

Do zobaczenia
Zayda Watts · Zakończone · 84.2k słów
Wstęp
Ellie nie może się powstrzymać, by się w nim nie zakochać, ale ktoś inny chce mieć Ellie tylko dla siebie i nie zamierza jej tak łatwo puścić; Noah Winters. Szkolny tyran, zdeterminowany, by zabrać Ellie wszystko, włącznie z jej życiem.
"Należysz do mnie, Ellie."
OSTRZEŻENIE: w tej książce pojawią się sceny przemocy, tortur, porwania, dojrzałe sceny oraz tematy związane z samookaleczeniem. Zaleca się ostrożność czytelników.
Rozdział 1
Wzięłam drżący oddech, wspinając się na mur, gdy wiatr chłostał mnie bezlitośnie. Szczypał moje mokre policzki i czubek nosa. Głowa pulsowała, a moje czerwone, opuchnięte oczy piekły od łez, które nie przestały płynąć, nawet gdy myślałam, że już nie mam nic więcej do wypłakania. Trzymałam lewą rękę na filarze, aby ustabilizować drżące ciało, patrząc w dół na krawędź mostu.
Woda poniżej była czarna jak nocne niebo, ale mogłam zobaczyć, jak płynie z prędkością, gładka jak jedwab, ale nigdy nieruchoma. Wirowała jak pusta otchłań. Nie zapraszała mnie do siebie, jak myślałam, że będzie. Wyobrażałam sobie, że ta wstęga lodowatej wody przyciągnie mnie i ułatwi to, ale ona również mnie odrzucała i nie chciała, żebym zanurzyła się w jej lodowate głębiny i zanieczyściła ją swoją obrzydliwą istotą.
Prawdę mówiąc, ja też tego nie chciałam. Nie chciałam umierać. Chciałam żyć swoim życiem, ale nie mogłam znieść kolejnego dnia w tym piekle. Bolała mnie głowa, płuca i serce. Każdy siniak pulsował, opuchnięta warga piekła, choć krwawienie ustało jakiś czas temu.
Większość dziewczyn w moim wieku przygotowywałaby się do studiów, spędzała wakacje i weekendy z przyjaciółmi lub zarabiała pieniądze w pracy. Miałyby marzenia o spotkaniu miłości swojego życia i może założeniu rodziny. Ja też kiedyś miałam takie marzenia, ale stopniowo zostały zniszczone. Przyjaciele zostali mi odebrani, pewność siebie i poczucie własnej wartości zniszczone, aż zostało tylko uległe powłokę, chodzący worek treningowy dla Noah Wintersa, który mógł używać i nadużywać.
Systematycznie odbierał mi wszystko. Izolował mnie, żebym nie miała do kogo się zwrócić, rozrywał moją wiarę w siebie na strzępy, a teraz celował w moją godność i ciało. Wciąż czułam jego palce przesuwające się po moim brzuchu i żebrach jak pająki, zanim wbijały się w moje posiniaczone boki, sprawiając, że krzyczałam z bólu. Widziałam wyraz jego czarnych oczu, kiedy to robił, chory i perwersyjny uśmiech, który czerpał z naruszania i ranienia mnie. Moje łkanie i błaganie było dla niego jak narkotyk. Widziałam, jak się tym upaja, rozkoszując się tym. Chciał więcej, aż stało się to jedyną rzeczą, którą miał i na której mu zależało.
Moje cierpienie było jego obsesją.
Gorzki chłód zaczynał znieczulać moje palce i palce u nóg. Nie wiem, jak długo stałam na krawędzi mostu, próbując przekonać się, żeby po prostu puścić, ale walka trwała w mojej głowie. Co pomyśli mój brat? Jak poradzi sobie z moim odejściem? Czy zrozumie, dlaczego to robię?
Wciąż słyszałam głos Noaha w mojej głowie, szydzący ze mnie, poniżający mnie, sprowadzający mnie do niczego.
Jesteś obrzydliwa.
Jesteś tak bezwartościowa, że nawet twój brat nie może znieść twojej obecności.
Będę czerpał przyjemność z odbierania ci wszystkiego.
Jesteś moja, Ellie.
Zadrżałam jak przebiśnieg na wietrze, żołądek podchodził mi do gardła, gdy przypomniałam sobie, jak jego oczy oderwały się od moich i wędrowały po moim ciele. To nie było pożądanie, co widziałam. Właściwie nie jestem pewna, co to było, ale było to coś zimnego i mrocznego. Było to tak pierwotne i nieludzkie, że poczułam, jak zimne palce strachu zaciskają mi się na piersi mocniej niż kiedykolwiek wcześniej. Wiedziałam w tym momencie, że nie przestanie, dopóki nie upokorzy mnie w najgorszy możliwy sposób.
"Wolę umrzeć." wyszeptałam do siebie, znajdując w sobie tę odrobinę rozsądku, której potrzebowałam, aby oderwać palce od filaru i pozwolić, by wiatr zepchnął mnie w przepaść.
