Królowa Alfy

Królowa Alfy

DarkesttRose · Zakończone · 111.5k słów

1.2k
Gorące
4k
Wyświetlenia
713
Dodano
Dodaj do Półki
Rozpocznij Czytanie
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

Drżała z podekscytowania, a jej ręce zaciskały się na nim, chcąc, by coś zrobił z uczuciami, które w niej wzbudzał.

Alex pocałował czubek jej głowy, zanim delikatnie zdjął jej koszulę, starając się nie wywołać u niej strachu ani niepokoju. Jej ręce przesunęły się, by zasłonić ciało przed jego oczami.

"Ciii," szepnął jej do ucha, "Nie skrzywdzę cię, pozwól mi cię kochać."


Gdy upadł, w miejscu człowieka w mgle leżał czarny wilk, czarny jak noc, z lśniącą sierścią, która błyszczała w ciemności. Blizna na twarzy mężczyzny była dokładnie taka sama jak ta na wilku, a jego oczy były najczarniejsze z odcieniem złota, które rozświetlało się zgodnie z jego uczuciami. Jego łapa uderzyła o ziemię w silnym, ale pewnym ruchu.


Jego pamięć wróciła i był Alexandrem de Luca II. Alfą najsilniejszej, najbardziej szanowanej watahy z najpotężniejszą radą przywódców. Jego wataha. Wataha De Luca, gdzie honor jest na pierwszym miejscu.


"Jestem w połowie człowiekiem, a w połowie wilkiem. Wilkołakiem, a oznaczenie cię oznacza, że jesteśmy połączeni na każdy możliwy sposób. Czuję w sobie, że nie jesteś tylko zwykłym człowiekiem, ale nie mogę znaleźć w tobie wilka, rozwiążę tę twoją tajemnicę, moja Belle."


Drżąca dziesięcioletnia Isabelle Kane Knight, jedyna dziedziczka i przyszła Królowa Watahy Bane, nosiła na swoich barkach wielki ciężar i ochronę swojej Watahy.

Urodzona jako człowiek z krwią Fae płynącą w jej żyłach, Isabelle straciła swoją wilkołaczą matkę i ludzkiego ojca w wieku zaledwie 4 lat z powodu krótkiej choroby, która przetoczyła się przez jej Watahę i odeszła tak szybko, jak przyszła.

Dla jej bezpieczeństwa i bezpieczeństwa Watahy, a także ich całej przyszłości, Isabelle została zmuszona zniknąć z powierzchni ziemi, ale nie przed tym, jak jej dziadek, Christopher Knight, były Alfa Watahy Bane, przekazał jej sekret, który miał przywrócić wielkie imię jej Watahy. Przy narodzinach została zaręczona z Alfą najsilniejszej i najpotężniejszej Watahy, Alexandrem De Luca z Watahy De Luca, która była najbliższym sojusznikiem Watahy Bane.

Nikt nie słyszał o smukłej, delikatnej piękności aż do kilku lat później.

Teraz, dziesięć lat po jej zniknięciu, Isabelle natrafia na zakrwawionego mężczyznę o solidnej męskości, pozostawionego na śmierć na jej terytorium, gdzie nikt nigdy nie wtargnął. Nieznajomy budzi się i rozpala w niej pasję, jakiej nigdy wcześniej nie doświadczyła, a najbardziej ekscytujące było to, że uczucie to było w nim tysiąc razy silniejsze niż w niej. Nieznajomy, którego wspomnienia z przeszłości całkowicie go opuściły.

Co się stanie, jeśli prawdziwy i rzeczywisty edykt zaręczyn zostanie zignorowany i niewypełniony? Co stanie się z zaangażowanymi Watahami?

Rozdział 1

Isabelle wpatrywała się w nieruchomą postać leżącą na zardzewiałej ziemi przed nią, było oczywiste, że to człowiek, ale zupełnie bez ruchu. Z lekką obawą i ostrożnością rozejrzała się wokół, szukając jakiegokolwiek śladu, kto mógł go tu przynieść lub kto był przyczyną jego bliskiego śmierci stanu. Nie zauważyła żadnych śladów stóp, a powietrze nie pachniało niczym innym niż smrodem krwi i silnym męskim zapachem nieznajomego. Użyła obu rąk, aby obrócić go na plecy, gdzie ogromna rana z krwi płynęła nieprzerwanie z okolic jego klatki piersiowej przez koszulę. Kolejna rana przyczyniała się do smrodu krwi z jego czoła, a cienka blizna oszpecała jego uderzające rysy, jakby celowo przecięto go zaledwie kilka cali od oka w dół do boku ust. Bladość jego skóry wytrąciła ją z myśli i dokładnych obserwacji, aby działać w pośpiechu.

