Het Schandaal van de Zwangerschap van de Miljardair

"Eerlijk gezegd, Ava, ik vind dat het hoog tijd is dat je over Liam heen komt. Hij wil je niet meer," zei Andy terwijl ze haar koffie zette.

"Andy, blijf je dit telkens weer naar voren brengen omdat ik weiger op dates te gaan? Ik dacht dat je me beter zou begrijpen," zei Ava terwijl ze haar rechterhand opstak om haar laatste zin te benadrukken. "De hemel weet dat ik het probeer. Je weet dat ik hier niet meer over wil praten, en toch breng je het elke keer weer ter sprake als we elkaar zien," zei Ava terwijl ze naar buiten keek door het keukenraam.

Andy zette haar koffiekopje neer en liep naar Ava toe, die met haar benen over elkaar op de keukentafel zat. "Het spijt me echt, lieverd; ik wil gewoon dat je verder gaat. Ik weet dat ik het steeds weer naar voren breng, maar ik kan je gewoon niet negeren," zei Andy met een glimlach, terwijl ze probeerde Ava's blik te vangen. Ava staarde strak naar het uitzicht buiten en probeerde hard niet naar haar jeugdvriendin te kijken.

Ava en Andy zijn even oud en ze zijn al vrienden sinds de universiteit. Andy's ouders zijn omgekomen bij een vliegtuigongeluk en als enig kind heeft ze haar hele leven bij haar oma gewoond. Ze verloor haar oma twee jaar geleden op vierentwintigjarige leeftijd. Ava heeft een tweelingbroer en -zus en een gescheiden moeder bij wie ze woont. Ze ziet haar broers en vader af en toe. Na de scheiding van haar ouders leefde ze heel stil op school – net als Andy.

Ze had Andy ontmoet in de schoolbibliotheek, terug op de universiteit. Zo groeiden twee sombere kinderen naar elkaar toe.

"Andy, het is goed. Ik wil gewoon niet dat je je nog zorgen maakt," zei Ava uiteindelijk terwijl ze opstond. "Ik moet nu gaan; het wordt laat." Ava stond op, omhelsde Andy kort en haastte zich naar buiten.

"Ik dacht dat je hier zou blijven sla...pen," Ava had de deur al dichtgeslagen voordat Andy haar zin kon afmaken.

Ava hield snel een Uber aan en stapte in, met veel interesse in haar bed op dat moment. Toen ze thuiskwam, voelde ze zich te moe om e-mails te lezen, maar ze ging door haar oude chats met Liam. Ze vervloekte Liam geïrriteerd omdat hij haar hart had gebroken, tranen stroomden over haar wangen terwijl ze dacht aan de herinneringen die ze samen hadden. Ze had Liam ontmoet op de universiteit via Andy. Hij zat altijd naast Andy, dus het was heel gemakkelijk voor haar om hem te benaderen.

In feite stelde ze hem de vraag: "Kunnen we daten? Ik vind je echt leuk," waarop hij, tot haar verbazing, zonder na te denken ja zei. Ze dacht dat hij haar waarschijnlijk al leuk vond. Hij moet verlegen zijn geweest om naar haar toe te komen. Later, op de promnight, hadden ze hun eerste kus.

Andy zou die nacht ook haar maagdelijkheid verliezen aan Wesley – die alleen seks wilde, net als Andy.

Ava had gehuild op de promnight omdat ze besefte dat Liam weinig interesse in haar had. Hij verbrak alle banden tussen hen diezelfde nacht. Uiteindelijk, twee jaar na de universiteit, hoorde ze via Andy dat Liam naar Parijs was gereisd om verder te studeren. Liam wilde altijd al binnenhuisarchitect worden, terwijl Ava gewoon les wilde geven. Andy houdt erg van handel en doet het momenteel goed bij een bedrijf waar ze zich bezighoudt met online handel. Vorig jaar had Ava Liam ontmoet in een buurtwinkel. Ze was zo blij om hem te zien, ze wisselden nummers uit en kwamen uiteindelijk weer bij elkaar.

