L'Ultimo Spirito del Lupo

L'Ultimo Spirito del Lupo

Elena Norwood · Tamamlandı · 198.0k Kelime

279
Popüler
120k
Görüntülenme
5.1k
Eklendi
Paylaş:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Giriş

"IN ARRIVO! 10 lupi feriti e 3 licantropi!" Sophie, la mia migliore amica, la nostra alfa, urla nella mia testa.

"LICANTROPI?! Hai appena detto LICANTROPI?!"

"Sì, Vera! Stanno arrivando! Prepara la tua gente."

Non potevo credere che avessimo davvero dei licantropi stasera.

Mi era stato detto crescendo che i licantropi e i lupi erano nemici mortali.

Le voci dicevano anche che, per proteggere il loro sangue puro, i licantropi non potevano sposare i lupi da generazioni.

Ero ancora sorpresa, ma non potevo permettere alla mia mente di vagare oltre. Sono una dottoressa.

Un lupo mannaro gravemente ferito entra di corsa attraverso la porta del pronto soccorso, tenendo in braccio un lupo privo di sensi. Mi precipito verso di loro e le infermiere, già nei loro vestiti e tacchi, vengono in loro aiuto.


Che diavolo è successo?

Rivolgo tutta la mia attenzione al licantropo gravemente ferito e per un momento, è come se potessi sentire il suo battito cardiaco rallentare nel mio petto. Controllo i suoi parametri vitali mentre un'infermiera, riluttante, lo collega a tutte le macchine. Quando metto la mano sulla sua testa per sollevargli la palpebra e controllare la risposta delle pupille, sento un'elettricità scorrere sotto le mie dita. Che diavolo...?

Senza preavviso, i suoi occhi si spalancano, spaventandomi e facendo salire alle stelle i nostri battiti cardiaci. Mi guarda intensamente; non avrei mai pensato che quegli occhi appartenessero a un uomo che è a malapena vivo.

Sussurra qualcosa troppo piano perché io possa sentire. Mi avvicino e mentre sussurra di nuovo, il suo cuore si ferma e la mia testa gira.


Ha appena sussurrato... compagna?

Bölüm 1

-Vera-

Mi sono rigirata nel letto tutta la notte, sperando che proprio stanotte riuscissi a dormire decentemente. L'orologio sul mio comodino segna le 4 del mattino; è ora di alzarsi e ho appena chiuso occhio. Indosso i miei leggings, il reggiseno sportivo, una canotta larga, le scarpe da corsa e parto.

La foresta a quest'ora del giorno è mozzafiato; solo il tenue bagliore del giorno imminente illumina il mio cammino. Gli uccelli hanno iniziato a svegliarsi e a cantare, le creature notturne stanno tornando nelle loro tane, e la nebbia tra gli alberi rende tutto così vivo.

Mi fermo nel mio solito posto, sulla scogliera che abbraccia la nostra famosa cascata. È a circa 16 chilometri dalla casa del branco e ora viene visitata solo per cerimonie o celebrazioni speciali. È un peccato che la gente non venga ad ammirarla più spesso.

La Cascata di Giada prende il nome dal verde che la circonda. Uno strato sottile e vibrante di muschio, che non si trova altrove, copre la scogliera alta 18 metri da cui cade l'acqua; la profonda piscina alla sua base è di acqua cristallina che rivela tutto il terreno roccioso e verde sottostante. Sotto la giusta luce lunare, l'intera cascata sembra fatta di pura giada. La sua dolce caduta d'acqua rende questo il luogo perfetto per meditare.

Chiudendo gli occhi, inizio a fare stretching, respirare e liberare la mente, ma mentre sto per sedermi, sento tutto intorno a me fermarsi e un brivido mi corre lungo la schiena. I miei occhi scrutano freneticamente i dintorni, da albero ad albero, da pianta a pianta. La foresta sta cercando di dirmi che qualcosa non va e campanelli d'allarme suonano nella mia testa, la paura che mi sale lungo la schiena.

Beh, buongiorno anche a te - la interrompo prima che possa continuare.

Ho bisogno di esploratori alla Cascata di Giada.

Vera, cosa c'è che non va?

Non lo so ancora, ma -

Sì, lo so.