Jego sytuacja wyraźnie wymagała natychmiastowej uwagi, a nie jedynie obserwacji. Isabelle przyłożyła głowę do jego klatki piersiowej, aby wyczuć puls, podczas gdy jej palce sprawdzały oddech pod jego nosem. Jego puls powoli odpływał ze świata do nieznanego, a Isabelle wiedziała, że w tym momencie nie ma wyboru i musi natychmiast pomóc nieznajomemu.

W pośpiechu oderwała rękawy swojej sukni, aby zatrzymać krew, która nieustannie płynęła z jego ciała na ciemną, zabrudzoną ziemię. Z czystą determinacją i silną wolą, z siłą, której nigdy wcześniej nie znała, cudownie przeciągnęła go do prawie zrujnowanej chaty, w której schroniła się przez ostatnie kilka dni. Z jękiem położyła go blisko paleniska, które zrobiła przed wyjściem na poszukiwanie jedzenia, zanim natknęła się na nieznajomego pozostawionego na śmierć. Woda już gotowała się na ogniu, więc pospiesznie użyła czystej wody do oczyszczenia jego ran i oceny ich powagi i głębokości.

Jego usta straciły kolor, a całe ciało podążało za nimi. Jego sylwetka przedstawiała mężczyznę przyzwyczajonego do ciężkiej pracy, a opalenizna na jego skórze świadczyła, że pracował na świeżym powietrzu. Silne poczucie siły i mocy emanowało z jego istoty, co sprawiło, że Isabelle zastanawiała się, jak tak oczywiście silny mężczyzna mógł zostać powalony i zepchnięty na skraj śmierci.

Odkładając na bok swoją ciekawość, rozdarła koszulę, która przyklejała się do jego skóry z powodu utraty krwi, i zadrżała na ostry dreszcz świadomości, który poczuła, gdy jej palec dotknął jego nagiej klatki piersiowej. Jej smukła i mlecznobiała ręka wystrzeliła na jego czoło, aby sprawdzić temperaturę, i poczuła, że jest rozpalony do tego stopnia, że mógłby zniszczyć przeciętnego człowieka. Z sykiem i zmarszczonymi brwiami zabrała się do najlepszego oczyszczenia mężczyzny.

Isabelle chwyciła swoją torbę z lekami ze stołu i zebrała całą swoją odwagę, by dokładnie oczyścić rany, które pozostawione same sobie mogłyby się zainfekować i spowodować utratę tak intrygującego mężczyzny. Zszyła ranę na jego piersi i dopiero po upewnieniu się, że nie pozostawiła żadnych przyczyn do infekcji, nałożyła maść na bliznę na jego twarzy oraz kilka ziół leczniczych rozgniecionych i nałożonych na ranę na jego czole.

Aby upewnić się, że wszystko zostało pokryte, Isabelle z niepokojem i drżącymi palcami zdjęła resztę jego odzieży. Nieporadnie rozwiązywała wiązania jego spodni i z odwróconymi oczami pomogła mu je zdjąć, jej palce drżały, gdy dotykała jego nagich ud, aby je zbadać, zanim zdjęła jego buty.

Niestety, na dolnych partiach jego ciała nie było żadnych ran.

Zostawiła go w bieliźnie, zanim zebrała pozostałe ubrania do prania, aby miał czyste rzeczy, gdy się obudzi.

Przeszedł ją dreszcz chłodu, gdy wyszła z domu, Isabelle zatrzymała się przy drzwiach w transie.

"Jeśli mi jest zimno w ubraniach, ciekawe jak on się czuje." Powiedziała na głos do siebie, zanim pospieszyła z powrotem do domu.

Nieznajomy był dokładnie tam, gdzie go zostawiła, z cichą modlitwą do Boga o zdrowie, narzuciła na jego ciało swój jedyny płaszcz, zostawiając odkrytą okolicę piersi.

Z kolejną modlitwą o bezpieczeństwo wyszła z domu w stronę pobliskiego strumienia. Umyła resztki jego podartej koszuli i spodni, wyczyściła jego buty, zanim wróciła do chatki, aby wysuszyć je przy ogniu. Trzymała ubrania w rękach i dmuchała przy palenisku, aż każda strona była sucha.

