LA GIOVANE SIGNORINA DI CAMPAGNA È FOLLEMENTE AFFASCINANTE!

LA GIOVANE SIGNORINA DI CAMPAGNA È FOLLEMENTE AFFASCINANTE!

INNOCENT MUTISO · Zakończone · 252.0k słów

970
Gorące
2.3k
Wyświetlenia
681
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

Essendo nata con una costituzione debole, Ariel Hovstad è odiata dalla sua famiglia. Da quando la signora Kathleen Hovstad ha dato alla luce una coppia di gemelle, Ariel e Ivy Hovstad, è costretta a letto. Crede che sia colpa di Ariel, poiché ogni volta che ha contatti con lei, la sua salute peggiora ulteriormente. Così, temendo di essere ulteriormente sfortunata, la signora Kathleen ordina a suo marito, il signor Henry Hovstad, di liberarsi di lei quando ha tre anni.

Il signor Henry la manda in campagna a vivere con una parente lontana, sua nonna. Anni dopo, la nonna muore e Ariel è costretta a tornare dalla sua famiglia. A casa, tutti la vedono come un nemico, quindi è odiata. Passa il tempo o nella sua stanza o a scuola.
(Nella sua stanza di notte, il suo cellulare squilla improvvisamente)

Persona X: Ehi capo, come stai? Ti sono mancato? Oh, la tua famiglia ti tratta bene? Capo, finalmente ti sei ricordata di me, boohoo...
Ariel: Se non hai altro da dire, riattacco.
Persona X: Ehi capo, aspetta, io-

Che fine ha fatto la contadina? Non doveva essere povera e indesiderata? Cos'è tutto questo adulare da parte di un... sottoposto?

Una bella mattina, mentre si dirige a scuola, appare improvvisamente uno sconosciuto che sembra un dio greco, freddo, spietato, un maniaco del lavoro, e che mantiene le distanze da tutte le donne. Il suo nome è Bellamy Hunters. Con sorpresa di tutti, si offre di darle un passaggio a scuola. Non doveva odiare le donne? Cosa è successo esattamente?

Il maniaco del lavoro, una volta noto, improvvisamente ha molto tempo libero, che usa per inseguire Ariel. Qualsiasi commento negativo su Ariel viene sempre smentito da lui.

Un giorno, la sua segretaria si presenta con una notizia: "Capo, la signorina Ariel ha rotto il braccio a qualcuno a scuola!"

Il pezzo grosso si limita a ridere e risponde: "Sciocchezze! È troppo debole e timida! Non farebbe male nemmeno a una mosca! Chi osa inventare tali voci?"

Rozdział 1

Ocean City, Residenza Hovstad, Anno 20XX,

"Tesoro, cosa c'è che non va? Perché stai pulsando all'improvviso? Dai, parlami!" gridò il signor Henry Hovstad mentre scendeva le scale. Stava uscendo di casa con l'intenzione di andare alla sua azienda quando vide sua moglie svenire. Si girò verso i due bambini che fissavano la madre senza battere ciglio e chiese furiosamente: "Ditemi subito cosa è successo!" Il suo tono feroce spaventò Ivy (una delle gemelle) così tanto che trasalì. Ariel, l'altra gemella, rimase impassibile e immobile, senza alcuna intenzione di rispondere.

Ivy, la sorella maggiore, trovò il coraggio e iniziò finalmente a raccontare. "Stavamo uscendo per giocare quando abbiamo visto la mamma seduta lì a prendere il sole, così abbiamo deciso di salutarla. Ariel era davanti e io ero proprio dietro di lei. Quando la mamma si è girata e ha visto Ariel, lei-lei..."

"Cosa è successo dopo? Parla!" Henry diventò impaziente e la interruppe.

"Ha solo sgranato gli occhi ed è svenuta" finì di raccontare Ivy. Stava chiaramente cercando di dare tutta la colpa ad Ariel mentre faceva la vittima. Che bambina falsa! Fu allora che il signor Henry si svegliò dal suo stupore e ricordò che non avevano ancora chiamato un'ambulanza.

"Cosa state aspettando? Chiamate subito un'ambulanza!" ordinò ai domestici che si erano radunati per assistere alla scena. I domestici si dispersero immediatamente.

L'ambulanza arrivò giusto in tempo. Il signor Henry prese in braccio sua moglie e salì sull'ambulanza con lei. Non dimenticò di lanciare uno sguardo tagliente ad Ariel. Quello, in altre parole, significava che non aveva ancora finito con lei.

Ivy tornò nella sua stanza, lasciando Ariel da sola a essere scrutata dai domestici che continuavano a lanciarle occhiate strane. Una discussione tra i domestici scoppiò improvvisamente.

