

Mother of the Moon
Kay Pearson · Güncelleniyor · 179.1k Kelime
Giriş
Part 2 to The Moon's Descendant.
Zelena survived the hunter attack, but a lot has changed. Secrets are being kept and lies are being told. Someone close has betrayed them, finding out who is becoming a mission of its own. As Zelena struggles to become accustom to her new status, she finds her life has changed in more ways than one.
A new face arrives, a face no-one was thought possible. Lunaya brings with her more questions and impossibilities than anyone knows how to handle. Can she rectify her past and makeup for all she has lost, or is it too late?
As Zelena grows more powerful, one Were seeking to use her to realize his own dreams and desires, brings new threats. The mysterious stranger forces an unexpected choice into Zelena's hands.
Zelena battles against her own instincts, the voices in her head and the whispers in the wind, as she fights to hold onto who she thought she was. The more secrets that are uncovered, the more danger that unravels.
His anger was palpable, it prickled seductively across my skin. I could feel my claws push through the tips of my fingers. My gums ached with the need for my canines to extend. I rolled my head back and the heat of his fury crawled up the back of my neck. My eyes narrowed and heaviness filled my heart. I flexed the fingers of my outstretched hand, squeezing Gunner tighter. He roared thrashed fruitlessly under the grip of my power. The feeling of rage felt good under my skin. A darkness clouded my vision and I welcomed it. It was seductive, pulling me deeper under its spell. I could feel a tightness in my chest and my heartbeat accelerated. The feeling was intoxicating.
Bölüm 1
Lunaya.
The sound of a wailing child filled the air around me, piercing the inner most corners of my ears. I couldn’t move, it was like my body was concreted to the ground. Everything hurt. The intense pain burned through my veins, paralysing me. I lay helpless on the ground, dying slowly. My eyes gazing, unblinking, at the retreating legs before me. I watched on powerlessly, until they were gone from my sight, vanishing between the snow-covered trees. Helplessness consumed me and I couldn’t fight it any longer. The faint cries slipped away, until only the sound of the wind was left. My heavy eyelids slowly blinked closed and the darkness fell over me.
I flew upright, panting heavily, I clutched my chest and looked around the dark space. My eyes slowly adjusted and the realisation gradually came back to me, it was just a dream. My tired eyes scanned around the dimly lit cave, the fire just barely alive with a few slow burning embers. Alyse was still asleep in her sleeping bag, curled up into a ball, close to the fire. The entrance of the cave was dark with only the pale glow of the moon light shining on the ground. I begrudgingly got up out of my sleeping bag and traipsed over to the opening of the cave. I looked out over the trees in front of me, scanning for any signs of life or danger. The ground was splattered with patches of white snow. We will need to find proper shelter soon or we will freeze to death in this cave. I shivered as an icy wind brushed against my cheeks, the weather is turning fast. I tiptoed back to the fire and placed two more logs over the embers. Stoking the fire with a stick, the flames started to engulf the new wood and my cold skin welcomed the heat.
I lay back down, tucking myself into my worn-out sleeping bag and rested my head on my arm. I stared blankly at the flames licking at the logs, as my mind begun to replay the dream again. Red stained snow covered the ground, littered with the bodies of my pack. The air was filled with the stench of blood and gun powder. The dying howl of my Alpha ripped into my already aching heart. Dead, all of them. My entire pack, slaughtered. And it was all my fault. A tear escaped my eye and I winced as I could again feel the pain that day had brought me. There was only one thing that the Goddess entrusted me with, and I failed the task. I failed her, I failed myself. Above all, I failed that sweet little girl. I wanted so much to die along with my pack, it was the least that I deserved. I would have gotten my wish if it weren’t for Alyse.
Ahh, Alyse, my only companion. We've been together now for near on seventeen years. I still don’t know if she saved me from death, or, subjected me to a lifetime of guilt and suffering at the hands of the never-ending replay of my torturous memories. Either way, I am still thankful to have her. She found my broken and bloodied body in the aftermath of the massacre and for some reason took pity on me, nursing me back to health. She says that if it weren’t for the snow slowing my heart, I would have bled to death before she found me. I still don’t know what compelled her to save my life, she may never tell me. I felt my body start to drift back off to sleep and I prayed to the Goddess to spare me the pain from my nightmares.