Trzy miesiące wcześniej
Moje kolano nerwowo podskakiwało, gdy patrzyłam na niebieski ekran przede mną, z głośników dobiegał dźwięk dzwoniącego telefonu. Było prawie północ, ale to była jedyna pora, kiedy mogłam porozmawiać z bratem, który był tysiące kilometrów stąd na bazie wojskowej.
Przez lata byliśmy tylko Liam i ja. Nie znałam swojego ojca. Zniknął, kiedy miałam trzy lata, zostawiając mnie z Liamem i naszą zrozpaczoną matką.
Mama nie radziła sobie jako samotna matka i zwróciła się ku alkoholowi, spędzając noce poza domem i śpiąc cały dzień. W tamtym czasie byłam zbyt młoda, aby zrozumieć, że moja matka sobie nie radzi. Była dość młoda, kiedy mnie urodziła, ale była jeszcze nastolatką, gdy urodziła Liama. Została zmuszona do szybkiego dorastania, ale odpowiedzialność za opiekę nad dwójką dzieci na własną rękę była zbyt wielka dla byłej królowej piękności z liceum.
Przez lata pojawiał się chłopak za chłopakiem, żaden z nich nie był szczególnie miły, ale każdy z nich był miłością życia mojej mamy, dopóki nią nie przestawał być.
Potem, kiedy Liam miał 16 lat, a ja 9, mama znalazła sobie nowego chłopaka z pieniędzmi. Był trochę starszy od niej, ale to wszystko, co o nim wiedzieliśmy, ponieważ nigdy go nie poznaliśmy, a on nigdy nie wiedział o naszym istnieniu. W ciągu kilku tygodni wyjechali na wakacje do Las Vegas i, moi przyjaciele, to był ostatni raz, kiedy widziałam swoją matkę.
Od tamtej pory byliśmy tylko Liam i ja.
Przejął rolę rodzica i brata bez skargi. Pomagał mi w odrabianiu lekcji, znalazł pracę na pół etatu, żebyśmy nie musieli polegać na nieregularnych czekach od naszej matki, a kiedy ukończył liceum, wstąpił do wojska.
Ponieważ mógł teraz być moim prawnym opiekunem, oznaczało to, że mógł zapewnić mi dach nad głową, ale kosztem tego, że musiał być poza domem przez wiele miesięcy. Między 12 a 16 rokiem życia mieszkałam głównie z rodziną przyjaciół... no, właściwie to ze słodką starszą panią, której syn również był w wojsku i która chętnie się mną opiekowała, gdy Liam był nieobecny. Nie znała mojego ojca ani matki i nigdy o nich nie pytała.
W zeszłym roku postanowiła przenieść się na Florydę, zostawiając mnie samego. Nie przeszkadzało mi to zbytnio. Byłem przyzwyczajony do dbania o siebie. Miałem małą pracę na pół etatu, umiałem gotować i nie byłem szczególnie towarzyski, więc Liam nigdy nie musiał się martwić, że będę chodził na imprezy czy wracał późno do domu.
Nie było idealnie, ale co w życiu jest?
Ekran przede mną migał i przyciemniał, zanim pojawił się na nim ziarnisty obraz mojego brata.
„Hej, ziemniaczki! Jak tam leci?” Liam uśmiechnął się, a jego głos brzmiał metalicznie przez głośniki starego laptopa.
„Przestań mnie tak nazywać.” jęknąłem bez entuzjazmu. „W porządku. Jutro zaczyna się szkoła.”
„Naprawdę? Boże, wydaje się, że dopiero wczoraj mówiłeś, że skończyłeś rok szkolny.”
„Czas naprawdę leci.” zaśmiałem się. „To mój ostatni rok.”
„Tak jest! Cieszysz się?” zapytał Liam.
Zawahałem się z odpowiedzią.
Byłem dość bystrym dzieciakiem. Nie byłem naturalnie inteligentny, ale ciężko pracowałem i osiągałem przyzwoite oceny. Zrobiłem wystarczająco dużo, aby poważnie rozważać studia i zdobyłem kilka dodatkowych punktów. Jednak szkoła była moim najmniej ulubionym miejscem na świecie, zwłaszcza gdy w pobliżu był Noah Winters.
Noah Winters. Nigdy mnie naprawdę nie lubił. Nie miał konkretnego powodu, po prostu był dręczycielem, który czepiał się takich jak ja. Jednak w ciągu ostatniego roku nasilił swoją kampanię przeciwko mnie. Zaczęło się od drobnych rzeczy, jak próby podkładania mi nóg i nazywanie mnie przezwiskami, które mogłem ignorować, ale potem sytuacja się pogorszyła. Robił wszystko, aby mnie zawstydzić przed całą szkołą, popychał mnie do szafek i zmuszał swoich kolegów do rozprzestrzeniania plotek. I tak to się ciągnęło, tydzień po tygodniu coraz gorzej.