"Ho sentito dire che porta sfortuna, tutti quelli con cui entra in contatto incontrano sempre disgrazie, quindi è vero?" chiese un domestico.

"Una volta l'ho incontrata mentre portavo un vassoio pieno di cibo. Tutto è caduto a terra. Riesci a immaginarlo?" intervenne un altro domestico.

"Ve l'avevo detto che portava sfortuna, ma non mi avete creduto. Non so perché il signore la tenga ancora qui, dovrebbe buttarla fuori!" maledisse un altro.

La piccola Ariel di cinque anni rimase lì e permise loro di insultarla. Era davvero triste e faceva molto male, ma cosa poteva fare? Tutti la chiamavano sempre porta sfortuna e non aveva nessuno che la difendesse. Non credeva di essere una porta sfortuna. Era come qualsiasi altro bambino. Si chiedeva perché le persone non potessero capirla. Dopo un po', se ne andò nella sua stanza tra le maledizioni. Appena arrivata nella sua stanza, scoppiò immediatamente in lacrime.

Al secondo piano della villa degli Hovstad, una figura poteva essere vista osservare tutto questo dalla finestra con gioia. La figura non era altro che la sorella gemella di Ariel, Ivy. Vedendo Ariel umiliata, Ivy si sentiva davvero entusiasta. Arricciò le labbra in segno di scherno. "Ariel, oh, Ariel, non incolparmi. Tutto qui dovrebbe essere mio. Mamma, papà e anche i miei fratelli, dovrebbero essere tutti miei, quindi non incolparmi per essere spietata." mormorò Ivy con cattiveria. Ivy si era sempre sentita inferiore ad Ariel, soprattutto perché Ariel era molto più carina di lei, e anche perché quasi tutti volevano coccolare e prendersi cura di Ariel. E lei? Rimaneva sempre invisibile, così la scintilla della gelosia si trasformò in odio. Cominciò a seminare discordia tra i fratelli e Ariel. I fratelli iniziarono tutti a odiare Ariel. Ivy, d'altra parte, sperava che i suoi fratelli le prestassero attenzione. Fu schiaffeggiata duramente dalla realtà, poiché nessuno dei suoi fratelli aveva intenzione di coccolarla.

Il signor Henry Hovstad è il primogenito della defunta signora Maria Hovstad e del defunto signor Jeremy Hovstad, morti in un incidente stradale. All'epoca Henry aveva vent'anni, mentre suo fratello Darius ne aveva diciassette. A causa della morte improvvisa di entrambi i genitori, Henry dovette occuparsi dell'azienda di famiglia. La famiglia Hovstad è tra le prime cinque famiglie aristocratiche di Ocean City. Il signor Henry in seguito sposò la signora Kathleen, che diede alla luce cinque figli. Il primo, Cliff, che ha ventidue anni, è un ragazzo freddo e affascinante il cui unico obiettivo è fare affari. È raramente a casa. Il secondo, Craig, ha vent'anni ed è un avvocato rinomato. Viaggia sempre per trattare e difendere le persone in tribunale. Il terzo, Aaron Hovstad, è il famoso pilota di auto imbattuto che è sempre in cima alle classifiche. Possiede una pista di corse sotterranea. È anche un giocatore professionista conosciuto come God A. Il figlio più giovane, Amando, ha quindici anni ed è un attore molto conosciuto nell'industria dell'intrattenimento del Paese C. Ci sono poi due ragazze, gemelle, Ivy e Ariel, che hanno entrambe cinque anni.

All'ospedale di Ocean City, Henry continuava a camminare avanti e indietro ansiosamente. Quando la porta della stanza si aprì, Henry afferrò immediatamente il medico per il colletto e chiese: "Dottore, come sta mia moglie? È sveglia? Dimmelo subito!"

Stordito dalle scosse, il medico cercò di calmare le acque. "Calmati, calmati, tua moglie è stabile ora, ma la sua condizione è peggiorata ulteriormente. Assicurati solo che non abbia contatti diretti o indiretti con cose che la agitano."

"Allora dottore, quando può essere dimessa?" chiese ancora Henry.

"Può essere dimessa in qualsiasi momento, purché abbiate un medico privato a casa che si occupi di lei", lo rassicurò il medico.

La signora Kathleen Hovstad fu così dimessa e portata a casa per riprendersi. Dopo averla sistemata, il signor Henry chiamò Ariel nel soggiorno.

"Capisci il tuo errore?" chiese con tono feroce.

"No, davvero non capisco," rispose Ariel con calma. Non capiva davvero cosa ci fosse di sbagliato in tutti, continuavano a costringerla ad ammettere cose che non aveva fatto.

