

Lune d'Accouplement
loreleidelacruz · W trakcie · 162.8k słów
Wstęp
Rozdział 1
Ashlynn
J'étais assise dans notre camion Ford F350, tirant une remorque à chevaux derrière nous, ma joue contre la vitre froide du camion. Maman conduisait maintenant, me donnant une pause, en fredonnant une vieille chanson country. Je ne faisais même plus attention à ce que c'était à ce stade. Nous étions sur la route depuis trois jours. Trois longs jours. Je ne pouvais plus attendre d'arriver.
Je laissai échapper un soupir audible et me tournai vers ma mère, "Combien de temps encore avant qu'on s'arrête ? J'ai besoin de faire pipi."
Elle regarda la jauge d'essence et le GPS sur le tableau de bord. Elle haussa les épaules, "Je dirais encore vingt minutes avant qu'on atteigne la prochaine station-service. Tu peux attendre jusque-là ? Ou tu veux que je m'arrête et tu peux trouver un buisson." Elle sourit, sachant que je ne voulais pas "trouver un buisson". Surtout pas en territoire inconnu.
"Je peux attendre." Je me redressai et tendis la main vers la radio, appuyant sur le bouton d'éjection du CD qu'elle écoutait.
"Hé," elle avait l'air énervée. "J'écoutais ça."
Je haussai les épaules. "Ça me donne envie de dormir. On a besoin de quelque chose de plus entraînant. Je ne sais pas comment tu peux écouter ça pendant des heures."
"Le but, ma chère fille, est justement que tu dormes." Elle sourit mais ça n'atteignait pas ses yeux. Je fixai maman pendant quelques minutes. Elle avait l'air fatiguée. Elle avait l'air tendue. Elle regardait sans cesse dans les rétroviseurs, je suppose qu'elle pensait que quelqu'un nous suivait. Ses longs cheveux étaient attachés en queue de cheval, de petites mèches de ses boucles brunes tombant autour de son visage. Ma mère était belle. Elle l'avait toujours été. Le bleu sur sa joue était maintenant d'un jaune pâle, presque parti. Je soupirai et détournai le regard, en frottant ma cuisse douloureuse. Nous devons juste arriver là-bas, et nous serons en sécurité.
Trois jours plus tôt
Je venais de terminer mes études vétérinaires. J'étais à la maison avec ma mère pendant la journée, une rareté puisque j'étais habituellement à l'école. Mais maintenant, j'avais fini. J'étais le Dr Ashlyn Cane. Je travaillais sur mon CV et regardais quelques offres d'emploi pour vétérinaires à proximité. Maman penchée par-dessus mon épaule donnait son avis de temps en temps. Elle connaissait mieux ces endroits que moi. Elle avait vécu ici presque toute sa vie.
Mon père n'était pas à la maison. J'étais content. Il était ivre la plupart du temps. Il était bruyant et autoritaire. Il passait beaucoup de temps au bar, à draguer les serveuses et à boire du whisky comme si c'était de l'eau. Il fallait beaucoup d'alcool pour enivrer notre espèce. Les loups-garous avaient une haute tolérance, puisque notre métabolisme était si rapide qu'il brûlait l'alcool rapidement. Si je devais deviner, je dirais que Grady Cane (c'était mon père, mais je l'appelais rarement Papa) buvait environ huit litres de whisky par jour. Son état d'ébriété durait généralement assez longtemps pour qu'il couche avec une fille facile au bar, puis rentre à la maison pour malmener ma mère. Il dormait ensuite pour se remettre et partait travailler de nuit à la scierie. Mon opinion sur mon père, c'était qu'il était une ordure. Mais maman était liée à lui, donc elle ressentait cette attraction qui la faisait rester. Elle ressentait aussi chaque fois qu'il la trompait, une douleur dans son estomac. Parfois, je l'entendais, allongée dans sa chambre, pleurer. Je le détestais.
Maman sortait juste le dîner du four, pendant que je rangeais mon ordinateur portable et mes papiers. Grady a trébuché en entrant par la porte de la cuisine, ses yeux se posant instantanément sur moi. "Qu'est-ce que tu fous ici ?" grogna-t-il.
"Euh, j'habite ici." Je continuais à essayer de me diriger vers les escaliers, pour monter dans ma chambre.