Non passano dieci minuti che circa venticinque esploratori si uniscono a me, sentendo la stessa tensione nell'aria che sento io quando si avvicinano. La nostra Alpha arriva poco dopo, accompagnata dal suo compagno in forma di lupo. Siamo tutti inquieti, ma nessuno più di me. Anche in forma umana, nessuno è più in sintonia con la foresta di me. La nostra Alpha parla per prima,

"Qualunque cosa sia, non sta colpendo solo Vera. Tutti, divisi in coppie, perlustrare la foresta partendo dal lato nord. Tenetemi informata."

Gli esploratori fanno come ordinato, correndo nella foresta con un ululato. La nostra Alpha si rivolge a me,

"Dovresti tornare con noi, Vera. Hai una giornata importante davanti a te."

"Se non ti dispiace, Alpha -" Lei grugnisce.

"Se non ti dispiace... Sofia... resterò qui ancora un po'. Forse posso aiutare."

Sofia, la nostra Alpha, è la figlia del precedente Alpha e la mia migliore amica. Ci conosciamo da quando eravamo piccole e sappiamo tutto l'una dell'altra, ma ora che lei è la nostra Alpha, questa conoscenza sembra un po' invadente. Non mi sembra nemmeno più appropriato chiamarla per nome. Mi lancia uno sguardo preoccupato,

"Per favore, stai attenta, sei una delle migliori guerriere che abbiamo, ma non puoi ancora trasformarti. Qualunque cosa ci sia là fuori, è abbastanza forte da farci sentire tutti inquieti."

Abbasso la testa a queste parole e lei sospira. Il fatto che non sia ancora riuscita a trasformarmi è una grande preoccupazione per me. Qualsiasi lupo decente può trasformarsi all'età di 12 anni. Io ho 23 anni e non riesco ancora a connettermi con il mio lupo; a volte mi chiedo se sono davvero un lupo mannaro.

Vedo Sofia cercare di salire sulla schiena di suo marito. Odia cavalcarlo in questo modo, ma nel suo stato di gravidanza avanzata, lui non le ha lasciato scelta. La aiuto a salire e lui si alza delicatamente, chinando la testa verso di me in un silenzioso 'grazie'. Sofia mi stringe la mano prima di lasciarla andare e partire con il suo compagno.

Una volta che sono fuori vista, mi tolgo le scarpe e mi accovaccio a terra, mettendo entrambe le mani nel terreno. Faccio un respiro profondo e inizio. La pelle d'oca mi sale su tutto il corpo mentre mi connetto con la foresta. Il vento ha ricominciato a soffiare, alleviando la pesantezza che c'era prima.

Libero la mente e mi concentro solo sui miei sensi; quanto è umida l'aria che respiro, come i miei capelli si muovono al capriccio del vento, come tutti i peli del mio corpo sono ritti.

5 minuti

15 minuti

30 minuti

Nonostante i miei sforzi, non percepisco nulla. Sembra che qualunque cosa fosse lì sia andata via insieme alla sensazione inquietante. Con un sospiro, prendo le scarpe in mano e inizio a camminare a piedi nudi attraverso la foresta, dirigendomi verso la casa del branco.

Quando mi avvicino al bordo della foresta con la casa del branco in vista, il vento inizia a soffiare sulla mia schiena e mi fermo. Non devo nemmeno girarmi per percepirlo. Alzo il viso per annusare l'aria ed è inconfondibile.

Odora di sangue. Tanto sangue.

Corro verso la casa del branco e poi nella mia stanza. L'odore di sangue era intenso, ma non c'era modo di capire chi fosse o da dove provenisse.

Dopo una doccia veloce e calda, mi cambio e indosso il mio camice, prendendo la borsa per la giornata. Scendo alla clinica del branco, saltando la colazione.

Entro nella clinica in allerta, come se qualcosa potesse accadere da un momento all'altro. Sto iniziando a sentirmi un po' paranoica.

"Ehi, Violet? Abbiamo qualche arrivo?"

Violet, la nostra capoinfermiera, mi lancia uno sguardo perplesso mentre ricontrolla le nostre schede. Notando che i suoi soliti riccioli scuri sono stati stirati e il mascara incornicia perfettamente i suoi occhi azzurri. È una donna eccezionalmente bella, con una pelle scura e luminosa, nonostante sia sulla quarantina.

