

Sieci Oszustwa
Katherine Petrova · Zakończone · 96.1k słów
Wstęp
Powoli wyciągnął rękę z mojej cipki. Starałam się złapać oddech, próbując zignorować, jak bardzo byłam zawstydzona.
Odwrócił się do mężczyzn, którzy patrzyli w szoku, wkładając dwa palce do ust i oblizując każdą kroplę.
"Kolacja była wyśmienita, Tino." Saint uśmiechnął się.
Reyna Fields jest niewidoczna dla świata, ukrywając się za przeciętnym wyglądem i nieprzeniknioną cyfrową fortecą. Z wyjątkowym IQ i unikalną umiejętnością hakowania skomplikowanych systemów, Reyna ryzykuje wszystko w desperackich poszukiwaniach zaginionej matki. Ale jej ścieżka przybiera niebezpieczny obrót, gdy nieświadomie włamuje się do bazy danych Santino "Saint" Venturiego, bezwzględnego bossa mafii, którego władzy mało kto odważa się przeciwstawić.
Dla Sainta wtargnięcie Reyny jest idealną okazją. Zafascynowany jej tajemniczością i inteligencją, postanawia trzymać ją pod swoją kontrolą - nie tylko po to, by chronić swoje sekrety, ale dla czegoś mroczniejszego i bardziej intensywnego. Uwięzieni między grami władzy a nieodpartym przyciąganiem, Reyna i Saint znajdują się wplątani w sieć zakazanych pragnień i śmiertelnego niebezpieczeństwa.
Rozdział 1
Nie byłam głodna, ale starałam się zjeść wszystko, co miałam na talerzu. Mama zawsze mówiła, że muszę jeść, żeby urosnąć duża i silna. Ale dla mnie to nie miało znaczenia, bo już byłam wysoka jak na swój wiek.
Siedząc przy stole w jadalni, widziałam, jak mama sprząta naczynia, których użyła do gotowania naszego jedzenia. Uśmiech rozjaśniał jej twarz, gdy śpiewała swoją ulubioną piosenkę.
Mama lubiła rzeczy nostalgiczne – takie, które przypominały jej o przeszłości. Nostalgia kryła się za gramofonem, który miała, i brakiem technologii w naszym domu. To było dość ironiczne, bo technologia była moją bezpieczną przystanią. Czułam się sobą, mając laptopa na kolanach.
Mama podeszła do mnie, lekko kołysząc biodrami w rytm muzyki.
"Nie jesz," zauważyła.
Mogłam tylko spojrzeć na pełny talerz. "Już nie chcę jeść, mamo."
Mama wzięła mój talerz, kręcąc głową z rozczarowaniem. Tak naprawdę nie była mną rozczarowana. Na jej twarzy wciąż gościł uśmiech, a w krokach była lekkość, gdy wracała do kuchni z wyrazem zadowolenia.
"Zachce ci się później," stwierdziła. Później. Pięć liter, dwa sylaby. Słowo tak powszechnie używane w tak bezpośredni sposób, a jednak tak niejasne. Jak długo to później, mamo?
"Przyjdziesz na mój recital skrzypcowy jutro? Dostałam solo!" zawołałam radośnie.
"To świetnie, kochanie! Będę tam. Zawsze będę," uśmiechnęła się mama. Na mojej twarzy pojawił się szeroki uśmiech, gdy objęłam nogę mamy. Kucnęła, by spotkać się ze mną wzrokiem, a w jej oczach błyszczał uśmiech.
"Kocham cię, mamo."
"Ja też cię kocham, Reyna," powiedziała. Mój uśmiech jeszcze bardziej się poszerzył, gdy objęła mnie w uścisku. Jej ręka delikatnie pocierała moje plecy, zanim się odsunęła.
"Idź na górę i przygotuj się do kąpieli. Jutro masz szkołę," nakazała mama. Dotknęła palcem czubka mojego nosa, szturchając go zabawnie. Nie mogłam powstrzymać chichotu, biegnąc po schodach.
—
"Twoja kolej, Reyna," zawołała moja nauczycielka skrzypiec. Spojrzałam na tłum ludzi, starając się znaleźć mamę.
Zmarszczyłam brwi, zanim pokręciłam głową do nauczycielki. "Musimy poczekać na moją mamę. Zawsze przychodzi, pani Tensley. Nie przegapiłaby mojego pierwszego solo."
Nauczycielka miała smutny wyraz twarzy, gdy delikatnie pogłaskała mnie po ramieniu.
