De Bloedig Briljante Vrouw van de CEO: Zoete Toewijding

In de bar S1897 stonden er verschillende lege flessen rode wijn naast Cassie Brooks, maar ze bleef drinken.

Toen Laura haastig aankwam, hoorde ze Cassie de ober roepen om meer wijn te brengen.

Ze voelde zich ellendig toen ze Cassie zo zag, dus pakte ze haar trillende hand en zei: "Waar is Arthur? Kan het hem niets schelen?" Laura had het over Arthur Lewis.

Cassie duwde Laura's hand weg, drukte haar hand tegen haar borst en zei bitter: "Praat niet over hem. Hij gaat zich verloven met Olivia Brooks."

Laura was verbijsterd en kon het niet geloven. Arthur en Cassie waren samen opgegroeid en hadden hun gevoelens voor elkaar al op de middelbare school geuit.

Ze begreep waarom Cassie zo gebroken was en vroeg zachtjes: "Wat is er precies gebeurd? Kan het een misverstand zijn?"

Cassie forceerde een glimlach, hopend dat het inderdaad een misverstand was.

Toen ze 's avonds terugkwam van een zakenreis, zag ze haar lang verloren zus Olivia hand in hand met haar vriend Arthur op de bank zitten, terwijl hun ouders aan de andere kant vrolijk zaten te kletsen.

Ze liep verward naar hen toe om hen te ondervragen en kreeg zonder aarzeling een klap van haar moeder, Helen Brooks.

Olivia probeerde haar zachtjes te overtuigen.

Maar het was Arthur die haar volledig versloeg. "Misschien is het mijn schuld. Ik heb Cassie altijd als mijn zus behandeld; misschien is dat waarom ze het verkeerd begreep."

Zou hij beloftes van een toekomst met haar maken als hij haar als zijn zus zag?

Zou hij haar vasthouden en nooit loslaten als hij haar als zijn zus zag?

Helen berispte haar afkeurend: "Olivia heeft twintig jaar geleden. Kun je niet wat begripvoller zijn?"

Begripvoller zijn? Betekende dat dat ze de liefde van haar leven moest opgeven, waardoor haar liefde zinloos werd?

Robert Brooks berispte haar ook en zei dat ze een scène veroorzaakte, dat Arthur haar helemaal niet leuk vond, en besprak zelfs Olivia's verlovingsceremonie, terwijl hij haar vroeg te vertrekken.

Cassie trilde van woede, kijkend naar de onverschillige Arthur en Olivia aan zijn zijde.

Plots voelde ze zich een joker. Dit waren de mensen om wie ze het meest gaf, en nu wees iedereen haar af.

Ze vertrok boos met haar bagage en keek niet meer om.

Rijdend zonder doel door de straten, vervaagden tranen haar zicht. Ze voelde dat er geen plek meer voor haar was in dit huis, dus besloot ze Laura te bellen.

Iedereen wist van de relatie tussen Arthur en Cassie, en ze zouden uiteindelijk trouwen. Maar door Cassie's studie in het buitenland en Arthur's drukke werk hadden ze het nog niet officieel gemaakt. Maar nu was Arthur verloofd met Olivia, waardoor Cassie een lachertje werd. Robert en Helen kozen de kant van Olivia.

Gewoon omdat Olivia veel had geleden, wilden ze haar het beste geven. Ze was nu de enige in hun harten.

Laura kon het niet geloven. "Maar jij bent ook hun dochter! Ze kunnen het niet zomaar op deze manier goedmaken met haar."

Arthur had haar een leven samen beloofd, maar nu had hij een nieuwe liefde gevonden.

Bij het verder nadenken, kreeg Cassie een brok in haar keel, nam de wijnfles en dronk meerdere slokken, alsof ze haar tranen wilde doorslikken.

"Het is niet jouw schuld. Waarom doe je dit jezelf aan?" Laura nam de fles van haar af.

"Er zijn nog talloze goede mannen in de wereld. Als hij van gedachten verandert, is dat zijn verlies," troostte Laura Cassie voortdurend.

Er werd gezegd dat de meest effectieve manier om een oude liefde te vergeten, was om jezelf onder te dompelen in een nieuwe.

Kort daarna zocht Laura in de bar en zag daadwerkelijk een bekend figuur.

Ze stootte Cassie aan en wees naar Joseph Hernandez die in de hoek zat.

De verlichting was daar zwak, maar Joseph was vaag te zien in zijn pak, met gesloten ogen, leunend tegen de bank, uitstralend een voorname uitstraling. Af en toe viel er een lichtstraal op, die zijn perfecte profiel en duidelijke gelaatstrekken benadrukte.

Cassie hief met tegenzin haar hoofd en kneep haar ogen samen. "Denk je dat ik nu in de stemming ben om een knappe man te waarderen?"

"Dat is Arthur's oom," zei Laura.

Cassie was verbaasd, schudde haar hoofd en probeerde haar ogen wijd open te doen. "Weet je het zeker?"

Ze had Arthur horen praten over zijn mysterieuze oom, die een bedrijf in het buitenland had geleid.

En ze had onlangs gehoord dat Arthur's oom was teruggekeerd, maar ze had nog niet de kans gehad om hem te ontmoeten.

Laura zei: "De laatste keer dat ik een feestje bijwoonde met Elliott, wees hij hem aan. Het is zeker hem. Laat je niet misleiden door zijn jonge leeftijd, hij is behoorlijk formidabel. Zelfs George Lewis moet hem respect tonen."

Elliott was haar broer.

George was Arthur's vader.

Cassie dacht even na, en keek toen opgewonden op. "Wat als ik met hem trouw?"