"No, dottoressa, per ora abbiamo una giornata tranquilla davanti a noi."

Non posso fare a meno di dare un'occhiata veloce a tutto il pronto soccorso, solo per calmare i nervi. Questa inquietudine sembra inamovibile, è quasi come se avessi portato con me l'odore del sangue dalla foresta; lo sento ovunque.

Forse sono solo nervosa perché oggi è un giorno importante, un giorno che cambia la vita, per me. Oggi è la festa di pensionamento del dottor Owen, il che significa che oggi divento il Medico Capo della clinica.

Il nostro branco ha la popolazione di lupi più grande di tutti i branchi principali del paese, il che è comprensibile considerando che sorvegliamo il confine sud con il territorio dei licantropi. I lupi mannari e i licantropi hanno firmato un trattato di pace oltre quarant'anni fa, proposto dal loro re licantropo dell'epoca. Prima di allora, entrambe le specie erano costantemente in guerra; per il territorio, per i compagni, per le risorse alimentari, per... divertimento? I licantropi sono creature notoriamente combattive, anche tra di loro.

La clinica supervisiona tutta la popolazione di lupi del nostro branco, e come Medico Capo, dovrò supervisionare tutte le attività della clinica, anche quelle amministrative. Francamente, mi sento gravemente impreparata a gestire tali responsabilità; non dormo più di quattro ore a notte solo per lo stress preoccupante.

Procedo con i miei soliti giri per il resto della mattinata, tutto in preparazione per la festa. Il dottor Owens è una delle persone più importanti della mia vita e abbiamo lavorato duramente per rendere questo giorno molto speciale per lui. Mi ha preso come apprendista quando nessuno vedeva alcun potenziale in me.

Avevo solo 12 anni ma stavo già imparando tutte le basi della chirurgia; nonostante la mia giovane età, avevo lo stomaco per farlo. Mi sono diplomata presto al liceo e sono riuscita a entrare direttamente alla facoltà di medicina, dove mi sono laureata come prima della mia classe. Eppure, qui ero ad affrontare questa nuova sfida, sentendomi ansiosa da morire.

Sono passate le cinque e tutto è stato piuttosto tranquillo. Sono pronta a passare i miei pazienti al turno successivo, ansiosa di finire e superare la festa di addio. Penso di collegarmi mentalmente con Sofia, ma mi anticipa,

ARRIVANO! Urla nella mia testa.

Prima che possa chiederle qualcosa, sento il trambusto fuori. Un lupo mannaro gravemente ferito entra di corsa attraverso la porta del pronto soccorso, tenendo un lupo privo di sensi. Mi precipito verso di loro e le infermiere, che erano già nei loro vestiti e tacchi, vengono in loro aiuto. Mettiamo il lupo privo di sensi su un letto d'ospedale e lui si trasforma nella sua forma umana. L'altro lupo crolla e lo aiutiamo su un altro letto. Il dottor Owens è uscito dal suo ufficio al suono del trambusto.

"Vera, prendi Eric. Violet, prepara il defibrillatore. Erica e Sam, preparate una sala operatoria." L'urgenza nella sua voce è inconfondibile.

Inizio a controllare i parametri vitali di Eric. Non era uno degli esploratori oggi? In effetti, non erano entrambi in perlustrazione? Sembra avere una commozione cerebrale e tutto il suo corpo trema per lo shock. Dobbiamo controllare per eventuali emorragie interne.

La sensazione di terrore che mi portavo dietro tutto il giorno torna con forza quando Sofia mi collega mentalmente di nuovo,

Vera, avremo bisogno di tutte le mani disponibili. Prepara il tuo personale. Dieci lupi feriti in totale, tre licantropi.

Licantropi?! Hai appena detto licantropi?!

Tra gli otto lupi che arrivano con ferite da lievi a gravi nei successivi cinque minuti, sento immediatamente l'odore dei tre licantropi, due dei quali portano un compagno privo di sensi; è chiaro che è a malapena in vita.