"Mogę dać twojej mamie dwie minuty, ale mamy napięty harmonogram, kochanie," westchnęła pani Tensley. Mogłam tylko skinąć głową, zanim moje oczy znów powędrowały w stronę tłumu. Gdzie była mama?
Nie mogłam przestać patrzeć na drzwi. Czas biegł wokół mnie, ale nie mogłam na niego zwrócić uwagi. Gwar wśród dużego zgromadzenia ludzi sprawiał, że marszczyłam brwi. Było tam kilkaset twarzy, ale żadna nie była mamą. Nie mogłam wejść na scenę bez niej; musiała tam być.
"Próbowałam do niej zadzwonić, Reyna, ale nie odebrała. Bardzo mi przykro, kochanie," powiedziała pani Tensley. Spojrzałam na nią z coraz głębszym smutkiem.
"Jej telefon zawsze jest włączony... do pracy," wyszeptałam. Pot zaczynał spływać po włosach na karku, ściekając w dół pleców. Wytarłam spocone dłonie o krawędzie czarnych spodni. Napięcie w moich brwiach podwoiło się, a stopy stukały o podłogę.
"Może możesz opuścić ten występ-"
"Nie, w porządku. Pójdę," powiedziałam. Pani Tensley miała smutny wyraz twarzy. Wyglądała, jakby chciała zrobić więcej.
"Znajdziemy ją, jak skończysz, dobrze? Wyjdź tam i pokaż im, jak jesteś utalentowana!" Starała się mnie pocieszyć. Nie zadziałało. Posłałam jej najlepszy wymuszony uśmiech. Nawet ona mogła dostrzec pustkę w moich oczach.
Po przedstawieniu mnie publiczności, podniosłam skrzypce i wyszłam na scenę. Na środku sceny czekało na mnie krzesło. Moje nuty były wyeksponowane na stojaku, jakby mnie zapraszały. Były tam, by pokazać mi zasady, abym mogła grać w grę zwaną muzyką.
W momencie, gdy usiadłam na chłodnym plastiku krzesła, wszystko wydawało się nie tak. Zazwyczaj mój wzrok zatrzymywał się na mojej mamie, ale teraz widziałam tylko puste twarze.
Serce waliło mi w piersi. Musiałam wielokrotnie odliczać od dziesięciu, żeby uspokoić myśli. Rozejrzałam się ponownie za mamą, ale jej nie znalazłam. Gdzie jesteś, mamo?
Reflektor oświetlił moje ciało. Rozjaśnił mnie i wymazał wszystkich innych. Rozluźniłam napięcie w brwiach, zanim spróbowałam jeszcze raz poszukać mamy. Teraz było trudniej widzieć, gdy ciemność pochłaniała każdą duszę.
Ciemność ułatwiała udawanie. Mogłam udawać, że tam była... patrzyła na mnie. Miała na twarzy ten wielki uśmiech i dumny wyraz w oczach. Mama siedziała tuż przede mną, z kciukiem uniesionym w górę. Mama mogła mnie widzieć, a ja mogłam widzieć ją.
Z uśmiechem położyłam podbródek na podbródku skrzypiec. Mój smyczek zetknął się ze strunami. Powoli, muzyka zaczęła wypełniać ciszę w sali, jak woda nawilża suche usta. Gasiła pragnienie uszu, wypełniając je pięknem zwanym muzyką.
Zamknęłam oczy, skupiając się na tarciu smyczka i ruchach palców. Moje ciało kołysało się w rytm kojącego dźwięku, a każdy niebiański ruch wypełniał mnie kolorowymi wibracjami.
Spojrzałam jeszcze raz na miejsce, gdzie powinna siedzieć mama, ale jej tam nie było. Moja ręka natychmiast zatrzymała się, gdy wpatrywałam się w puste miejsce. Wszyscy zaczęli klaskać, jakbym skończyła utwór, ale nie byłam nawet w połowie. Nie mogłam dokończyć.
Szybko wstałam z krzesła i pobiegłam za kulisy. Pani Tensley objęła mnie, gdy łzy spływały mi po twarzy.
"Chodź. Znajdziemy twoją mamę," powiedziała. Skinęłam głową, starając się powstrzymać łzy, ale nie mogłam. Mama nigdy nie przegapiła żadnego mojego występu. Gdyby musiała, przeszłaby z innego stanu, żeby mnie zobaczyć. Nie rozumiałam, dlaczego przegapiła moje pierwsze solo.