Ziewnęła, zmęczona i głodna do szpiku kości. Było niebezpieczne zostawiać nieznajomego samego w tak bezbronnej pozycji, zwłaszcza że nadal nie wiedziała, dlaczego został porzucony na śmierć w pobliżu jej domu, ale równie niebezpieczne było spędzenie nocy bez jedzenia.

Jej brzuch burczał z irytacją, zmuszając ją do impulsowego ruchu w stronę drzwi, Isabelle odwróciła się i spojrzała na nieznajomego, zanim wyszła bez oglądania się za siebie.

Kilka myśli przewijało się przez jej głowę, gdy szła głębiej w las, gdzie było ciemniej, a drzewa pochylały się pod gwizdem wiatru, ponieważ ciemność już ogarnęła świat. Podświadomie mocniej ścisnęła swoją kurtkę, chowając ręce głębiej w kieszeniach.

Polowanie na jedzenie zakończyło się sukcesem, ponieważ udało jej się złapać kilka królików oraz ryby ze strumienia.

Isabelle nie traciła czasu i wróciła do swojej chatki. Jej wzrok natychmiast padł na nieznajomego, który leżał nieruchomo jak posąg na ziemi, gdzie go zostawiła. Jedynym dowodem na to, że wciąż żył, było unoszenie się i opadanie jego klatki piersiowej. Upadła na kolana przed nim i przyłożyła bladą dłoń do jego czoła, sprawdzając temperaturę. Westchnienie ulgi wydobyło się z jej ust, gdy poczuła, że jest nieco chłodniejszy niż przed jej wyjściem z chatki, by się umyć.

Po ochłodzeniu go, oprawiła króliki, zrobiła herbatę ze świeżych liści mięty i trawy cytrynowej, a potem zaczęła gotować mięso, zachowując ryby na inny dzień. Szybko zjadła, aż napełniła żołądek, a resztę przechowała dla nieznajomego na wypadek, gdyby się obudził, oraz na kolejne dni, ponieważ mieli zapasy na kilka dni.

Do tego czasu niebo przybrało gniewny odcień niebieskiego, zimny wiatr przedzierał się przez rozbite okna, przesuwając zasłony, jakby ich nie było. Isabelle zadrżała, gdy chłód przeniknął jej kości. Spojrzała na mężczyznę leżącego na dywaniku, a potem na łóżko w najdalszym rogu pokoju.

Lepiej być przykrytym niż leżeć na miękkim materacu, pomyślała Isabelle.

"Jest nieprzytomny, nie zauważy," wyszeptała do siebie, zanim zbliżyła się do niego. "Czego nie wie, to mu nie zaszkodzi." Jej cichy głos uniósł się w powietrzu, zanim wsunęła się pod płaszcz.

Dreszcz świadomości przeszedł od jej głowy po czubki palców u stóp, gdy poczuła jego męskie ciepło obok siebie. Nawet nie dotykali się pod płaszczem, ale i tak było o wiele cieplej. Z westchnieniem ułożyła się tuż obok jego ręki i zapadła w sen.

To był najspokojniejszy sen, jaki miała od dni, odkąd zaczęła mieszkać w chatce.

Isabelle obudziła się następnego dnia z przerażeniem. W czasie snu przylgnęła do jego boku, a gorączkowe ciepło bijące od niego parzyło jej bladą skórę. Drżącymi palcami szybko rozpaliła ogień, aby go ogrzać, a następnie ochłodziła jego rozgrzaną skórę czystą gąbką.

Cały dzień minął bez najmniejszego ruchu z jego strony, tak samo było następnego dnia. Isabelle zaczęła już obawiać się skutków jego gorączki, ponieważ ostatni raz, gdy widziała mężczyznę leżącego tak bez życia na podłodze, nie minęło dużo czasu, a ten mężczyzna nie przeżył długo po tym. Pozwolił, by gorączka go pokonała i zabrała jego duszę.

Isabelle nie była osobą, która łatwo się poddaje, zwłaszcza jeśli czuła tak silną więź z rannym. Wiedziała głęboko w sercu, że jest ocalałym, mężczyzna tak silny i męski nie mógł ulec gorączce. Był bardziej odpowiedni, by umrzeć po podboju świata, a nie samotnie w lesie bez nikogo, kto mógłby go godnie pochować.