Li indirizzo verso un letto e dopo averlo posizionato bruscamente su di esso, entrambi crollano accanto a lui per l'esaurimento. Instruisco gli altri medici e infermieri a prendersi cura dei lupi, dando la priorità a quelli che sembrano perdere conoscenza, ma sono visibilmente diffidenti nei confronti dei licantropi. Fortunatamente, la maggior parte dei lupi sembra avere ferite lievi, notoriamente graffi. Che diavolo è successo?

Rivolgo tutta la mia attenzione al licantropo gravemente ferito e per un momento, è come se potessi sentire il suo battito cardiaco rallentare nel mio stesso petto. Controllo i suoi parametri vitali mentre un'infermiera, riluttante, lo collega a tutte le macchine. Mentre metto la mano sulla sua testa per sollevare la palpebra e controllare la risposta delle pupille, sento un'elettricità scorrere sotto le mie dita. Che diavolo...?

Senza preavviso, i suoi occhi si spalancano spaventandomi e mandando entrambi i nostri battiti cardiaci alle stelle. Mi guarda intensamente; non avrei mai pensato che quegli occhi appartenessero a un uomo che è a malapena vivo.

Sussurra qualcosa troppo piano perché io possa sentire. Mi avvicino e mentre sussurra di nuovo; il suo cuore si ferma e la mia testa gira.

Ha appena sussurrato... compagna?

Nota dell'autore: Grazie mille per aver letto :) Questa è la mia prima storia seria. Sentitevi liberi di commentare i vostri pensieri. Questa avventura è appena iniziata!

Son Bölümler

Beğenebilirsiniz 😍

İhanete Uğradıktan Sonra Milyarderler Tarafından Şımartıldı

İhanete Uğradıktan Sonra Milyarderler Tarafından Şımartıldı

351.2k Görüntülenme · Güncelleniyor · FancyZ
Emily dört yıldır evliydi ama çocuğu olmamıştı. Hastanede konulan teşhis hayatını cehenneme çevirdi. Çocuk sahibi olamamak mı? Ama kocası bu dört yıl boyunca nadiren evdeydi, nasıl hamile kalabilirdi ki?
Emily ve milyarder kocası bir sözleşmeli evlilik içindeydiler; Emily, çaba göstererek onun sevgisini kazanmayı ummuştu. Ancak, kocası hamile bir kadınla ortaya çıktığında, umutsuzluğa kapıldı. Evden atıldıktan sonra, evsiz kalan Emily'yi gizemli bir milyarder yanına aldı. Kimdi bu adam? Emily'yi nasıl tanıyordu? Daha da önemlisi, Emily hamileydi.
Milyarder'in Eski Karısının Gizli Hamileliği

Milyarder'in Eski Karısının Gizli Hamileliği

268.8k Görüntülenme · Tamamlandı · T.S
Herkes hamile olduğumu biliyordu—kocam Sean hariç.
Hamilelik test sonuçlarımı aldığım gün, Sean boşanmak istediğini söyledi.
"Boşanalım. Christina geri döndü."
"Sana kızgın olduğunu biliyorum," diye mırıldandı. "Bunu telafi etmeme izin ver."
Ellerini belime yerleştirdi, sıcak ve kararlı, omurgamın kıvrımından aşağı kayarak kalçamı kavradı.
Göğsüne ittim, yarım yamalak, kararlılığım onun beni yatağa geri itmesiyle çözüldü.
"Sen bir pisliksin," diye nefes aldım, onun yaklaştığını, ucunun girişime dokunduğunu hissederken.
Sonra telefon çaldı—keskin ve ısrarcı—bizi sisli ortamdan çıkardı.
Arayan Christina'ydı.
Bu yüzden ortadan kayboldum, kocamın asla keşfetmemesini umduğum bir sır taşıyarak.
Sonsuza Kadar Onun: Alfa'nın Sahipliği

Sonsuza Kadar Onun: Alfa'nın Sahipliği

181.8k Görüntülenme · Güncelleniyor · lehamyfull
Zvonimir Ashcott, imparatorluğun en güçlü Alfa kurtadamı, Rishima Watson adında bir Omega dişiyle ilk görüşte, onun nefes kesici güzelliği nedeniyle aşık oldu. Düğünlerinde, Zvonimir Tanrı'ya Rishima'yı sonsuza dek seveceğine yemin etti. Ancak, sadece üç yıl sonra, kalpsizce onu terk edip başka bir kadınla evlendi.