Starałem się to ignorować. Miałem kilku przyjaciół, którzy równoważyli sytuację, ale jeden po drugim zaczęli się ode mnie oddalać. Albo Noah ich zastraszał, aż przestawali się ze mną zadawać, albo znajdował inny sposób, aby ich odepchnąć. Wszystko działo się tak szybko, że prawie tego nie zauważyłem.
Nagle zostałem całkiem sam, bez nikogo, kto by mnie wspierał.
Ostatni dzień szkoły przed wakacjami był najgorszy do tej pory. Nie byłem tego dnia w najlepszym nastroju, więc kiedy Noah próbował mnie potknąć, wybuchłem. Obróciłem się i spoliczkowałem go przed całą szkołą. Powinienem wtedy wiedzieć, że czeka mnie masa kłopotów, ale gdy stałem tam, patrząc, jak ten potwór pociera policzek, który właśnie uderzyłem, zanim odszedł wściekły, naiwnie myślałem, że wygrałem.
Myliłem się.
Moja kara za błąd nie nadeszła aż do końca dnia. Zaskoczył mnie, zanim zdążyłam wyjść ze szkoły, ciągnąc mnie do szkolnego basenu i trzymając głowę pod wodą, aż prawie straciłam przytomność.
„Będę miał z tobą tyle zabawy.” Warknął mi do ucha, zanim zostawił mnie kaszlącą i krztuszącą się na ziemi.
„Jak u ciebie?” Szybko zmieniłam temat, uśmiechając się jak najlepiej mogłam na widok mojego brata.
„A wiesz, po staremu.” Liam wzruszył ramionami. „Słuchaj, mój znajomy właśnie odszedł z wojska i potrzebuje miejsca do zamieszkania na jakiś czas. Pomyślałem, że przyda nam się trochę pieniędzy, więc zgodziłem się, żeby mógł zająć wolny pokój.”
„Och.” Starałam się nie brzmieć nieswojo, ale jak mogłam? Nie znałam żadnych znajomych Liama i nie miałam pojęcia, czego się spodziewać. „Dobrze. Jak ma na imię?”
„Aiden. Nie martw się, nie będzie ci przeszkadzał. Powinien być za tydzień.” Liam wyjaśnił. „Słuchaj, muszę lecieć. Bądź grzeczna i pogadamy za kilka dni!”
Liam zniknął, zanim zdążyłam zareagować, zostawiając mnie patrzącą na niebieski ekran z małą notatką, że Liam jest teraz offline. Westchnęłam ciężko, zamknęłam ekran laptopa i opadłam na łóżko, gdy ciemność mnie otoczyła. Mój żołądek już skręcał się z nerwów na myśl o jutrzejszej szkole, ale wiadomość od Liama tylko nasiliła lęk. Wiedział, że nie radzę sobie dobrze z obcymi, więc dlaczego pozwalał jednemu zamieszkać w naszym domu? Co, jeśli ten Aiden okaże się kompletnym wariatem lub okropnym człowiekiem?
Czułam, jak moja klatka piersiowa się zaciska, gdy myśli zaczęły kłębić się w mojej głowie, dołączając do tornada zmartwień i pytań, które już szalały w moim umyśle. Każda myśl dodawała presji na moją klatkę piersiową, jakby ktoś na niej siedział, ściskając moje płuca, aż myślałam, że przestanę oddychać.
Oddychaj, Ellie. Oddychaj…
Zmusiłam się do kilku uspokajających oddechów, próbując opanować burzę nerwów. Przyjaciel Liama nie będzie tu przez tydzień, a istnieje szansa, że zmieni zdanie. Jaki dorosły mężczyzna chciałby mieszkać z aspołeczną nastolatką?
Mała iskierka nadziei, że ten nieznajomy może zmienić zdanie, wystarczyła, aby trochę mnie uspokoić. Wiedziałam, że to głupie trzymać się nadziei, ale nie mogłam się powstrzymać. Już miałam wystarczająco dużo problemów ze szkołą, nie potrzebowałam jeszcze więcej kłopotów od jakiegoś byłego wojskowego.
Będzie dobrze. Pewnie się nie pojawi, a to tylko jeszcze jeden rok szkoły. Co najgorszego może się stać?
Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że się dowiem.
Ostatnie Rozdziały
#63 Rozdział sześćdziesiąty trzeci
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#62 Rozdział sześćdziesiąty drugi
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#61 Rozdział sześćdziesiąty jeden
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#60 Rozdział sześćdziesiąty
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#59 Rozdział pięćdziesiąty dziewiąty
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#58 Rozdział pięćdziesiąty ósmy
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#57 Rozdział pięćdziesiąty siódmy
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#56 Rozdział pięćdziesiąty szósty
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#55 Rozdział pięćdziesiąty piąty
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#54 Rozdział pięćdziesiąty czwarty
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025
Może Ci się spodobać 😍
Pułapka Asa
Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.
Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.
Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.
Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...
Pułapka Asa.
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem
„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.
„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”
Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.
Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.
Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.
Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.