Czwartego dnia, kiedy Isabelle spała przytulona do niego pod płaszczem, jego oczy otworzyły się, nieświadome jej obecności. Isabelle jęknęła przez sen i nieświadomie przesunęła się bliżej niego, jej ruch przykuł jego uwagę, ale słabość i suchość w gardle uniemożliwiły mu jakikolwiek ruch czy mowę. Otworzył usta, by coś powiedzieć, ale nic nie mogło wyjść, po kilku próbach poddał się i z irytacją uległ snu, który go wciągał.

Przez następne dwa dni zapadał w nieświadomość i wychodził z niej, gdy gorączka, która rywalizowała z tą sprzed kilku dni, niemal zabrała jego duszę w szaleńczym momencie. Isabelle robiła wszystko, co mogła, dokładnie oczyszczała jego rany, sprawdzała szwy, dzień po dniu pozostawała przy jego boku. Każdy jego jęk bólu rozdzierał jej serce, spazmy, które wstrząsały jego ciałem, konwulsje, które niszczyły jego zdrowie psychiczne i sposób, w jaki jego oczy otwierały się bez życia w szczycie gorączki i bólu, nie umknęły jej uwadze, była świadkiem jego najsłabszego stanu.

Trzymała jego rękę w swojej przez cały czas, ciepło i przyjemność z dotyku ich dłoni dawały jej nadzieję, uświadamiały jej, że ten mężczyzna jest człowiekiem i wkrótce wyzdrowieje z tego stanu bliskiego śmierci.

Dopiero gdy jego gorączka minęła i bardziej akceptowalna temperatura zagościła w jego ciele, odeszła od jego boku, puściła jego rękę i pozwoliła samotnej łzie, która błagała o uwolnienie, spłynąć po jej policzku na podbródek, bez wycierania jej, patrzyła na niespokojnego mężczyznę, który dzień wcześniej prawie pozwolił śmierci go pokonać.

Pewnego razu, gdy jego oczy otworzyły się w środku najgorszej gorączki, jego oczy, które wydawały się być dotknięte, spojrzały prosto w jej i jego usta poruszyły się, wyłapała słowo "anioł", gdy je wymówił i zamknął oczy.

Tej nocy, kiedy sprawdzała jego szwy, by zobaczyć, czy są gotowe do usunięcia, jego oczy nagle otworzyły się i spoczęły na jej, jakby w zamroczeniu, kiedy zamroczenie ustąpiło, Isabelle szybko podała mu wodę z kubka, by zwilżyć jego suche gardło i trzymała jego głowę na swoich kolanach dla wsparcia.

Pił wodę, jakby to była ostatnia, którą mu podano, z wielką energią, i dopiero gdy kubek był pusty, odwrócił wzrok od jej oczu. Przesunęła się lekko, by zwrócić jego głowę na prowizoryczną poduszkę, która podtrzymywała jego głowę na podłodze, ale powstrzymała ją jego ręka na jej nadgarstku.

Jego uchwyt był mocny, gdy zapytał, "Kim jesteś?".

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Nietykalna

Nietykalna

470.1k Wyświetlenia · Zakończone · Marii Solaria
„N-nie! To nie tak!” błagałam, łzy spływały po mojej twarzy. „Nie chcę tego! Musisz mi uwierzyć, proszę!”

Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.

Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.

„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.

„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.

Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.

„I tym samym skazuję cię na śmierć.”


Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...

Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...

Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.

Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Blizny

Blizny

558.4k Wyświetlenia · Zakończone · Jessica Bailey
"Ja, Amelie Ashwood, odrzucam cię, Tate Cozad, jako mojego partnera. ODRZUCAM CIĘ!" krzyknęłam. Wzięłam srebrne ostrze zanurzone w mojej krwi i przyłożyłam je do znaku mojego partnera.
Amelie zawsze pragnęła prowadzić proste życie, z dala od blasku reflektorów związanych z jej alfą rodowodem. Czuła, że to osiągnęła, gdy znalazła swojego pierwszego partnera. Po latach razem, jej partner okazał się nie być tym, za kogo się podawał. Amelie jest zmuszona przeprowadzić Rytuał Odrzucenia, aby poczuć się wolna. Jej wolność ma swoją cenę, jedną z nich jest brzydka czarna blizna.

"Nic! Nic nie ma! Przywróćcie ją!" krzyczę z całych sił. Wiedziałam, zanim cokolwiek powiedział. Czułam, jak w moim sercu mówiła do widzenia i odchodziła. W tym momencie niewyobrażalny ból promieniował do mojego rdzenia.
Alpha Gideon Alios traci swoją partnerkę w dniu, który powinien być najszczęśliwszym w jego życiu, narodzinach jego bliźniaczek. Gideon nie ma czasu na żałobę, pozostawiony bez partnerki, samotny, i jako nowo upieczony ojciec dwóch niemowląt. Gideon nigdy nie pokazuje swojego smutku, ponieważ byłoby to oznaką słabości, a on jest Alfą Straży Durit, armii i ramienia śledczego Rady; nie ma czasu na słabość.