Zvonimir dedi ki, "Rishima, benim çocuklarımı doğuramazsın, bu yüzden karım olmaya layık değilsin."

Zvonimir dedi ki, "Rishima, hala bedenini arzuluyorum; sevgilim ol."

Zvonimir dedi ki, "Rishima, seni bırakmak istemiyorum. Yeniden evlenebilir miyiz?"

Zvonimir dedi ki, "Rishima, seni seviyorum, sensiz yaşayamam."

Rishima soğuk bir şekilde cevap verdi, "Defol!"


Zvonimir, Rishima ile evlenme arzusunu duyurduğunda, tüm Kurt İmparatorluğu'ndaki insanlar karşı çıktı. Omega bir dişi olan Rishima'nın, güçlü bir Alfa olan Zvonimir'in karısı olmaya layık olmadığını düşünüyorlardı. Yine de, Zvonimir Rishima ile evlenmekte kararlıydı ve onu dünyanın en mutlu kadını olduğuna inandırdı. Ancak, Zvonimir'i kurtarırken rahmi zarar gören Rishima'nın, sınıf ayrımıyla dolu evliliği hakkındaki hayalleri yerle bir oldu.

Zvonimir, Rishima'yı daha güçlü üreme yeteneğine sahip bir kadınla evlenmek için kalpsizce terk etti, onun zaten çocuklarını taşıdığından habersizdi...
Dokunulmaz

Dokunulmaz

158.5k Görüntülenme · Tamamlandı · Marii Solaria
"Hayır! Öyle değil!" diye yalvardım, gözyaşları yüzümden süzülüyordu. "Bunu istemiyorum! Bana inanmalısın, lütfen!"

Büyük eli boğazımı şiddetle kavradı ve beni yerden kolayca kaldırdı. Parmakları her sıkışta titriyordu, hayatım için hayati olan hava yollarını daraltıyordu.

Öksürdüm; boğuldum, öfkesi gözeneklerimden içeri sızarak beni içten içe yakıyordu. Neron'un bana duyduğu nefret çok güçlüydü ve bu durumdan sağ çıkamayacağımı biliyordum.

"Bir katile inanacakmışım gibi!" Neron'un sesi kulaklarımda çınlıyordu.

"Ben, Neron Malachi Prince, Zircon Ayı Sürüsü'nün Alfa'sı olarak, seni, Halima Zira Lane, eşim ve Luna'm olarak reddediyorum." Beni bir çöp parçası gibi yere fırlattı, nefes almak için çırpınıyordum. Sonra yerden bir şey aldı, beni çevirdi ve beni kesti.

Sürümün işaretinin üzerinden kesti. Bir bıçakla.

"Ve ben, seni ölüme mahkum ediyorum."


Kendi sürüsünde dışlanan genç bir kurt kadının uluması, onu acı çekmeye mahkum eden kurtların ezici ağırlığı ve iradesiyle susturuluyor. Halima, Zircon Ayı sürüsünde cinayetle haksız yere suçlandıktan sonra, hayatı kölelik, zulüm ve istismar içinde kül oluyor. Ancak bir kurdun gerçek gücünü içinde bulduktan sonra, geçmişinin dehşetinden kaçıp ileriye doğru adım atma umuduna sahip olabilir...

Yıllar süren mücadele ve iyileşmenin ardından, hayatta kalan Halima, bir zamanlar ölümünü işaretleyen eski sürüsüyle bir kez daha karşı karşıya kalır. Garnet Ayı sürüsünde bulduğu ailesiyle, bir zamanlar onu esir tutanlar arasında bir ittifak arayışı başlar. Zehrin olduğu yerde barışın büyümesi fikri, artık Kiya olarak bilinen kadın için pek umut verici değildir. Artan kin gürültüsü onu boğmaya başladığında, Kiya kendini tek bir seçimle karşı karşıya bulur. İyileşmeyen yaralarının gerçekten iyileşmesi için, geçmişiyle yüzleşmek zorundadır, yoksa Kiya'yı Halima'yı yuttuğu gibi yutacaktır. Büyüyen gölgelerde, affetmeye giden bir yol gelip gitmektedir. Sonuçta, dolunayın gücünü inkar etmek mümkün değildir - ve Kiya için belki de karanlığın çağrısı da aynı derecede amansız olabilir...