“Lunaya, wake up”.
I felt my body being rocked back and forth, shaking me awake.
“Come on, you need to get up now”.
I forced opened my eyes and found Alyse’s green eyes looking down at me. Her chocolate brown hair was tied in a messy bun on top of her head. Her skin was spotted with dirt and grime, and she had a smudge of ash from the fire across her cheek. Living the way we do, we go for long periods of time without luxuries like showers and mirrors. We have become accustomed to it over the years and have learned ways to live on the bare necessities.
I grumbled and pushed her hands off me, sitting up and rubbing my tired eyes.
“You couldn’t give me five more minutes?” I moaned.
“The sun has already been up for a while, you never sleep this late” she snapped back, she paused and looked over my face.
“Are you okay?” she asked her voice softening slightly.
“Yeh, just another sleepless night” I said stretching my arms out above my head.
“More nightmares?”
“Yep”
“The same one?”
“As always”
“Hmm” she hummed as she watched me crawl out of my sleeping bag and begin to roll it up.
“They’ve been coming more and more often these past few months” she said softly.
“Yeh, I know”
“Is there something bothering you?”
“Nothing new, come on we have to get moving” I said brushing of her question, I don’t want to talk about it. Simple as that. Alyse already covered up the fire and had her small, tattered backpack packed and ready to go. She turned her head over her shoulder slowly and huffed heavily.
“We don’t have to leave just yet you know, we still have a few more days until the snow settles” she said sheepishly, looking over at me. I groaned internally. we have already had this argument a bunch of times. I puffed out a frustrated breath,
“I’ve already told you, I don’t want to wait until the snow sticks. We have to find the Luna Eclipse pack before we freeze to death” I grumbled.
“Ugh whatever, how do you even know they’re out here” she groaned standing up and flinging her bag over her shoulder.
It’s true, I have only ever heard stories of Luna Eclipse, the only all-female pack in the entire world. But the legends have been told for generations. The stories of their triumphs over their enemies and their great battles and victories, they are known worldwide. Because of their female only law, they were seen as weak by many other packs. But those of them that tried to attack Luna Eclipse were wiped out. They may be all she-wolves, but they are highly skilled and trained warriors and could stand up against any male warrior. Throughout the centuries the stories of Luna Eclipse became just that, stories. Many forgot about them and they began to believe them to be nothing more than a myth, a scary story to tell your pups at night. But I knew better, as did my ancestors.
“Will you just trust me. Have I ever led you astray?” I huffed, placing my hands on my hips and glaring at her with a raised eyebrow.
“Weeellll...” she dragged out the word with a teasing tone. I threw my rolled up sleeping bag at her head and she caught it with a giggle.
“I trust you” she chuckled, tossing it back to me.
The weather turned in a blink of an eye, catching us unprepared in the middle of a snowstorm. We definitely picked a bad time of year to go hiking in the Southern Alps of New Zealand. It’s the middle of winter here and this part of the mountain takes a beating. I knew we wouldn’t cross paths with anybody, the tourist trails don’t go up this mountain. And besides, the storm would cover over any of our tracks anyway.
We huddled together and continued to stomp through the freezing snow. The storm has been raging for maybe an hour now, the snow was already knee deep and getting deeper the further we went up the mountain. My boots were soaked through, and I could feel the icy moisture in my socks. I hope we find them soon or else my toes may fall off. The wind howled past my ears, biting at my cheeks. The sound of Alyse’s teeth chattering together was almost louder than the wind.
“How f-f-far did you s-s-say" she stuttered,
“It should be here” I told her, squinting into the distance. I looked around at the trees poking out of the snow, searching for the marker. I forced my eyes to open in the cutting wind and tried hard to focus. I followed the old directions perfectly. We are near the top of the mountain, on the southern side. It has to be here. I zoned in on a peculiarly shaped tree ahead of us. After a few quick blinks I could see clearer. That's not a tree. That’s it, the stone marker, we’ve made it.