Ava rolde op haar bed terwijl haar gedachten dieper werden. Net toen ze dacht dat ze hem eindelijk voor altijd had, maakte hij twee maanden geleden – een dag voor haar zesentwintigste verjaardag – het uit. De gedachte aan zijn woorden deed haar zoveel pijn dat ze bijna moest overgeven. Hij had haar uitgenodigd naar haar favoriete restaurant waar ze meestal Manhattan clam chowder bestelde. Eerlijk gezegd verwachtte ze een ring, maar ze vond het te vroeg. Wie weet? Ze vond het niet erg aangezien het Liam was… totdat hij haar een bom toewierp.

"Ava, ik denk dat we uit elkaar moeten gaan; ik kan dit niet meer," zei Liam met een frons.

"Liam, maak je het nu met me uit? Ik dacht dat we van elkaar hielden," zei ze met twijfel op haar gezicht. Toen ze liefde zei, moet hij in zijn hoofd hebben geglimlacht. De tranen op haar wangen begonnen meer te vallen toen ze aan zijn volgende antwoord dacht.

"Zei je liefde, Ava? Ik heb nooit van je gehouden! Jij kwam naar mij toe; ik wilde je gewoon niet in verlegenheid brengen, dus zei ik ja. Het spijt me, maar ik heb nooit van je gehouden."

Ze glimlachte en antwoordde, terwijl ze haar tranen inhield: "Echt? Ben ik een soort grap voor je, Liam? Komen en gaan wanneer je wilt? Als je me probeert te testen, stop dan nu, dit is niet langer grappig."

Hij stond gewoon op en verliet haar zonder een woord. Ava huilde zo hard in haar kussen tot God wist wanneer.

"Mam, ik heb je gezegd altijd te kloppen," reageerde Ava toen haar deur luidruchtig openging. Ze hief kort haar hoofd op en legde het weer op haar kussen.

"Ava, ga je vandaag niet naar je werk? Je hebt zelfs in je werkkleren geslapen! Hoe dan ook, kom naar beneden voor het ontbijt." Mevrouw Miller sloot de deur.

"Oké mam," mompelde ze tegen zichzelf terwijl ze opstond van bed om haar tanden te poetsen en snel naar beneden ging. Haar moeder had net een omelet voor haar gemaakt. "Mam, ik wil alleen koffie," zei ze terwijl ze stil op de stoel zat en naar haar moeder keek die naast haar kwam zitten.

"Is er iets wat ik moet weten? Je ziet er niet goed uit, Ava."

Ze nam een slok van haar koffie en antwoordde, "Het gaat goed mam. Ik ben gewoon gestrest de laatste tijd."

"Dan moet je rusten, lieverd. Ik zal Andy bellen om langs te komen..."

Ava viel haar snel in de rede, "Laat maar, mam. Alles is goed. Je kunt beter naar je werk gaan nu."

Mevrouw Evelyn Miller gaf haar dochter een kus op haar glanzende voorhoofd voordat ze naar haar werk vertrok. Sinds haar scheiding had ze moeite om voor alles te zorgen wat Ava nodig had. Ava had haar moeders glanzende huid en voorhoofd, een smalle taille en een flinke kont. Haar moeder had een tweelingzus met wie ze opvallende gelijkenissen deelde. Ava had een petite figuur, anders dan haar moeder, maar de fluwelen wimpers en het mooie gezicht waren een onmiskenbare gelijkenis.

Ava ging terug naar haar kamer en zag zes gemiste oproepen; het was Andy. Ze pakte haar telefoon en belde meteen terug. "Hallo, Andy. Ik zag net je oproepen, is alles in orde?" vroeg Ava terwijl ze op haar bed viel.

"Er is niets aan de hand; ik wilde gewoon even checken hoe het met je gaat. Wil je na het werk iets leuks doen? Ik kom je ophalen," vroeg Andy, terwijl hij stil wachtte op Ava's antwoord.

Ava zuchtte diep en antwoordde toen, "Eigenlijk denk ik dat ik het druk heb. Ik heb veel werk op mijn bureau liggen."

"Serieus, Ava? Je weet dat ik geen nee accepteer. Ik beloof dat ik je niet lastig zal vallen met persoonlijke zaken, alsjeblieft..." zei Andy met een trillende stem.