Bu kitap yetişkin okuyucular için uygundur, çünkü konu intihar düşünceleri veya eylemleri, istismar ve travma gibi hassas konuları içermektedir ve şiddetli tepkilere neden olabilir. Lütfen dikkatli olun.

Moonlight Avatar Serisi'nin 1. Kitabı
Unutulmuşların Öfkesi

Unutulmuşların Öfkesi

197.4k Görüntülenme · Güncelleniyor · Katherine Petrova
Bir alfa tarafından reddedildikten ve hayatının en kötü gününü yaşadıktan sonra, Savannah kaçıyor ve kızışma dönemine girmek üzere. Kız kardeşini korumak için, bu acılı dönemi bir eş olmadan atlatabileceği güvenli bir yer arayışında kendini uzaklaştırıyor.

Duyguların fırtınası içinde, adımları onu güçlü bir alfa olan Fenrir'in yönettiği yasak bir bölgeye götürüyor.

Fenrir, kızışma dönemindeki omega ile karşılaşana kadar kontrolünü hiç kaybetmemişti, topraklarında kaybolmuştu.

Kurtları devreye giriyor ve düşünülemez olan gerçekleşiyor: bir çiftleşme bağı.

Neden böyle olduğunu anlamadan, Fenrir öfkeleniyor ve hayatları geri dönülmez bir şekilde iç içe geçtiği için kurdu evinde hapsediyor. Adam ve kadın birbirlerinden nefret ederken ve birbirlerinin varlığına tahammül edemezken, içlerindeki canavarlar eşlerine takıntılı ve onların yokluğuna katlanmayı reddediyor.
MAFYA'NIN ESİR MELEĞİ

MAFYA'NIN ESİR MELEĞİ

204.8k Görüntülenme · Tamamlandı · Queenies
"L... lütfen, bunu yapma," bu sözleri söylemek için cesaretimi topladım. Sesim yalvarıyordu ve gözlerim ona ulaşmak için çaresizdi. "Daha fazla bekleyemem. Seni ne kadar çok istediğimi bilmiyorsun, hatta gözyaşların bile beni tahrik ediyor." Yüzü bana daha da yaklaştı. Sıcak nefesini yüzümde hissedebiliyordum, sözleri vücudumda ürperti yarattı.

☆☆☆

Tehlikeli bir esirci, genç bir kıza gözünü diktiğinde ve onu elde etmesi gerektiğini bildiğinde, bu onu zorla almak anlamına gelse bile...
Alfa İçin Kazara Taşıyıcı

Alfa İçin Kazara Taşıyıcı

132.2k Görüntülenme · Tamamlandı · Caroline Above Story
Yıllarca kısırlıkla mücadele ettikten ve sevgilisi tarafından ihanete uğradıktan sonra, Ella sonunda kendi başına bir bebek sahibi olmaya karar verir. Ancak, her şey ters gider ve korkutucu milyarder Dominic Sinclair'in spermiyle döllenir. Karışıklık ortaya çıktığında, Ella'nın hayatı bir anda alt üst olur - özellikle de Sinclair sadece herhangi bir milyarder değil, aynı zamanda Alfa Kralı olmak için kampanya yürüten bir kurt adamdır! Sinclair, yavrusunu herhangi birine bırakmaya niyetli değildir, Ella onu çocuğunun hayatında kalmasına ikna edebilir mi? Ve neden sürekli ona sanki bir sonraki yemeğiymiş gibi bakıyor? Bir insanla ilgileniyor olamaz, değil mi?
ONUN REDDEDİLMİŞ İKİNCİ ŞANS EŞİ

