Het Genezen van Zijn Gebroken Luna

Hoofdstuk 1 – Wat Nu

“LUCY!” hoorde ik Alpha Ranger door het huis brullen.

Ik was handdoeken aan het opvouwen in de wasruimte in de kelder van het roedelhuis. Mijn handen begonnen te trillen toen ik hem hoorde schreeuwen: “KOM MET JE LUIE KONT HIERNAAR BOVEN!”

Ik rende snel de trap op en struikelde bijna over mijn eigen voeten. Ik kwam de keuken binnen en zag Alpha Ranger naast zijn vriendin, Miranda, staan. Ze was lang, blond en mooi, maar van binnen was ze lelijk. Ik ben drie maanden geleden geslaagd voor de middelbare school, en hoewel Miranda me op school terroriseerde en mijn leven ellendig maakte, ging ik er toch graag heen. Het was een pauze van mijn klusjes en het feit dat ik de roedelslaaf was.

Ik miste ook het dagelijks eten, ook al haatten de meeste kinderen de schoollunch, het was vaak de enige maaltijd die ik had.

De keuken rook heerlijk terwijl de koks het ontbijt bereidden. Mijn maag gromde luid; ik heb al drie dagen niet gegeten. Ik krijg alleen tafelrestjes en kliekjes, en aangezien weerwolven grote eetlusten hebben, ga ik vaak dagen zonder eten.

“Ja, Alpha.” Ik knikte mijn hoofd naar beneden in onderdanigheid.

“Lucy, ik ga je maar één keer vragen, heb je Miranda's iWatch genomen?”

Mijn gedachten gingen razendsnel en paniek begon zich in te zetten. Ze beschuldigde me ervan haar iWatch te hebben gestolen. Wat zou ik in hemelsnaam met een iWatch doen? Ik weet niet eens hoe ik elektronica moet gebruiken; ik heb nooit iets gehad.

Ik ben geen dief! Zelfs als ik niet veel heb behalve mijn versleten oude kleren, zou ik nooit van iemand stelen. Mijn ogen vulden zich met niet-gevloeide tranen. “Nee Alpha, ik zou dat nooit doen.”

“Ze liegt schat, Lucy is de enige die in mijn kamer is geweest. Ik denk dat ze gestraft moet worden.” krijste Miranda.

Ranger staarde naar me en voor een moment leken zijn prachtige blauwe ogen verdriet te tonen, maar dat was snel verdwenen. Hij stond rechtop, goed over de zes voet, gitzwart haar, gespierd lichaam met zijn armen over zijn borst gevouwen. Ik voelde een vreemde aantrekkingskracht in mijn hart. Ik wilde hem smeken me niet te straffen, hem vertellen dat Miranda gemeen was, hem de waarheid laten zien, zijn borst aanraken! Wacht, wat denk ik? Zijn borst aanraken? Hij was vijfentwintig, zag eruit als een Griekse god en had nog steeds zijn partner niet gevonden. Natuurlijk wilde iedereen zijn borst aanraken!

Ranger hield een moment zijn gezicht in de plooi voordat hij sprak. “Lucy, als straf krijg je de komende drie dagen geen eten, diefstal wordt hier niet getolereerd. Je hebt geluk dat ik je niet in het gat gooi.”

Hij liep de keuken uit en liet me alleen staan met Miranda.

“Pas maar op, loser. Ik word binnenkort je Luna en als ik dat ben, heb ik de macht om alles te doen wat ik wil met jou.”

Ik draaide me om en ging de achterdeur uit, lopend richting het bos. Sommige wilde bessenstruiken hadden nog fruit, als ik geluk had, kon ik misschien een handvol eten voordat ik terugging naar mijn klusjes. Ik was verantwoordelijk voor het schoonmaken van het roedelhuis en alle was. Er was geen manier voor mij om eten uit de keuken te smokkelen, ik was volledig afhankelijk van de restjes en kliekjes die ik een paar keer per week kreeg.

Toen ik het bos bereikte, ging ik even zitten op een grote omgevallen boomstam om wat diep adem te halen. Ik genoot van de frisse dennengeur terwijl een koele bries door de bomen blies. Ik rilde even in mijn wijde shirt en yogabroek.

Ik was klein voor een weerwolf en dunner dan ik zou willen zijn. Ik was vijf voet, drie inch lang met opvallende amberkleurige ogen. Mijn huid was licht en mijn haar was tot mijn taille en donker.

Over een paar weken zou ik eindelijk achttien worden en mijn eerste verandering ervaren. Ik hoop alleen dat ik sterk genoeg ben om de eerste verandering aan te kunnen, die erg pijnlijk kan zijn en veel energie kost. Ik hoopte ook snel mijn partner te ontmoeten en gered te worden van mijn dagelijkse mishandeling.

“Alsjeblieft, Maangodin, laat iemand lief en zorgzaam aan mij gekoppeld worden. Iemand die me niet zal afwijzen en me zal liefhebben ongeacht alles.” bad ik stilletjes.