“There it...” I was cut off by the unmistakable sound a wolfs howl. I turned towards the sound but couldn’t see the source through the blizzard. Another howl came from behind us and then another and another, until we were surrounded. I saw movement come from behind the large stone, capturing my attention, a white wolf slowly came into view as it stalked towards us. The wolf bared its teeth and growled, closing the distance between us.
Son Bölümler
#117 Bonus - Twin Moon - Chapter 3
Son Güncelleme: 1/7/2025#116 Bonus - Twin Moon - Chapter 2
Son Güncelleme: 1/7/2025#115 Bonus - Twin Moon - Chapter 1
Son Güncelleme: 1/7/2025#114 Epilogue Part 2
Son Güncelleme: 1/7/2025#113 Epilogue Part 1
Son Güncelleme: 1/7/2025#112 Chapter 112 - The End
Son Güncelleme: 1/7/2025#111 Chapter 111 - Conversations
Son Güncelleme: 1/7/2025#110 Chapter 110 - Late Night Snack
Son Güncelleme: 1/7/2025#109 Chapter 109 - The Aftermath
Son Güncelleme: 1/7/2025#108 Chapter 108 - What Happened
Son Güncelleme: 1/7/2025
Beğenebilirsiniz 😍
Kader Oyunu
Finlay onu bulduğunda, insanların arasında yaşıyor. İnkar eden inatçı kurda aşık oluyor. Belki onun eşi değil, ama onu sürüsünün bir parçası olarak istiyor, gizli kurt olsa da.
Amie hayatına giren Alpha'ya direnemez ve sürü hayatına geri döner. Sadece uzun zamandır olduğundan daha mutlu olmakla kalmaz, kurdu sonunda ona gelir. Finlay onun eşi değil, ama en iyi arkadaşı olur. Sürüdeki diğer üst düzey kurtlarla birlikte en iyi ve en güçlü sürüyü oluşturmak için çalışırlar.
Sürü oyunları zamanı geldiğinde, önümüzdeki on yıl için sürülerin sıralamasını belirleyen etkinlikte, Amie eski sürüsüyle yüzleşmek zorunda kalır. Onu reddeden adamı on yıl sonra ilk kez gördüğünde, bildiğini sandığı her şey alt üst olur. Amie ve Finlay yeni gerçekliğe uyum sağlamalı ve sürüleri için bir yol bulmalıdır. Ama bu beklenmedik olay onları ayıracak mı?
Lycan Prensinin Yavrusu
"Yakında bana yalvaracaksın. Ve o zaman geldiğinde—seni istediğim gibi kullanacağım ve sonra seni reddedeceğim."
—
Violet Hastings, Starlight Shifters Akademisi'nde birinci sınıfa başladığında, sadece iki şey istiyordu—annesi'nin mirasını onurlandırarak sürüsü için yetenekli bir şifacı olmak ve akademiyi kimsenin tuhaf göz rahatsızlığı nedeniyle ona ucube demeden bitirmek.
Ancak işler dramatik bir şekilde değişir, Kylan'ın, Lycan tahtının kibirli varisi ve tanıştıkları andan itibaren hayatını cehenneme çeviren kişinin, onun ruh eşi olduğunu keşfettiğinde.
Soğuk kişiliği ve zalim yollarıyla tanınan Kylan, bu durumdan hiç memnun değildir. Violet'i ruh eşi olarak kabul etmeyi reddeder, ama onu reddetmek de istemez. Bunun yerine, onu küçük köpeği olarak görür ve hayatını daha da zorlaştırmaya kararlıdır.
Kylan'ın eziyetleriyle başa çıkmak yetmezmiş gibi, Violet geçmişi hakkında her şeyi değiştiren sırları keşfetmeye başlar. Gerçekten nereden gelmektedir? Gözlerinin ardındaki sır nedir? Ve tüm hayatı bir yalan mıydı?
Alfa Kralının İnsan Eşi
"Dokuz yıldır seni bekliyorum. Bu, içimdeki bu boşluğu hissettiğim neredeyse on yıl demek. Bir yanım senin var olup olmadığını ya da çoktan ölüp ölmediğini merak etmeye başladı. Ve sonra seni buldum, tam da kendi evimde."