ONUN REDDEDİLMİŞ İKİNCİ ŞANS EŞİ

128.8k Görüntülenme · Tamamlandı · judels.lalita
"Hayır! Olamaz!" İçimden bir hışımla söyledim. "Buraya gelmeye cesaret edemez!"
"Ne oluyor, Zara!" Levi bana çarptı ve arkamdan homurdandı.
"Özür dilerim," gözlerim fal taşı gibi açılmış halde mırıldandım.
"Bu o mu?" Levi zihin bağlantısıyla sordu ve başımı salladım.
"Zara," babam seslendi. "Alpha Noah ile tanışık olduğunu anlıyorum."
Yavaşça başımı salladım.
"Harika," dedi babam. "Alpha Noah, senin onun kader arkadaşı olduğunu da söyledi."
Başımı tekrar salladım.
"Mükemmel, Alpha Noah seninle evlenmek istiyor."
"Öyle mi?" Sesimi buldum.
Babam ve Alpha Noah başlarını salladılar.
"İlginç," dedim. "Alpha Noah'ın beni bir yıldan fazla bir süre önce reddettiğini de söyledi mi?"
Babamın gülümsemesi soldu, Alpha Noah'ın yüzü kül gibi oldu.
Alpha Noah gerçekten babamın emrine körü körüne itaat edeceğimi mi sanıyordu?


Zara, kıtanın en güçlü sürülerinden birinden gelen gümüş bir kurttur.
Onu reddettikten bir yıl sonra, kader arkadaşı kapısına gelip onu geri almak istediğini söyler.
Zara onun teklifini reddeder ve o da arkasından babasına gidip evlenme izni ister. Yaşlı Alpha bu düzenlemeyi kabul eder.
Zara mutsuzdur ve işleri kendi başına halletmeye karar verir. Babasına, seçtiği eşinin Beta'sı ve en iyi arkadaşı Levi olduğunu söyler—ancak Levi'nin bir sırrı vardır.
Zara'nın ikinci şans kader eşi, Zara ve Levi'nin çiftleşme törenine katıldığında ne olacak?
Töreni durdurup onu kendi eşi olarak mı alacak?
İki kırık kalbin birbirini bulması ve yalanlar ve kehanetler ağına çekilmesi hakkında bir hikaye.
Zara hak ettiği mutluluğu bulabilecek mi?
Ay Tarafından Seçilmiş

Ay Tarafından Seçilmiş

380k Görüntülenme · Güncelleniyor · izabella W
"Yoldaş!" Gözlerim kocaman açıldı ve hızla doğrulup açıkça kral olan adama baktım. Gözleri benimkilerle kilitlenmişti ve hızla ilerlemeye başladı. Ah harika. Bu yüzden tanıdık geliyordu, sadece bir ya da iki saat önce çarpıştığım aynı adamdı. Bana yoldaşım olduğumu iddia eden...

Ah... LANET OLSUN!


Distopik bir gelecekte, bildiğimiz dünyanın sonunun 5. yıl dönümü. Kendilerine lycanthrope diyen doğaüstü yaratıklar dünyayı ele geçirdi ve hiçbir şey eskisi gibi olmadı.

Her kasaba iki bölgeye ayrılmış durumda: insan bölgesi ve kurt bölgesi. İnsanlar artık azınlık olarak muamele görüyor, lycan'lara ise en yüksek saygı gösterilmek zorunda. Onlara boyun eğmemenin sonucu acımasız halka açık cezalar oluyor. 17 yaşındaki Dylan için bu yeni dünyada yaşamak zor. Kurtlar dünyayı ele geçirdiğinde 12 yaşındaydı ve hem halka açık cezaları izledi hem de bizzat yaşadı.

Kurtlar yeni dünyada baskın hale geldi ve eğer birinin yoldaşı olarak bulunursanız, Dylan için bu ölümden daha kötü bir kader. Peki ya bir lycan'ın yoldaşı olduğunu ve o lycan'ın en ünlü ve en acımasız olanı olduğunu öğrendiğinde ne olur?

Dylan'ın zorlu yolculuğunu, hayatla, aşkla ve kayıpla mücadelesini takip edin.

Tipik kurt hikayesine yeni bir bakış açısı. Umarım beğenirsiniz.