Amelie Ashwood i Gideon Alios to dwoje złamanych wilkołaków, których los połączył. Czy to ich druga szansa na miłość, czy może pierwsza? Gdy ci dwaj przeznaczeni partnerzy zbliżają się do siebie, wokół nich ożywają złowrogie intrygi. Jak zjednoczą się, aby chronić to, co uważają za najcenniejsze?
Zrujnowana: Zawsze będziesz moja.

Zrujnowana: Zawsze będziesz moja.

353.7k Wyświetlenia · Zakończone · Nia Kas
Czułam, jak stoi przede mną. Złapał mnie za nogi i jednym ruchem wepchnął się we mnie.
"Kurwa", nie mogłam powstrzymać krzyku.
"Musisz nauczyć się być posłuszna" - powiedział, ciągle się we mnie wbijając. Gdy poczułam jego ręce na moim łechtaczce, moje ciało zadrżało.
"Asher, proszę, to za dużo".
"Nie. Gdybym naprawdę chciał cię ukarać, dałbym ci całego siebie" - powiedział do mojego ucha, a całe moje ciało zamarło. Nagle się poruszył i znów stałam. Ten człowiek był szalony.
Poczułam go za sobą. "Dziesięć batów za nieposłuszeństwo" - powiedział.
"Asher, proszę".
"Nie". Jego głos był zimny i pozbawiony emocji.

Asher był tym, czego chciałam, czego naprawdę pragnęłam, aż było za późno. Sierota nigdy nie powinna zakochiwać się w kimś poza swoim zasięgiem. Myślałam, że kochanie go było właściwą rzeczą, dopóki nie ujawnił swojej prawdziwej tożsamości i mnie zrujnował. Byłam zrujnowana dla wszystkich innych. Nadal czułam jego dotyk, jakby był wyryty w mojej skórze. Starałam się go unikać, ale los nie pozwalał na to.
Sterlingowie byli najpotężniejsi w Havenwood, a Dorian Sterling był poza zasięgiem.

Jako sierota trudno jest przyjąć, że ktoś się tobą interesuje, ale gdy okazuje się, że są to ludzie bogaci i wpływowi, wybrałam inną drogę i uciekłam, ale ucieczka doprowadziła mnie z powrotem do miejsca, które unikałam, i osoby, którą unikałam.
Asher i Dorian Sterling, jedno i to samo. Gdy pojawiła się jego pierwsza miłość, wraz ze wszystkimi, którzy chcieli mnie zniszczyć, modliłam się, żeby mógł mnie ochronić.
Król Podziemia

Król Podziemia

2m Wyświetlenia · Zakończone · RJ Kane
W moim życiu jako kelnerka, ja, Sephie - zwykła osoba - znosiłam lodowate spojrzenia i obelgi klientów, starając się zarobić na życie. Wierzyłam, że taki będzie mój los na zawsze.

Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"

Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."


Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.

Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

710.7k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nie odzyskasz mnie z powrotem

Nie odzyskasz mnie z powrotem

337.5k Wyświetlenia · W trakcie · Sarah
Aurelia Semona i Nathaniel Heilbronn byli potajemnie małżeństwem od trzech lat. Pewnego dnia rzucił przed nią dokumenty rozwodowe, mówiąc, że jego pierwsza miłość wróciła i chce się z nią ożenić. Aurelia podpisała je z ciężkim sercem.
W dniu, w którym poślubił swoją pierwszą miłość, Aurelia miała wypadek samochodowy, a bliźnięta w jej łonie przestały mieć bicie serca.
Od tego momentu zmieniła wszystkie swoje dane kontaktowe i całkowicie zniknęła z jego życia.
Później Nathaniel porzucił swoją nową żonę i szukał na całym świecie kobiety o imieniu Aurelia.
W dniu, w którym się spotkali, zablokował ją w jej samochodzie i błagał: "Aurelia, proszę, daj mi jeszcze jedną szansę!"