Ons roedel werd vier jaar geleden aangevallen door zwervers. Mijn vader was een krijger en werd gedood tijdens de aanval, samen met mijn jongere halfbroer en zus. Benjamin en Brianna waren tweelingen die bij mijn vader en zijn tweede kans maatje Ursa hoorden. Ze waren aan het spelen in de voortuin toen de aanval plaatsvond. Ze waren pas elf toen ze werden gedood. Ursa is mijn stiefmoeder en heeft me nooit echt goed behandeld. Ik leek sprekend op mijn moeder en herinnerde haar aan de ware liefde van mijn vader. Mijn moeder stierf toen ik een baby was, niemand sprak ooit over haar, en ik heb slechts twee foto's van haar.

Toen de aanval plaatsvond, was ik de zolder aan het schoonmaken en de dozen daarboven aan het organiseren, precies zoals Ursa me had opgedragen. Ik had alles gedaan wat ze me had gevraagd en geprobeerd haar liefde en genegenheid te winnen, maar ze mocht me nooit. Ze deed alsof ze aardig tegen me was als mijn vader in de buurt was en verdroeg me alleen. Nu had ze een excuus om me echt te haten, ze gaf mij de schuld van de dood van haar kinderen. Ursa zei vaak dat ik op hen had moeten letten in de tuin en ervoor had moeten zorgen dat ze veilig waren. Ik was pas veertien, niet in staat om te veranderen of iets te doen. Soms denk ik dat ze me de schuld geeft van het overleven en wenst dat ik die dag was gestorven. Soms wens ik zelf dat ik die dag ook was gestorven.

Na de begrafenis van mijn vader en broers en zussen, gooide Ursa me uit het huis van mijn vader, dat al generaties lang van de familie Michaels was. Het huis was rechtmatig van mij, maar de Alpha deed er niets aan. Ursa is ook de tante van Miranda, wreedheid zit in hun bloed.

De vader van Ranger was Alpha Knox LaRue, hij was goede vrienden met mijn vader, die zijn beste krijger was. Alpha Knox had ook zijn maatje, onze Luna, verloren in dezelfde zwerveraanval. Hij had medelijden met me en gaf me een mooie kamer in het roedelhuis. Hij was altijd aardig tegen me.

Twee maanden later werd Alpha Knox's oudste zoon Ranger eenentwintig en nam onze roedel over als Alpha van Dark Moon. Ursa's nicht, Miranda, haatte me en ze was een populair meisje omdat ze de dochter van onze Beta was. Haar broer Max is nu de Beta. Miranda keerde alle kinderen tegen me, en ik had geen vrienden meer. De paar vrienden die ik had, begonnen me te vermijden. Ik werd een eenling en de roedel's boksbal in twee korte maanden van alles verliezen, mijn familie, vrienden en huis.

Alpha Knox woont in het Alpha familiehuis een paar kilometer ten noorden van het roedelhuis en wordt zelden gezien. Ik neem aan dat hij een kluizenaar is geworden of aan het reizen is. Ranger heeft nog geen Luna, daarom werd Ursa de huismanager van Ranger en runt ze de dagelijkse operaties van het roedelhuis. Ze verhuisde me onmiddellijk uit mijn comfortabele kamer in het roedelhuis naar de kelder, in de wasruimte.

Ik werd uit mijn gedachten getrokken toen ik voetstappen achter me hoorde en me omdraaide om Miranda te zien staan met haar volgelingen.

"Wat nu weer?" vroeg ik geïrriteerd.

"Iemand heeft een houdingaanpassing nodig. Laten we deze kleine dief geven wat ze verdient." Ze grijnsde terug.

Ik was altijd zo druk met huishoudelijke taken dat ik nooit mocht trainen. Ik was zwak en ze joegen op zwakte. Ik probeerde terug naar het roedelhuis te rennen, maar werd gegrepen door Beth, een gemeen meisje met een harde punch. Ze sloeg me in de mond en scheurde mijn lip wijd open toen ik tegen de boom achter me aan kwam. Toen ik op de grond landde, begonnen ze met z'n vijven me overal te schoppen. Ik probeerde me op te krullen in een bal en mezelf zoveel mogelijk te beschermen.

"Kijk naar haar, ze is zo zwak," zei een van de meisjes.

"Ze moet op haar plaats worden gezet," zei Beth.

"Je bent triest en zielig Lucy, niemand zal ooit jou willen," spuwde Miranda.

Iemand gaf een harde trap tegen de achterkant van mijn hoofd en ik zag sterren. Het bos draaide en ik kon niet goed zien, alles was wazig. In de verte hoorde ik een bekende mannelijke stem roepen, "Wat is er aan de hand? Wat hebben jullie gedaan?"

Ik voelde warme sterke armen me optillen en dragen terwijl de duisternis me onder trok.