Il m'a grogné dessus. Vraiment grogné. Je me suis arrêtée net, le regardant dans les yeux. Ses yeux étaient injectés de sang, et l'odeur de l'alcool était forte sur lui. J'ai jeté un coup d'œil nerveux à maman, alors qu'elle posait le rôti sur le comptoir et se tournait vers lui. "Grady, laisse Ash tranquille. Elle a fini l'école. Elle essaie de travailler sur son CV et de trouver un emploi. Maintenant, préparons-nous à dîner avant que ça ne refroidisse." Sa voix était douce, timide. Je savais qu'elle essayait de désamorcer une situation dont je n'étais même pas vraiment consciente. J'ai de nouveau regardé son visage, il me fixait toujours. Il n'avait même pas regardé maman.
"Ne me dis pas ce que je dois faire, Carolyn," il a de nouveau tourné son regard vers ma mère. Elle a reculé d'un pas du comptoir, se dirigeant vers l'autre bout de l'îlot de cuisine. Je restais là, paralysée. Je ne savais pas ce que je devais faire, mais au moment où il s'est jeté sur moi, j'ai changé de forme. Je n'allais pas le laisser nous faire du mal. Comme il était tellement ivre, il ne pouvait pas se transformer.
Grady a dû comprendre ce qui se passait, car il a attrapé un couteau de cuisine qui traînait sur le comptoir et l'a balancé vers moi, alors que je me jetais sur lui. Il m'a poignardée à la jambe. J'ai gémi en tombant par terre, le sang suintant de ma jambe. Je me suis instantanément retransformée en forme humaine, appuyant sur ma cuisse. Grady ne m'avait jamais blessée auparavant, mais je n'étais généralement pas à la maison en même temps que lui.
Maman lui a crié, "Qu'est-ce que tu fais, Grady ?" Je suis restée allongée par terre, appuyant sur ma blessure, tandis que je le regardais avancer vers ma mère, un air menaçant sur le visage. Il avait laissé tomber le couteau par terre dès qu'il avait touché ma jambe. J'ai regardé le couteau, puis de nouveau lui alors qu'il continuait à avancer vers ma mère.
Je regardais Grady frapper violemment le visage de ma mère avec son poing. Il était immense et ma mère était toute petite, il l'envoya voler en arrière. Son dos heurta durement le réfrigérateur et elle glissa jusqu'à se retrouver assise par terre. "Tu ne lèves pas la voix contre moi ! C'est ma putain de maison," cracha-t-il, sa salive éclaboussant son visage. Maman restait là, la main sur son œil, fixant le sol sans oser lever les yeux.
J'étais furieuse. J'ai attrapé le couteau, pris mon téléphone portable et suis sortie en boitant par la porte de derrière. J'allais appeler mon oncle. Il était l'Alpha. Notre maison était située à la limite du territoire de la meute, la plus proche de la ville humaine, mais loin des autres membres de la meute. Mon père n'avait jamais voulu être près des autres membres. Il aimait sa tranquillité. Je suppose que c'était pour pouvoir terroriser ma mère sans que personne ne le sache. Surtout pas l'Alpha.
Nous avions cinq hectares, un pâturage clôturé à l'arrière, et une écurie. J'avais deux chevaux dans l'écurie. Je les avais dressés moi-même, ce dont j'étais fière. Mon père détestait que je sois douée pour m'occuper des animaux. Il faisait toujours des remarques sur le fait qu'il était surpris qu'une personne aussi faible que moi puisse apprivoiser un animal. C'était un connard.
Je boitais vers l'écurie en composant le numéro de mon oncle. Il répondit dès la première sonnerie. "Salut Ash, j'ai entendu dire que tu avais obtenu ton diplôme ! Félicitations."
Je gémis en heurtant ma jambe contre la clôture en la franchissant. Il m'entendit. "Ash, qu'est-ce qui ne va pas ?"
"Je pense que tu dois venir ici le plus vite possible. Mon père est ivre. Il m'a poignardée à la jambe et il est à l'intérieur avec maman. Il l'a frappée au visage." Je commençai à pleurer, ce que je faisais rarement.
Mon oncle ne savait pas que ma mère était maltraitée, elle ne l'avait jamais dit à personne. Elle avait honte. Elle évitait les autres quand elle avait des blessures visibles. Elle m'avait dit de ne jamais le dire à l'oncle Tobias. Cette fois, je m'en fichais. Mon père devait payer. J'entendis mon oncle raccrocher sans un mot. Je savais qu'il ne lui faudrait que quelques minutes pour arriver avec quelques agents de sécurité.