"Coś jest nie tak, pani Tensley. Po prostu to wiem!" wykrzyknęłam.
Czas płynął tak szybko. Przeszłyśmy do biura ochrony w mojej szkole podstawowej. Wzięli moje imię i imię mojej mamy. Policjanci później zastąpili ochroniarzy. Policjanci nie mówili mi zbyt wiele. Starałam się jak najlepiej usłyszeć, co się dzieje, gdy rozmawiali z panią Tensley na osobności. Spoglądała na mnie z udręką na twarzy. Wtedy moje łzy zaczęły płynąć i nie przestawały.
Minuty zamieniły się w godziny. Na zewnątrz było ciemno, a ja wciąż byłam w szkole z panią Tensley i wieloma policjantami.
"Nie mogą jej znaleźć, prawda?" zapytałam.
"Re-"
"Jeśli nie zamierzasz powiedzieć mi prawdy, nie chcę tego słyszeć. Chcę tylko wiedzieć, gdzie jest moja mama i dlaczego przegapiła moje solo na skrzypcach," wykrzyknęłam. Pani Tensley próbowała mnie objąć, ale ją odepchnęłam.
"Reyna, policja robi wszystko, co może, żeby odnaleźć twoją mamę, dobrze? Musisz być cierpliwa," poprosiła pani Tensley. "Jesteś głodna?"
"Nie."
Zjem później. Później. Mama obiecała mi później, a teraz nigdzie jej nie ma. Później nie powinno być obiecywane. To mit. Nie ma czegoś takiego jak później i prawdopodobnie nigdy nie będzie.
Nawet jeśli pani Tensley tego nie powiedziała, widziałam to w jej oczach – mama zniknęła. Mama zniknęła, a ja zamierzam zrobić wszystko, co w mojej mocy, żeby ją odnaleźć. Bez względu na wszystko.
Ostatnie Rozdziały
#84 Rozdział bonusowy
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#83 Epilog
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#82 82
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#81 81
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#80 80
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#79 79
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#78 78
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#77 77
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#76 76
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#75 75
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025
Może Ci się spodobać 😍
Rozwiedź się ze mną, zanim śmierć mnie zabierze, CEO
Moja ręka instynktownie powędrowała do brzucha. "Więc... naprawdę go nie ma?"
"Twoje osłabione przez raka ciało nie jest w stanie utrzymać ciąży. Musimy ją zakończyć, i to szybko," powiedział lekarz.
Po operacji ON się pojawił. "Audrey Sinclair! Jak śmiesz podejmować taką decyzję bez konsultacji ze mną?"
Chciałam wylać swój ból, poczuć jego objęcia. Ale kiedy zobaczyłam KOBIETĘ obok niego, zrezygnowałam.
Bez wahania odszedł z tą "delikatną" kobietą. Takiej czułości nigdy nie zaznałam.
Jednak już mi to nie przeszkadza, bo nie mam nic - mojego dziecka, mojej miłości, a nawet... mojego życia.
Audrey Sinclair, biedna kobieta, zakochała się w mężczyźnie, w którym nie powinna. Blake Parker, najpotężniejszy miliarder w Nowym Jorku, ma wszystko, o czym mężczyzna może marzyć - pieniądze, władzę, wpływy - ale jednej rzeczy nie ma: nie kocha jej.
Pięć lat jednostronnej miłości. Trzy lata potajemnego małżeństwa. Diagnoza, która pozostawia jej trzy miesiące życia.
Kiedy hollywoodzka gwiazda wraca z Europy, Audrey Sinclair wie, że nadszedł czas, by zakończyć swoje bezmiłosne małżeństwo. Ale nie rozumie - skoro jej nie kocha, dlaczego odmówił, gdy zaproponowała rozwód? Dlaczego torturuje ją w ostatnich trzech miesiącach jej życia?
Czas ucieka jak piasek przez klepsydrę, a Audrey musi wybrać: umrzeć jako pani Parker, czy przeżyć swoje ostatnie dni w wolności.
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Pułapka Asa
Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.
Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.
Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.
Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...
Pułapka Asa.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Blizny
Amelie zawsze pragnęła prowadzić proste życie, z dala od blasku reflektorów związanych z jej alfą rodowodem. Czuła, że to osiągnęła, gdy znalazła swojego pierwszego partnera. Po latach razem, jej partner okazał się nie być tym, za kogo się podawał. Amelie jest zmuszona przeprowadzić Rytuał Odrzucenia, aby poczuć się wolna. Jej wolność ma swoją cenę, jedną z nich jest brzydka czarna blizna.