(Gorąco polecam wciągającą książkę, której nie mogłam odłożyć przez trzy dni i noce. Jest niesamowicie angażująca i warto ją przeczytać. Tytuł książki to "Łatwy rozwód, trudne ponowne małżeństwo". Można ją znaleźć, wpisując tytuł w wyszukiwarkę.)
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

781k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

550.7k Wyświetlenia · Zakończone · T.S
Wszyscy wiedzieli, że jestem w ciąży – z wyjątkiem mojego męża, Seana.
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

591.8k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Tron Wilków

Tron Wilków

305.2k Wyświetlenia · W trakcie · BestofNollywood
"Ja, Torey Black, Alfa Czarnego Księżyca, odrzucam cię."
Jego odrzucenie uderzyło mnie natychmiast.
Nie mogłam oddychać, nie mogłam złapać tchu, gdy moja klatka piersiowa unosiła się i opadała, a żołądek skręcał się, nie mogłam się pozbierać, patrząc, jak jego samochód pędzi w dół podjazdu, oddalając się ode mnie.

Nie mogłam nawet pocieszyć mojej wilczycy, natychmiast wycofała się na tyły mojego umysłu, uniemożliwiając mi rozmowę z nią.

Czułam, jak moje usta drżą, a twarz marszczy się, gdy próbowałam się pozbierać, ale bezskutecznie.

Minęły tygodnie od ostatniego spotkania z Toreyem, a moje serce zdawało się łamać coraz bardziej z każdym dniem.

Ale ostatnio odkryłam, że jestem w ciąży.

Ciąże wilkołaków były znacznie krótsze niż u ludzi. Z Toreyem będącym Alfą, czas skracał się do czterech miesięcy, podczas gdy u Bety trwałoby to pięć, Trzeci w Dowództwie sześć, a u zwykłego wilka między siedem a osiem miesięcy.

Zgodnie z sugestią, udałam się do łóżka, z głową pełną pytań i rozmyślań. Jutro miało być intensywne, czekało mnie wiele decyzji do podjęcia.

Dla osób powyżej 18 roku życia.---Dwoje nastolatków, impreza i nieomylny towarzysz.
Na zawsze jego: Własność Alfy

Na zawsze jego: Własność Alfy

259k Wyświetlenia · W trakcie · lehamyfull
Zvonimir Ashcott, najsilniejszy Alfa wilkołak w imperium, zakochał się w Rishimie Watson, samicy Omega, od pierwszego wejrzenia z powodu jej zapierającej dech w piersiach urody. Na ich ślubie Zvonimir przysiągł Bogu, że będzie kochał Rishimę na zawsze. Jednak zaledwie trzy lata później, bezlitośnie ją porzucił, by poślubić inną kobietę.

Zvonimir powiedział: „Rishima, nie możesz urodzić moich potomków, więc nie jesteś godna być moją żoną.”

Zvonimir powiedział: „Rishima, wciąż pragnę twojego ciała; bądź moją kochanką.”

Zvonimir powiedział: „Rishima, nie chcę cię opuszczać. Czy możemy się ponownie pobrać?”

Zvonimir powiedział: „Rishima, kocham cię, nie mogę bez ciebie żyć.”

Rishima odpowiedziała zimno: „Spadaj!”


Kiedy Zvonimir ogłosił swoje pragnienie poślubienia Rishimy, ludzie w całym Imperium Wilków sprzeciwili się. Uważali, że samica Omega, taka jak Rishima, nie jest godna być żoną potężnego Alfy, takiego jak Zvonimir. Jednak Zvonimir był zdecydowany poślubić Rishimę, sprawiając, że uwierzyła, iż jest najszczęśliwszą kobietą na świecie. Jednak po tym, jak jej macica została uszkodzona podczas ratowania Zvonimira, jej iluzje o ich małżeństwie podzielonym klasowo rozpadły się.

Zvonimir bezlitośnie odrzucił Rishimę, aby poślubić kobietę o silniejszych zdolnościach rozrodczych, nieświadom, że już nosiła jego dzieci...
Poślubiona brzydkiemu mężowi? Nie!

Poślubiona brzydkiemu mężowi? Nie!

385.4k Wyświetlenia · Zakończone · Amelia Hart
Moja złośliwa przyrodnia siostra zagroziła życiu mojego brata, zmuszając mnie do poślubienia mężczyzny, o którym krążyły plotki, że jest niewyobrażalnie brzydki. Nie miałam wyboru i musiałam się zgodzić.
Jednak po ślubie odkryłam, że ten mężczyzna wcale nie był brzydki; wręcz przeciwnie, był przystojny i czarujący, a do tego był miliarderem!