Ellerinden birini yanağıma dokundurup okşadı ve her yerde ürpertiler oluştu.
"Sensiz yeterince zaman geçirdim ve artık hiçbir şeyin bizi ayırmasına izin vermeyeceğim. Ne diğer kurtlar, ne son yirmi yıldır kendini zor toparlayan sarhoş babam, ne de senin ailen - ve hatta sen bile."
Clark Bellevue, hayatı boyunca kurt sürüsündeki tek insan olarak yaşadı - kelimenin tam anlamıyla. On sekiz yıl önce, Clark, dünyanın en güçlü Alfa'larından biri ile bir insan kadının kısa bir ilişkisi sonucu kazara dünyaya geldi. Babası ve kurt adam yarı kardeşleriyle yaşamasına rağmen, Clark hiçbir zaman kurt adam dünyasına gerçekten ait hissetmedi. Ancak Clark, kurt adam dünyasını sonsuza dek geride bırakmayı planladığı sırada, hayatı, kaderi ve eşi olan bir sonraki Alfa Kralı Griffin Bardot tarafından alt üst edilir. Griffin, eşini bulma şansını yıllardır bekliyordu ve onu kolay kolay bırakmaya niyeti yok. Clark kaderinden ya da eşinden ne kadar kaçmaya çalışırsa çalışsın - Griffin, ne yapması gerekirse gereksin ya da kim karşısına çıkarsa çıksın, onu yanında tutmaya kararlı.
İhanete Uğradıktan Sonra Milyarderler Tarafından Şımartıldı
Emily ve milyarder kocası bir sözleşmeli evlilik içindeydiler; Emily, çaba göstererek onun sevgisini kazanmayı ummuştu. Ancak, kocası hamile bir kadınla ortaya çıktığında, umutsuzluğa kapıldı. Evden atıldıktan sonra, evsiz kalan Emily'yi gizemli bir milyarder yanına aldı. Kimdi bu adam? Emily'yi nasıl tanıyordu? Daha da önemlisi, Emily hamileydi.
Milyarder'in Eski Karısının Gizli Hamileliği
Hamilelik test sonuçlarımı aldığım gün, Sean boşanmak istediğini söyledi.
"Boşanalım. Christina geri döndü."
"Sana kızgın olduğunu biliyorum," diye mırıldandı. "Bunu telafi etmeme izin ver."
Ellerini belime yerleştirdi, sıcak ve kararlı, omurgamın kıvrımından aşağı kayarak kalçamı kavradı.
Göğsüne ittim, yarım yamalak, kararlılığım onun beni yatağa geri itmesiyle çözüldü.
"Sen bir pisliksin," diye nefes aldım, onun yaklaştığını, ucunun girişime dokunduğunu hissederken.
Sonra telefon çaldı—keskin ve ısrarcı—bizi sisli ortamdan çıkardı.
Arayan Christina'ydı.
Bu yüzden ortadan kayboldum, kocamın asla keşfetmemesini umduğum bir sır taşıyarak.
Sonsuza Kadar Onun: Alfa'nın Sahipliği
Zvonimir dedi ki, "Rishima, benim çocuklarımı doğuramazsın, bu yüzden karım olmaya layık değilsin."
Zvonimir dedi ki, "Rishima, hala bedenini arzuluyorum; sevgilim ol."
Zvonimir dedi ki, "Rishima, seni bırakmak istemiyorum. Yeniden evlenebilir miyiz?"
Zvonimir dedi ki, "Rishima, seni seviyorum, sensiz yaşayamam."
Rishima soğuk bir şekilde cevap verdi, "Defol!"
Zvonimir, Rishima ile evlenme arzusunu duyurduğunda, tüm Kurt İmparatorluğu'ndaki insanlar karşı çıktı. Omega bir dişi olan Rishima'nın, güçlü bir Alfa olan Zvonimir'in karısı olmaya layık olmadığını düşünüyorlardı. Yine de, Zvonimir Rishima ile evlenmekte kararlıydı ve onu dünyanın en mutlu kadını olduğuna inandırdı. Ancak, Zvonimir'i kurtarırken rahmi zarar gören Rishima'nın, sınıf ayrımıyla dolu evliliği hakkındaki hayalleri yerle bir oldu.