"Nic! Nic nie ma! Przywróćcie ją!" krzyczę z całych sił. Wiedziałam, zanim cokolwiek powiedział. Czułam, jak w moim sercu mówiła do widzenia i odchodziła. W tym momencie niewyobrażalny ból promieniował do mojego rdzenia.
Alpha Gideon Alios traci swoją partnerkę w dniu, który powinien być najszczęśliwszym w jego życiu, narodzinach jego bliźniaczek. Gideon nie ma czasu na żałobę, pozostawiony bez partnerki, samotny, i jako nowo upieczony ojciec dwóch niemowląt. Gideon nigdy nie pokazuje swojego smutku, ponieważ byłoby to oznaką słabości, a on jest Alfą Straży Durit, armii i ramienia śledczego Rady; nie ma czasu na słabość.
Amelie Ashwood i Gideon Alios to dwoje złamanych wilkołaków, których los połączył. Czy to ich druga szansa na miłość, czy może pierwsza? Gdy ci dwaj przeznaczeni partnerzy zbliżają się do siebie, wokół nich ożywają złowrogie intrygi. Jak zjednoczą się, aby chronić to, co uważają za najcenniejsze?
Odkupienie Byłej Żony: Odrodzona Miłość
Ból mojej nieślubnej ciąży jest raną, o której nigdy nie mogę mówić, ponieważ ojciec dziecka zniknął bez śladu. Kiedy byłam na skraju życia, Henry pojawił się, oferując mi dom i obiecując, że będzie traktował moje dziecko bez ojca jak swoje własne.
Zawsze byłam mu wdzięczna za uratowanie mnie tamtego dnia, dlatego znosiłam upokorzenie tego nierównego małżeństwa tak długo.
Ale wszystko zmieniło się, gdy jego dawna miłość, Isabella Scott, wróciła.
Teraz jestem gotowa podpisać papiery rozwodowe, ale Henry żąda dziesięciu milionów dolarów jako cenę za moją wolność - sumę, której nigdy nie uda mi się zebrać.
Spojrzałam mu w oczy i powiedziałam zimno: "Dziesięć milionów dolarów za zakup twojego serca."
Henry, najpotężniejszy spadkobierca na Wall Street, jest byłym pacjentem kardiologicznym. Nigdy nie podejrzewałby, że jego tak zwana haniebna eks-żona zorganizowała bijące serce w jego piersi.
Zrujnowana: Zawsze będziesz moja.
"Kurwa", nie mogłam powstrzymać krzyku.
"Musisz nauczyć się być posłuszna" - powiedział, ciągle się we mnie wbijając. Gdy poczułam jego ręce na moim łechtaczce, moje ciało zadrżało.
"Asher, proszę, to za dużo".
"Nie. Gdybym naprawdę chciał cię ukarać, dałbym ci całego siebie" - powiedział do mojego ucha, a całe moje ciało zamarło. Nagle się poruszył i znów stałam. Ten człowiek był szalony.
Poczułam go za sobą. "Dziesięć batów za nieposłuszeństwo" - powiedział.
"Asher, proszę".
"Nie". Jego głos był zimny i pozbawiony emocji.
Asher był tym, czego chciałam, czego naprawdę pragnęłam, aż było za późno. Sierota nigdy nie powinna zakochiwać się w kimś poza swoim zasięgiem. Myślałam, że kochanie go było właściwą rzeczą, dopóki nie ujawnił swojej prawdziwej tożsamości i mnie zrujnował. Byłam zrujnowana dla wszystkich innych. Nadal czułam jego dotyk, jakby był wyryty w mojej skórze. Starałam się go unikać, ale los nie pozwalał na to.
Sterlingowie byli najpotężniejsi w Havenwood, a Dorian Sterling był poza zasięgiem.
Jako sierota trudno jest przyjąć, że ktoś się tobą interesuje, ale gdy okazuje się, że są to ludzie bogaci i wpływowi, wybrałam inną drogę i uciekłam, ale ucieczka doprowadziła mnie z powrotem do miejsca, które unikałam, i osoby, którą unikałam.
Asher i Dorian Sterling, jedno i to samo. Gdy pojawiła się jego pierwsza miłość, wraz ze wszystkimi, którzy chcieli mnie zniszczyć, modliłam się, żeby mógł mnie ochronić.
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.