Uyarı, olgun içerik.
Güçlü istismar sahneleri.
Kendine zarar verme sahneleri.
Tecavüz sahneleri.
Cinsel içerikli sahneler.
KENDİ RİSKİNİZE OKUYUN.
Zincirlenmiş (Lords Serisi)

Zincirlenmiş (Lords Serisi)

137.9k Görüntülenme · Güncelleniyor · Amy T
Yaşadığım dünya, fark ettiğimden daha tehlikeli, iki gizli örgüt tarafından yönetiliyor—Dükler ve Lordlar. Kendimi bu örgütlerle iç içe buldum, ama babamın, Veross Şehri'nin bir Dükü olarak, evlenmemi ısrarla istediği hain adam kadar tehlikeli değiller. Pençelerini bana geçirmeden önce kaçtım. Eski en iyi arkadaşım Alekos'tan yardım istemek zorunda kaldım. Alekos kabul etti, ama bir şartı vardı. Sadece onun kadını değil, aynı zamanda iki arkadaşının da kadını olmalıydım. Başka seçeneğim var mıydı? Teklifini kabul ettim.

Alekos, Reyes ve Stefan'ın kurtuluşum olacağını düşündüm, ama kısa sürede bana diğer Lordlar gibi olduklarını gösterdiler—acımasız, zalim ve kalpsiz.

Babam bir konuda haklıydı—Lordlar dokundukları her şeyi yok eder. Bu şeytanlardan kurtulabilir miyim? Özgürlüğüm buna bağlı.

Alekos, Reyes ve Stefan'ın bana yaşattığı her şeye katlanmalıyım, ta ki bu vahşi şehirden kaçana kadar.

Ancak o zaman gerçekten özgür olacağım. Ya da olacak mıyım?

Lordlar Serisi:
Kitap 1 - Zincirlenmiş
Kitap 2 - Satın Alınmış
Kitap 3 - Kapana Kısılmış
Kitap 4 - Özgürleşmiş
Beni Geri Kazanamazsın

Beni Geri Kazanamazsın

84.7k Görüntülenme · Güncelleniyor · Sarah
Aurelia Semona ve Nathaniel Heilbronn üç yıldır gizlice evliydiler. Bir gün, Nathaniel ona bir boşanma anlaşması fırlattı ve ilk aşkının geri döndüğünü, onunla evlenmek istediğini söyledi. Aurelia, kalbi kırık bir şekilde anlaşmayı imzaladı.
Nathaniel'in ilk aşkıyla evlendiği gün, Aurelia bir trafik kazası geçirdi ve karnındaki ikizlerin kalp atışları durdu.
O andan itibaren, tüm iletişim bilgilerini değiştirdi ve tamamen Nathaniel'in dünyasından çıktı.
Daha sonra, Nathaniel yeni eşini terk etti ve Aurelia adında bir kadını aramak için dünyayı dolaştı.
Tekrar bir araya geldikleri gün, Nathaniel onu arabasında köşeye sıkıştırdı ve yalvardı, "Aurelia, lütfen bana bir şans daha ver!"

(Benim üç gün üç gece elimden bırakamadığım, son derece sürükleyici ve mutlaka okunması gereken bir kitap önerim var. Kitabın adı "Kolay Boşanma, Zor Yeniden Evlilik". Arama çubuğunda aratarak bulabilirsiniz.)
Kurt ve Peri

Kurt ve Peri

122.4k Görüntülenme · Tamamlandı · Dorita Okhiria
Lucia'nın kaderi, hayatını Kaden ile geçirmekti; herkes bunu bir gerçek olarak biliyordu. Ancak, çiftleşme ritüeli gününde, Kaden, kaderinde yazılı olan eşini değil, başka bir kadını Luna olarak seçti.

Reddedilmiş ve aşağılanmış hisseden Lucia, gitmeye karar verdi. Tek sorun, onu istememesine rağmen, Kaden'in onu bırakmayı reddetmesiydi. Onun yürüyüp gitmesini izlemektense ölmeyi tercih edeceğini iddia ediyordu.

Hayatına giren gizemli bir adam, Lucia'nın ikinci şans eşi oldu. Peki, bu adam Kaden'in mantıksız davranışlarından onu koruyacak kadar güçlü mü? Gerçekten daha iyi bir seçenek mi? Lucia yeni evinde kabul görecek mi?