Zvonimir, Rishima'yı daha güçlü üreme yeteneğine sahip bir kadınla evlenmek için kalpsizce terk etti, onun zaten çocuklarını taşıdığından habersizdi...
Unutulmuşların Öfkesi
Duyguların fırtınası içinde, adımları onu güçlü bir alfa olan Fenrir'in yönettiği yasak bir bölgeye götürüyor.
Fenrir, kızışma dönemindeki omega ile karşılaşana kadar kontrolünü hiç kaybetmemişti, topraklarında kaybolmuştu.
Kurtları devreye giriyor ve düşünülemez olan gerçekleşiyor: bir çiftleşme bağı.
Neden böyle olduğunu anlamadan, Fenrir öfkeleniyor ve hayatları geri dönülmez bir şekilde iç içe geçtiği için kurdu evinde hapsediyor. Adam ve kadın birbirlerinden nefret ederken ve birbirlerinin varlığına tahammül edemezken, içlerindeki canavarlar eşlerine takıntılı ve onların yokluğuna katlanmayı reddediyor.
Dokunulmaz
Büyük eli boğazımı şiddetle kavradı ve beni yerden kolayca kaldırdı. Parmakları her sıkışta titriyordu, hayatım için hayati olan hava yollarını daraltıyordu.
Öksürdüm; boğuldum, öfkesi gözeneklerimden içeri sızarak beni içten içe yakıyordu. Neron'un bana duyduğu nefret çok güçlüydü ve bu durumdan sağ çıkamayacağımı biliyordum.
"Bir katile inanacakmışım gibi!" Neron'un sesi kulaklarımda çınlıyordu.
"Ben, Neron Malachi Prince, Zircon Ayı Sürüsü'nün Alfa'sı olarak, seni, Halima Zira Lane, eşim ve Luna'm olarak reddediyorum." Beni bir çöp parçası gibi yere fırlattı, nefes almak için çırpınıyordum. Sonra yerden bir şey aldı, beni çevirdi ve beni kesti.
Sürümün işaretinin üzerinden kesti. Bir bıçakla.
"Ve ben, seni ölüme mahkum ediyorum."
Kendi sürüsünde dışlanan genç bir kurt kadının uluması, onu acı çekmeye mahkum eden kurtların ezici ağırlığı ve iradesiyle susturuluyor. Halima, Zircon Ayı sürüsünde cinayetle haksız yere suçlandıktan sonra, hayatı kölelik, zulüm ve istismar içinde kül oluyor. Ancak bir kurdun gerçek gücünü içinde bulduktan sonra, geçmişinin dehşetinden kaçıp ileriye doğru adım atma umuduna sahip olabilir...
Yıllar süren mücadele ve iyileşmenin ardından, hayatta kalan Halima, bir zamanlar ölümünü işaretleyen eski sürüsüyle bir kez daha karşı karşıya kalır. Garnet Ayı sürüsünde bulduğu ailesiyle, bir zamanlar onu esir tutanlar arasında bir ittifak arayışı başlar. Zehrin olduğu yerde barışın büyümesi fikri, artık Kiya olarak bilinen kadın için pek umut verici değildir. Artan kin gürültüsü onu boğmaya başladığında, Kiya kendini tek bir seçimle karşı karşıya bulur. İyileşmeyen yaralarının gerçekten iyileşmesi için, geçmişiyle yüzleşmek zorundadır, yoksa Kiya'yı Halima'yı yuttuğu gibi yutacaktır. Büyüyen gölgelerde, affetmeye giden bir yol gelip gitmektedir. Sonuçta, dolunayın gücünü inkar etmek mümkün değildir - ve Kiya için belki de karanlığın çağrısı da aynı derecede amansız olabilir...
Bu kitap yetişkin okuyucular için uygundur, çünkü konu intihar düşünceleri veya eylemleri, istismar ve travma gibi hassas konuları içermektedir ve şiddetli tepkilere neden olabilir. Lütfen dikkatli olun.
