone · DizzyIzzyN
Na ekranie LCD w arenie wyświetlono zdjęcia siedmiu wojowników z Klasy Alfa. Tam byłam ja, z moim nowym imieniem.
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

540k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

674.5k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

475.2k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

390k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.