"Oké, haal me om zeven uur op; ik moet me nu echt klaarmaken voor werk," zei Ava terwijl ze opstond van haar bed.

"Dag, Ava," hing Andy op voordat ze hem gedag kon zeggen.

"Andy moet echt stoppen met zo op te hangen," mompelde Ava tegen zichzelf terwijl ze haastig naar de badkamer ging met allerlei gedachten in haar hoofd. Waar zou Andy haar deze keer mee naartoe nemen? Andy ontmoet invloedrijke mensen, dus ze krijgt veel uitnodigingen voor buitenlandse en binnenlandse feestjes met beroemdheden uit New York. Ze begon zich af te vragen welke outfit geschikt zou zijn voor hun uitje. Ze droogde haar lichaam en bracht haar crème aan. Ze trok snel haar ondergoed aan en opende haar kledingkast voor een jurk. Plotseling kwam de gedachte aan het ontmoeten van een nieuwe jongen in haar op, wat ze snel wegwuifde toen ze aan Liam dacht.

Ze koos een kort zwart jurkje met een split die een beetje van haar dijen liet zien. Ze vlechtte haar blonde haar naar achteren. Ze was niet zo goed in make-up, maar haar gezicht was mooi genoeg. Andy zei altijd dat ze er het beste uitzag zonder make-up, dus bracht ze alleen wat poeder aan en een rode lipgloss. Haar ovale gezicht leek precies op dat van Andy, maar ze had een lichtere huid met kleine rode lippen. Ava pakte haar rode hakken en trok ze snel aan, pakte haar tas en telefoon om haar chauffeur te bellen.

Ava was zo slecht in autorijden dat ze haar auto bijna total loss reed toen ze probeerde te rijden. Ze had een tijdje geleerd en dacht dat ze het alleen aan kon. Ze had haar chauffeur verteld dat ze het goed kon en besloot te rijden totdat ze een ongeluk veroorzaakte op de weg. Sindsdien gaf ze het rijden op.

"Goedemorgen meneer Taylor. Kunt u alstublieft zo snel mogelijk komen?"

"Goedemorgen juffrouw Grey. Ik sta al buiten te wachten," antwoordde Taylor.

"Ohhh! Godzijdank," hing ze op en haastte zich naar buiten.

Toen Taylor Ava zag, haastte hij zich terug naar de auto. Hij wist dat Ava een hekel had aan betutteling, anders had hij haar tas wel gedragen of de passagiersstoel voor haar geopend. Toen ze in de auto zat, sprak Ava als eerste terwijl ze naar haar telefoon keek, "Je hoeft me na het werk niet op te halen vandaag."

"Oké, juffrouw Grey."

Ava stapte uit voor de school waar ze lesgaf; gelukkig kwam ze precies op tijd. Ze was niet klaar om een toespraak te houden voor de schooldirecteur over haar te laat komen, dus glimlachte ze kort en liep heel snel naar haar kantoor om meneer Raymond, de jongere broer van de directeur die doelloos rond de school hangt, te vermijden. Ze zuchtte van opluchting bij de gedachte dat ze eindelijk van hem af was toen ze bij haar kantoordeur aankwam. Maar tot haar verrassing stond meneer Raymond daar te wachten.

"Goedemorgen juffrouw Miller, ik was gewoon in de buurt." Hij keek haar van top tot teen aan terwijl hij tegen haar deur leunde.

"Goedemorgen, meneer Raymond."

"En wie rouwen we vandaag? Denk je niet dat zwart op school een beetje overdreven is, juffrouw Miller? Maar aangezien het je goed staat, laat ik het maar gaan." Hij keek haar nog eens aan en beet op zijn lippen.

"Het spijt me, meneer Raymond. Ik moet nu naar een klas, als u me wilt excuseren," zei ze met een frons terwijl ze langs hem liep.

"Mooie heupen, juffrouw Grey," merkte meneer Raymond op voordat hij vertrok.

"Hij moet echt ophouden me op de zenuwen te werken," mompelde Ava terwijl ze snel naar haar klas liep.