Moonlight Avatar Serisi'nin 1. Kitabı
MAFYA'NIN ESİR MELEĞİ
☆☆☆
Tehlikeli bir esirci, genç bir kıza gözünü diktiğinde ve onu elde etmesi gerektiğini bildiğinde, bu onu zorla almak anlamına gelse bile...
Ay Tarafından Seçilmiş
Ah... LANET OLSUN!
Distopik bir gelecekte, bildiğimiz dünyanın sonunun 5. yıl dönümü. Kendilerine lycanthrope diyen doğaüstü yaratıklar dünyayı ele geçirdi ve hiçbir şey eskisi gibi olmadı.
Her kasaba iki bölgeye ayrılmış durumda: insan bölgesi ve kurt bölgesi. İnsanlar artık azınlık olarak muamele görüyor, lycan'lara ise en yüksek saygı gösterilmek zorunda. Onlara boyun eğmemenin sonucu acımasız halka açık cezalar oluyor. 17 yaşındaki Dylan için bu yeni dünyada yaşamak zor. Kurtlar dünyayı ele geçirdiğinde 12 yaşındaydı ve hem halka açık cezaları izledi hem de bizzat yaşadı.
Kurtlar yeni dünyada baskın hale geldi ve eğer birinin yoldaşı olarak bulunursanız, Dylan için bu ölümden daha kötü bir kader. Peki ya bir lycan'ın yoldaşı olduğunu ve o lycan'ın en ünlü ve en acımasız olanı olduğunu öğrendiğinde ne olur?
Dylan'ın zorlu yolculuğunu, hayatla, aşkla ve kayıpla mücadelesini takip edin.
Tipik kurt hikayesine yeni bir bakış açısı. Umarım beğenirsiniz.
Uyarı, olgun içerik.
Güçlü istismar sahneleri.
Kendine zarar verme sahneleri.
Tecavüz sahneleri.
Cinsel içerikli sahneler.
KENDİ RİSKİNİZE OKUYUN.
Alfa İçin Kazara Taşıyıcı
ONUN REDDEDİLMİŞ İKİNCİ ŞANS EŞİ
"Ne oluyor, Zara!" Levi bana çarptı ve arkamdan homurdandı.
"Özür dilerim," gözlerim fal taşı gibi açılmış halde mırıldandım.
"Bu o mu?" Levi zihin bağlantısıyla sordu ve başımı salladım.
"Zara," babam seslendi. "Alpha Noah ile tanışık olduğunu anlıyorum."
Yavaşça başımı salladım.
"Harika," dedi babam. "Alpha Noah, senin onun kader arkadaşı olduğunu da söyledi."
Başımı tekrar salladım.
"Mükemmel, Alpha Noah seninle evlenmek istiyor."
"Öyle mi?" Sesimi buldum.
Babam ve Alpha Noah başlarını salladılar.
"İlginç," dedim. "Alpha Noah'ın beni bir yıldan fazla bir süre önce reddettiğini de söyledi mi?"
Babamın gülümsemesi soldu, Alpha Noah'ın yüzü kül gibi oldu.
Alpha Noah gerçekten babamın emrine körü körüne itaat edeceğimi mi sanıyordu?
Zara, kıtanın en güçlü sürülerinden birinden gelen gümüş bir kurttur.
Onu reddettikten bir yıl sonra, kader arkadaşı kapısına gelip onu geri almak istediğini söyler.
Zara onun teklifini reddeder ve o da arkasından babasına gidip evlenme izni ister. Yaşlı Alpha bu düzenlemeyi kabul eder.
Zara mutsuzdur ve işleri kendi başına halletmeye karar verir. Babasına, seçtiği eşinin Beta'sı ve en iyi arkadaşı Levi olduğunu söyler—ancak Levi'nin bir sırrı vardır.
Zara'nın ikinci şans kader eşi, Zara ve Levi'nin çiftleşme törenine katıldığında ne olacak?
Töreni durdurup onu kendi eşi olarak mı alacak?
İki kırık kalbin birbirini bulması ve yalanlar ve kehanetler ağına çekilmesi hakkında bir hikaye.
Zara hak ettiği mutluluğu bulabilecek mi?