"Inginocchiati! Che impudenza! Hai portato tua madre a quello stato, e dici che non capisci? Inginocchiati e rifletti su te stessa per tutta la notte!" abbaiò il signor Henry e si girò per salire le scale.

Ariel rimase inginocchiata, nessuno le prestò attenzione. I suoi arti erano rigidi dal freddo e dall'essere inginocchiata troppo a lungo. Rimase lì docilmente fino al mattino seguente, quando la gente scese per fare colazione. Il signor Henry la guardò, sbuffò e si sedette. Stava aspettando che sua moglie e Ivy scendessero per la colazione. Quando la signora Kathleen scese e vide Ariel, si agitò immediatamente.

"Ah! Tesoro, cosa ci fa lì? Buttala fuori! Porta sfortuna! Non voglio vederla!" gridò maniacalmente mentre correva giù per le scale.

"Tesoro, calmati, va bene, va bene, la butterò fuori, stai attenta" la rassicurò il signor Henry mentre la aiutava a scendere le scale. Poco fa, aveva quasi avuto un infarto vedendo sua moglie scendere le scale in modo così sconsiderato. Corse immediatamente per impedirle di cadere e farsi male. Con rabbia, diede un calcio ad Ariel nello stomaco, e lei sputò immediatamente un fiotto di sangue. La rimproverò. "Guarda cosa hai fatto! Ti manderò via oggi, che ti piaccia o no!"

Ariel sibilò dal dolore, ma tremò al pensiero di essere mandata via. Si inginocchiò di nuovo e supplicò suo padre. La scena era straziante.

"Papà, per favore, non mandarmi via, sarò buona. Non causerò problemi, non mi farò vedere davanti alla mamma di nuovo..."

"Stai zitta!" disse il signor Henry, schiaffeggiandola forte in faccia. Guardò i domestici e ordinò:

"Chiamate il maggiordomo e ditegli di preparare l'auto!"

Le sue parole non lasciavano spazio a compromessi.

"No, papà, per favore-"

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Pułapka Asa

Pułapka Asa

3.3m Wyświetlenia · Zakończone · Eva Zahan
Siedem lat temu Emerald Hutton opuściła swoją rodzinę i przyjaciół, aby uczęszczać do liceum w Nowym Jorku, trzymając w dłoniach swoje złamane serce, by uciec przed jedną osobą. Najlepszym przyjacielem jej brata, którego kochała od dnia, gdy uratował ją przed prześladowcami, gdy miała siedem lat. Złamana przez chłopaka swoich marzeń i zdradzona przez bliskich, Emerald nauczyła się zakopywać kawałki swojego serca w najgłębszym zakątku swoich wspomnień.

Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.

Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.

Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.

Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...

Pułapka Asa.
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · Rayna Quinn
„Słuchaj uważnie, Thea. Jesteś nikim i zawsze będziesz nikim. Prawda jest taka, że pieprzyłem cię tylko dlatego, że było to wygodne.” Zbliżył się do mnie, uderzając mnie mocno o ścianę, zamykając mnie swoim ciałem.

„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.

„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”

Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.


Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.

Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.

Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

804.7k Wyświetlenia · Zakończone · Jane Above Story
Hazel była gotowa na oświadczyny w Las Vegas, ale przeżyła szok życia, gdy jej chłopak wyznał miłość jej siostrze.
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Król Podziemia

Król Podziemia

1.6m Wyświetlenia · Zakończone · RJ Kane
W moim życiu jako kelnerka, ja, Sephie - zwykła osoba - znosiłam lodowate spojrzenia i obelgi klientów, starając się zarobić na życie. Wierzyłam, że taki będzie mój los na zawsze.

Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"

Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."


Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.

Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca

Pieśń serca

2.4m Wyświetlenia · Zakończone · DizzyIzzyN
Na ekranie LCD w arenie wyświetlono zdjęcia siedmiu wojowników z Klasy Alfa. Tam byłam ja, z moim nowym imieniem.
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia

Gra Przeznaczenia

912.4k Wyświetlenia · Zakończone · Dripping Creativity
Wilczyca Amie jeszcze się nie ujawniła. Ale kogo to obchodzi? Ma dobrą watahę, najlepszych przyjaciół i rodzinę, która ją kocha. Wszyscy, włącznie z Alfą, mówią jej, że jest idealna taka, jaka jest. Aż do momentu, gdy znajduje swojego partnera, a on ją odrzuca. Załamana Amie ucieka od wszystkiego i zaczyna od nowa. Żadnych wilkołaków, żadnych watah.

Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.

Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.

Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

660.1k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

520.6k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

442.9k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

366.3k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.