Mon oncle Tobias arriva cinq minutes plus tard, avec son Bêta et trois enforcers. Il me vit assise dans le pâturage, le dos appuyé contre un poteau de clôture, exerçant une pression sur ma jambe. Elle avait presque cessé de saigner. J'avais juste besoin de quelques points de suture pour éviter une cicatrice, mais je ne pouvais pas atteindre l'écurie pour prendre mon kit de suture dans le bureau. Je tremblais intérieurement. Tobias fit signe à son Bêta de venir à mon aide, tandis qu'il se dirigeait vers la maison, un enforcer resta dehors, ses yeux fixés sur moi, alternant entre moi et la porte moustiquaire que mon oncle venait de franchir.
J'ai entendu des cris, mais je ne pouvais pas comprendre ce qu'ils disaient. Le Bêta m'a aidé à me lever et nous nous sommes dirigés vers la grange. J'ai rapidement nettoyé ma blessure et mis quelques points de suture serrés. Nous sommes sortis à nouveau. En marchant vers la maison, j'ai soudain vu Grady se faire jeter dehors dans la cour, suivi de près par les deux agents de sécurité qui étaient à l'intérieur. Mon oncle est sorti quelques minutes plus tard, portant ma mère dans ses bras. Son visage entier était ensanglanté, sa lèvre éclatée et un filet de sang coulait sur son front. Je l'entendais gémir doucement.
Les agents de sécurité ont attrapé Grady par les bras et l'ont soulevé. Le troisième agent a commencé à lui marteler le visage. Mon oncle leur a dit quelque chose, si bas que je ne pouvais pas l'entendre. Ils ont simplement hoché la tête, ont jeté Grady à l'arrière de l'un de leurs camions et sont partis. Mon oncle a tourné la tête vers moi, croisant mon regard. "Ash, monte dans la voiture maintenant. Je dois emmener ta mère chez le médecin. Ensuite, nous allons avoir une sérieuse discussion." Il s'est dirigé vers la voiture, allongeant maman sur la banquette arrière. Le Bêta m'a aidé à boiter jusqu'à la voiture et à m'installer à l'arrière, moi posant doucement la tête de maman sur mes genoux. Elle pleurait doucement.
Et c'est ainsi que nous avons quitté la Californie du Nord et notre magnifique forêt de Redwoods derrière nous. Nous avons tous les deux été soignés à l'hôpital, puis nous sommes allés nous asseoir avec mon oncle pendant qu'il passait quelques coups de téléphone. Il m'a demandé si je pensais pouvoir conduire avec ma jambe dans cet état. Je pouvais. C'était ma jambe gauche, et le camion était une automatique. Nous sommes retournés à la maison, avons emballé quelques affaires, chargé mes chevaux et mon matériel, et pris la route, direction le Montana. Nous allions quelque part en dehors de Great Falls. Si nous étions en pleine forme, c'était un trajet facile de deux jours. Mais nous devrions nous arrêter plus fréquemment pour laisser nos blessures guérir. Nous ne pourrions pas nous transformer pendant le voyage, cela pourrait être dangereux. Et se transformer était le moyen le plus rapide de guérir.
Je n'avais aucune idée que nous avions de la famille au Montana, mais apparemment j'avais un autre oncle, et il était Alpha des Lone Wolf Stables au Montana. Le nom était bien sûr une couverture, pour que les humains ne se doutent de rien. Et c'était vraiment un ranch de chevaux, ce qui m'excitait. J'allais être leur vétérinaire, à ma grande surprise. C'était une partie de l'accord que mon oncle avait conclu, pour que nous puissions commencer une nouvelle vie. Il ne voulait pas que ma mère se sente honteuse de ce qui s'était passé, alors il lui a donné la seule chose qu'elle demandait, nous laisser partir et recommencer à zéro.
Ostatnie Rozdziały
#127 Chapitre 125
Ostatnia Aktualizacja: 5/12/2025#126 Chapitre 124
Ostatnia Aktualizacja: 5/8/2025#125 Chapitre 123
Ostatnia Aktualizacja: 5/8/2025#124 Chapitre 122
Ostatnia Aktualizacja: 5/5/2025#123 Chapitre 121
Ostatnia Aktualizacja: 4/27/2025#122 Chapitre 120
Ostatnia Aktualizacja: 4/27/2025#121 Chapitre 119
Ostatnia Aktualizacja: 4/16/2025#120 Chapitre 118
Ostatnia Aktualizacja: 4/15/2025#119 Chapitre 117
Ostatnia Aktualizacja: 4/15/2025#118 Chapitre 116
Ostatnia Aktualizacja: 4/14/2025
Może Ci się spodobać 😍
Pułapka Asa
Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.
Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.
Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.
Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...
Pułapka Asa.
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem
„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.
„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”
Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.
Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.
Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.
Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.